Hoi,

Marianne schreef, n.a.v. een paard leren stilstaan mbv voer:
"Als 't jou zo gelukt is, prima! Maar ik zou het toch niemand willen
aanraden om een paard iets te leren door middel van voedsel geven!
beloon-moment. De basis van die gedachte is heel simpel: gras etc. is voor
een paard ( althans in natuurlijke omstandigheden) bijna continue
beschikbaar - heel anders dan b.v. een hond die in zijn oerinstincten nog
altijd opgeslagen heeft zitten dat je als 'roofdier' echt wel moet werken om
je hapje binnen te krijgen."
___

Hoewel die redenering aannemelijk klinkt, is mijn praktijk-ervaring heel
anders. Mijn ervaring is dat bijna ieder paard heel graag zijn best doet om
iets te eten te verdienen. Een stukje wortel, een paar korrels biks, een
pluk gras.
Wanneer je zoals ik vaak traint met behulp van een clicker en
voerbeloningen, dan zie je hoe in de praktijk de meeste paarden echt hun
best doen voor een hapje (en voor de click op zich, maar in dit kader voert
het te ver om dat laatste toe te lichten). Het werkt ook / nog steeds goed,
wanneer je oefeningen doet om een paard angst te laten overwinnen (bij
trailer-angst bijvoorbeeld, angst voor vreemde voorwerpen langs de weg,
etc.).

Maar ook als je niet die trainings-ervaring hebt; er zijn voorbeelden genoeg
waaruit blijkt hoeveel waarde een paard aan eten hecht. Donus bijvoorbeeld,
die doorstaat ergernis en pijn om maar gras te kunnen eten. Isabella, ook
zo'n "koekie-monster", om er nog maar 1 te noemen En alle 3 mijn
paarden, en m'n beide ezeltjes. Ook sommige Parilli'ers hebben af en toe
beloond met een paar korrels biks naast of in plaats van rust en de
'friendly game' en waren verrast hoeveel effect dat had op de motivatie van
het paard. Paarden onderling die normaal dikke vrienden zijn kunnen heel
lelijk tegen elkaar doen als er voer in het spel is! En veel mensen zijn
'benauwd' om clickertraining met voerbeloningen te gaan toepassen, omdat ze
bang zijn dat hun paard onbeleefd / opdringerig zal worden als ze voer gaan
gebruiken.
Allemaal voorbeelden waaruit blijkt dat paarden, over het algemeen, verzot
zijn op voer en ook bereid zijn om hun gedrag aan te passen, om zodoende een
hap voer te verdienen.

Voor wat betreft honden, hoewel het ingaat tegen wat logisch klinkt (de
redenering die Marianne gebruikte), ik zie geen verschil in de gemiddelde
motivatie van een hond en de gemiddelde motivatie van een paard, om een
voer-beloning te verdienen. Ik zie wel enig verband met het ras of type van
het paard. Over het algemeen zijn "hoog in het bloed staande" paarden wat
minder voer-gericht dan paarden en ponies die lager in het bloed staan. Maar
bij "hoger in het bloed staande" paarden hangt dat denk ik rechtstreeks
samen met aanleg voor nervositeit. Een paard is minder geïnteresseerd in
eten als het nerveus is. Dat laatste geldt overigens net zo goed voor
honden, en voor mensen.

Honden zie ik nog veel meer dan paarden (omdat mijn partner en ik
bedrijfsmatig een Hondenschool runnen), en er zijn redelijk veel honden die
NIET gemotiveerd zijn om voor voer te werken. Die werken dan beter voor een
bal-spelletje, of voor even stoeien met de baas, bijvoorbeeld. Er zijn ook
aardig wat slechte eters onder honden; dus honden die naar de zin van hun
eigenaar te weinig willen eten / altijd maar een paar happen nemen uit hun
bak vol voer, en te mager zijn. Ik schat dat ongeveer 1 op de 10 honden niet
of nauwelijks te motiveren is met voer, en mijn inschatting voor paarden is
gelijk (1 op de 10 is niet of nauwelijks te motiveren met voer).

O ja, er schiet me nog een paarden-voorbeeld te binnen wat ik wel heel
sprekend vindt. Op heel veel pensionstallen en maneges zul je als het
voertijd is en de wagen met voer komt eraan, paarden een heel specifiek
gedrag zien vertonen. De een houdt een voorbeen omhoog (altijd hetzelfde
been), een tweede slaat tegen de deur, een derde beweegt zijn hoofd op en
neer. Deels is dat ongeduld (op zich al sprekend, paarden krijgen graag
voer), deels is dat omdat die paarden dat per ongeluk zo is aangeleerd. Als
een paard bepaald gedrag vetoont (eerst bij toeval) en dan komt er voer, dan
zal dat paard geneigd zijn om dat gedrag te herhalen. Voor je het weet heb
je een paard een "voer-tic" aangeleerd; het paard ervaart iedere keer rond
voertijd dat als hij een specifiek gedrag vertoont, dat dat beloont wordt
met voer. Het voer is dan niet BEDOELD als beloning voor dat gedrag, maar
dat weet dat paard niet ...!

Wat vinden anderen, is de motivatie van een paard voor voer herkenbaar? Kan
een paard het krijgen van (een hapje) voer ervaren als een beloning?

groeten,
Karen

Karen Koomans schreef op Sat, 13 Mar 2004 01:32:53:


Hoi

Ik heb het gevoel dat paarden minder bewust werken voor een beloning: Volgens mij gaan ze niet beter werken om maar die beloning te krijgen maar je kan ze er wel mee belonen. Ze voelen zich dan wel prettiger wat een optimale sfeer creeert om te presteren. Afhankelijk van het paard kan de voerbeloning ook erg afleiden. Zo'n paard constant met zijn neus in je jaszak is niet de bedoeling natuurlijk.

Dat zie je ook wel bij honden. Heb zelf trainingen gevolgd bij een hondenschool, ook clickertraining. Mijn hond probeerde de gekste dingen om die klik en beloning maar te krijgen. Zat het goede ertussen dan beloonde je en dan deed zij dat weer en weer. Honden gaan over het algemeen luisteren met ogen oren neus alles gericht op dat brokje. Echt werken voor de beloning. Ik denk dat een paard dat minder heeft.

Overigens vind ik het geven van voedsel zoals bedoelt werd totaal geen beloning. Het is afleiding zodat ze rustig kan opstijgen.
Als je het ziet als beloning wordt het verkeerde gedrag (rondlopen) beloont. Of het een goed idee is weet ik niet. Ik zou eerder werken met iemand die helpt met opstijgen of eerst allerlei oefeningen doen die voorafgaan aan het opstijgen en als die goedgaan dan pas zonder hulp proberen op te stijgen.

Ikzelf rij een manegepaard dat niet voorwaarts gaat als ik opstijg maar wel twee passen opzij gaat, mijn kant op. Net of ie bijna omvalt als ik opstijg. Ik ben wel niet supersoepel maar lang hangen doe ik ook niet.

groet
Elsbeth