Talitha schreef op maandag 17 juni 2013, 10:23:


Gebitsprothese had ook gekund. Deden ze 35 jaar geleden al met een zebra in de dierentuin. 'T is maar net waar je voor kiest en die zeb was toen nog zeldzaam en duur (als de zebs even eerder begonnen waren zich 't schompes te naaien zodat er een overschot van kwam wat aan geen tuin of circus meer te slijten was... had die beslissing wellicht anders uitgepakt).
Ik heb er meer dan eens over nagedacht en ben het wel met die DA eens over die grens die gepasseerd is wanneer een dier het ZELF opgegeven heeft. Ik heb genoeg beesten zien overlijden om te kunnen beamen dat die grens duidelijk waarneembaar is. Dat wil trouwens niet eens zeggen dat dát ook de grens is die levensreddende actie uitsluit. Alle andere beslissingen die wij eventueel kunnen maken zijn echter ónze beslissingen!

Jean Mclean schreef op maandag 17 juni 2013, 9:19:


Kan alleen een 'spreek voor jezelf' antwoord op gegeven worden. Jij bent ik is zij of hij niet en vandaag is morgen gisteren.
Als Els niet meer zou kunnen lopen krijgt ze een set bionische poten van me. Als jullie met z'n allen kreperen net als 2/3 van de wereldbevolking laat ik jullie lekker kreperen. Snappie?

2 verschillende manieren, maar wat is nou de juiste? Dan heb ik het niet over elektrisch/handmatig. Met als argumenten; goed bij de achterste kiezen kunnen komen versus stress reductie. Maar over het resultaat van de behandeling.

De ene tandarts maakt het kauwvlak helemaal recht (zegmaar waterpas t.o.v. het tandvlees) en glad. De andere laat de (door natuurlijke slijtage) schuine hoek en structuur behouden, dus écht alleen de haken weg.

Mijn logisch nadenken gedachtegang doet mij kiezen voor tandarts 2, maar van tandarts 1 zijn er veel meer werkzaam. Wat vinden jullie?

e m kraak schreef op maandag 17 juni 2013, 13:09:


Onze franse basset kreeg een keurig knoopsgat in z'n piem, mét festonsteekjes afgewerkt, omdat hij zijn door dieet vergruisde steentjes toch niet zelfstandig door de eigenlijke uitgang kon werken. En dat na een paar maanden dagelijks 6 keer (!) katheteriseren. Ging 'ie onder mijn hoogzwangere buik tegen mijn knie leunen, poot omhoog, zodat ik met het slangetje kon helpen. Maar toen een paar jaar later zijn gehoorgangen verwijderd moesten worden vanwege telkens terugkerende ontstekingen, toen mocht hij gaan. En elke situatie met een geliefde huisgenoot die niet meer kan is anders. En elke relatie mens en dier is anders. Jouw perceptie is de enige werkelijkheid.

Dat is ook zo, alleen stelt ze toch de vraag en die probeer je dan te beantwoorden vanuit je eigen visie. Dat doe ik, maar ook alle anderen die geantwoord hebben.
Uiteindelijk gaat het om het beëindigen van het leven van een dier, en wie zijn wij?
Ik heb genoeg gevallen gezien, waarvan het niet nodig was ze in te laten slapen. De beslissing heeft in bijna alle gevallen te maken met de emoties van de mens. Wij trekken de grens in wat wij nog aankunnen. Het dier heeft er dan niets meer over te zeggen helaas.
Gr. Jean

ja inderdaad ik ken natuurlijk de boer zijn financiele situatie niet maar ik verwacht wel dat dit ook een probleem is natuurlijk...