e m kraak schreef op zaterdag, 30 april 2005, 3:14:
> Waar ik nu zo benieuwd naar ben is hoe jullie daar mee omgaan.
> Wat heb je er voor over (of moet je paard er voor over hebben)
> om ergens aan mee te mogen doen of geaccepteerd te worden?
Zo weinig als mogelijk.
Nou is het ook maar net hoe nauw je er naar gaat kijken.
De stal bijvoorbeeld, ik kan er niet elke dag zijn en alles alleen doen.
Dus moet ik accepteren dat ook anderen mijn paard handteren.
Eèn persoon is een zenuwlijer, zij komt als een wervelstorm binnen, zwaait met armen en touw rond zich heen.
Gevolg.......volgende dag als ik mijn paard wil begroeten, draait ze haar kont naar me toe.
Maar ik kan mijn paard niet voor alles afschermen.
>Dat
> dit (naar mijn smaak dan) erg ver kan gaan weet ik al (op ijzers
> voor 1 wedstrijd) dus shockeren is nauwelijks mogelijk. Daar
> gaat het ook niet om. Het gaat mij om in hoeverre NH-ers die
> misschien wel het meest op eigen manier met hun paard willen
> omgaan functioneren in de paardenwereld in bredere zin.
> Eigenlijk verwacht ik daar nogal veel onvrede in te vinden, of
> misschien juist niet omdat er toch al geen zin in die heisa is
> en je veel liever met je paardje op jezelf bent?
Afgelopen weekend ben ik naar een NH cursus geweest van Ellen Ofstad.
Ik had jonge meiden verwacht, coltruitjes, parelkettinkjes en iedereen onder de 30 jaar.
Maar er waren ook mannen.
Van scholen die als richting het "paardenvak" hebben.
Kinderbescherming-pedagogen.
Jonge mensen en mensen over de vijftig jaar.
Mensen met barefotpaarden, een dierenmedium, enz, enz.
Ik was blij verrast.
Er is nog hoop voor de paarden en hun eigenaren.
De andere kant............
Het werd gegeven op een landbouwschool, die ook de paarden(vak)lijn heeft.
Eerst dacht ik "wauw", was ik jong geweest, misschien moet ik mijn dochter over twee jaar op deze school zien te krijgen, enz.
(Ik ben me bewust van het gevaar dat ik mijn dochter haar moeder zijn droom wil laten verwezelijken, dus dat doen we niet :) ).
Maar toen ik er wat langer rond liep, ging mijn haar overeind staan.
Maar èèn paard van de twintig zonder ijzers.
Vier paarden met dekens op, ook èèn s'nachts in de stal......en het was goed warm overdag.
Bandages bij de meeste.
Slechte hoeven bij de meeste.
Een lijst van liflafjes dat ze zo over een dag heen te eten kregen.
Blue spray alsof het versiering was op paarden.
En maar een paar uur buiten en hooguit twee uur bereden(rijden) op een schitterende dag.
Veel paarden stonden op "spilt" (met touw aan een muur vast), terwijl ze zeker 17 uur binnen stonden van zaterdag op zondag.
En dan de lijst bij elk privè paard van zijn jonge eigenaresse........ als het paard naar buiten gaat: bandage en deken........niet galloperen bij warm weer en draf hooguit 10 min.
Ik denk niet dat mijn dochter het op die school twee weken uit houdt bij princesjes met hun levende "my little pony's".
En een school die niet met zijn tijd mee gaat en de oude stempel blijft aanleren.
Zo een studie lijkt MIJ hastikke leuk.....paardenvak, maar consessies op zo een manier.........daar bedankt ik voor.
Verder kan ik me helemaal in Nick zijn antwoord vinden.
Ik doe niet aan die poppenkast van wedstrijden en festijnen mee.
Dat zou voor mij en mijn paard geen genieten zijn.
Geef me een meer, mooi weer en een schitterend traktorpad door een natuur gebied en ik ben samen met mijn paard overgelukkig.
Of we dan in stap gaan, draffen, galloperen of zwemmen, dat bestemmen we dan samen wel ter plekke.
Joke.
Warboel
