Ik heb daar vroeger nooit over nagedacht, ik ben altijd een hele dunne spriet geweest. Maar de eigenaresse van de andalusiër waar ik bijrijdster ben, vertelde me daar wel iets over.
Zij had voor mij een bijrijdster die nogal zwaar was, toen ze haar voor het eerst zag, vroeg ze zich al af of ze niet te zwaar zou zijn voor haar paard. De andalusiër is 3/4 anda en 1/4 fries, ze is daardoor groot (ongeveer 1.60) met een lange rug.
Toen die bijrijdster opstapte, zag je het paard bijna omvallen! Ook had het paard erg veel moeite om in de bak te lopen, ze liep ineens heel erg scheef en slecht.
De eigenaresse wist niet of dat kwam door het overgewicht, of dat de ruiter misschien gewoon scheef zat.
Die bijrijdster is een paar keer geweest en toen wilde het paard zich niet meer laten vangen in de wei. Ze kon haar niet meer te pakken krijgen en daardoor is ze ermee gestopt.
Achteraf was de eigenaresse blij, ze vond toch dat die vrouw eigenlijk veel te zwaar was voor haar paard. Toen ik op de advertentie reageerde dat ze een bijrijdster zochten voor dit paard, zei de eigenaresse steeds maar tegen me dat ze zo blij was dat ik zo dun ben!!
Ik snap het wel, als het mijn paard was, zou ik iemand die te zwaar is ook niet op mijn paard laten rijden. Klinkt misschien lullig voor de mensen die overgewicht hebben, maar misschien is het ook juist een motivatie om te gaan afvallen. Voor het paard én voor je eigen gezondheid
Waarom ze dan zeggen dat volwassenen op ijslanders kunnen rijden weet ik niet, het zijn hardstikke sterke paardjes, maar of ze ook zo'n enorme draagkracht in hun rug hebben weet ik niet. Er zijn ook mensen die beweren dat je als volwassene op een shetlander kan rijden! Nou sorry hoor, ik vind dat mishandeling! Shetten zijn oersterk in trekkracht, maar draagkracht ?!? Dat weet ik niet.
Ik vind het ook geen gezicht om een volwassene op een kleine ijslander te zien. Hier komen soms ook een paar ijslanders voorbij, maar die zijn behoorlijk groot. Misschien zijn het kruisingen.