e m kraak schreef op donderdag 13 juni 2013, 0:09:


Een kennis van mij die vakanties te paard organiseerde deed dat bij personen die hardnekkig aan de teugels bleven hangen waardoor hun paarden opengeschuurde mondhoeken hadden. Hielp prima in de meeste gevallen. De hardnekkigen moesten de rest van de tijd met het beginnerssetje rijden: een normaal stalhalster. En dat was een afgang.

Dit is jaren geleden, meer dan 20 jaar. Wat een onzin eigenlijk, wij reden allemaal met bit, met de teugels helemaal los, de paarden werden op been gereden. Waarom dan niet allemaal met een simpel stalhalster?

Marlies Sanders schreef op woensdag 12 juni 2013, 19:08:


Ja op dikke 2 jaar tijd is hij natuurlijk een pak verbeterd maar ik wil natuurlijk meer
En ik weet niet of hij nog beter zal worden dan hij nu is op zijn "goede" dagen...
ik heb die glazen bol niet hé?!
Bandolero en Almo zijn verhuisd maar binnenin dezelfde plek (de gemeente is een mega werk aan het uitvoeren : de loopstal is voor beide nu wel ruimer dus das positief.
Mijn huisje krijg ik niet verkocht want crisis is hier nog steeds (na 5 jaar) heftig!
Mijn droomfinca heb ik ondertussen wel gevonden maar de $ ontbreken dus om die te kopen, mijn zus wil me wel helpen maar haar situatie is ook nog niet duidelijk dus afwachten geblazen.
Het is nu een jaar geleden na mijn operatie en Bandolero kan ik zelf bekappen ook al heb ik nadien enkele dagen last want mijn onderrug is versleten.
Almo zijn hoeven reinigen en hoefschoenen aandoen is al een heel gedoe ook al heeft hij steeds meer vertrouwen in me maar hem zelf bepakken is voor mezelf echt ni té doen.
Mijn nieuwe smid is een beer van de vent en zweet zich te pletter als hij Almo bekapt want Almo ook al is hij hoefbevangen en lijkt soms zwakjes, hij zwiert de smid soms toch in het rond en iedere keer ben ik toch verbaasd wat een kracht hij toch heeft
Almo heeft wschl immens veel meegemaakt in zijn leven en 100-en hebben aan zijn hoeven en benen zitten futselen (want ieder elk wist de oplossing en ging hem genezen ...) dat hij totaal niet wil dat er weer iemand komt en hij zijn been moet/wil geven
Nee van opgeven geen sprake, zo´n prachtige, lieve ondeugende knapperd geef ik zo snel niet op hoor! .-)

Gr. Ilse

Ai bah!
Mijn lieve schimmel liep de laatste tijd nogal gevoelig, maar vandaag zag ik wat er aan de hand was.
In 3 van de 4 voeten zaten er bloeduitstortingen in de hoefballen.
(Alleen rechtsvoor niet, daar zijn de hielen iets hoger vanwege 'graasvoetje'.)

En dat terwijl ik de laatste tijd de tenen extra kort gemaakt heb...

Ga de tenen nu nòg korter maken, en doe haar de hoefschoenen aan als ik de weg op wil gaan.
Maar in wei en schuilstal is alles nu keihard (Limburgse klei wordt cement bij dit droge weer), dus het blijft pijnlijk lopen voor haar .

Ik vraag geen advies, maar wil dit gewoon even delen...

Piet schreef op dinsdag 11 juni 2013, 19:51:


wat ik niet begrijp in het verhaal is waarom niemand heeft ingegrepen toen de hengst de ruin zo toe takelde.


waarom begint zo'n gevecht, misschien heeft de ruin in 1e instantie in de ogen van de hengst zich als concurent gedragen toen het ontsnapte paard kwam opdagen?(hormonen zullen wel een rol spelen) Ik heb wel vaker gehoord dat ruinen bevriend zijn met hengsten en dat er een moment komt waarop de vriendschap voorbij is omdat de hengst de ruin als concurent gaat zien. Op jonge leeftijd gaat alles goed maar als de hengst volwassener wordt wil hij de baas zijn. Mijn goede oude Unami had de naam hengsten de baas te blijven tot ze 4-5 jaar oud waren.
Waarom gaat zo'n hengst zo ver als een ander paard zich duidelijk overgeeft? omdat het terrein te klein is om ver genoeg te kunnen vluchten om de agressie van de aanvaller te laten zakken.

He balen Coralie, fijn voor hem dan dat het nu weer regent?
Hopen en duimen dat het snel weer over gaat!
Groetjes Marlies