Ik ben het er zonder meer mee eens dat veel mensen te zwaar zijn voor het paard. Ik denk eerlijk gezegd ook dat de draagkracht van een paard zwaar wordt overschat en dat de grote (vaak lange) paarden die nu worden gefokt niet per definitie een grotere draagkracht hebben dan de kleinere vierkant gebouwde paarden, dus is het de vraag of je daarmee opschiet.

Een gespierd paard zal idd meer draagvermogen hebben, maar dan zal het eerst gespierd moeten raken,
heb eens gelezen over een ruiter die zijn paarden volledig met de lange teugel/aan de hand opleidde, totdat de bespiering er was (dus echt tot hoog niveau) en dan pas erop ging zitten.
Lijkt mij ook wel iets voor te zeggen.

Maar goed... als de cijfers in het onderzoek zouden kloppen (10%) is dus per defintie het merendeel van de mensen te zwaar om op hun paard te gaan zitten.
Vraag is dus; welke impact heeft het daadwerkelijk op slijtage en of het zitten op de rug per definitie pijn doet (zoals nevzorov beweert)

Ik heb de stelling trouwens ook op bokt gegooid en de uiteenlopende reacties zijn leuk.
Sommige gooien het meteen aan de kant als klinklare nonsens terwijl anderen, die dus wel actief rijden, toch graag zouden willen weten of dat echt zo is en de vragen daarover serieus nemen.

Ik heb daar vroeger nooit over nagedacht, ik ben altijd een hele dunne spriet geweest. Maar de eigenaresse van de andalusiër waar ik bijrijdster ben, vertelde me daar wel iets over.
Zij had voor mij een bijrijdster die nogal zwaar was, toen ze haar voor het eerst zag, vroeg ze zich al af of ze niet te zwaar zou zijn voor haar paard. De andalusiër is 3/4 anda en 1/4 fries, ze is daardoor groot (ongeveer 1.60) met een lange rug.
Toen die bijrijdster opstapte, zag je het paard bijna omvallen! Ook had het paard erg veel moeite om in de bak te lopen, ze liep ineens heel erg scheef en slecht.
De eigenaresse wist niet of dat kwam door het overgewicht, of dat de ruiter misschien gewoon scheef zat.
Die bijrijdster is een paar keer geweest en toen wilde het paard zich niet meer laten vangen in de wei. Ze kon haar niet meer te pakken krijgen en daardoor is ze ermee gestopt.
Achteraf was de eigenaresse blij, ze vond toch dat die vrouw eigenlijk veel te zwaar was voor haar paard. Toen ik op de advertentie reageerde dat ze een bijrijdster zochten voor dit paard, zei de eigenaresse steeds maar tegen me dat ze zo blij was dat ik zo dun ben!!
Ik snap het wel, als het mijn paard was, zou ik iemand die te zwaar is ook niet op mijn paard laten rijden. Klinkt misschien lullig voor de mensen die overgewicht hebben, maar misschien is het ook juist een motivatie om te gaan afvallen. Voor het paard én voor je eigen gezondheid

Waarom ze dan zeggen dat volwassenen op ijslanders kunnen rijden weet ik niet, het zijn hardstikke sterke paardjes, maar of ze ook zo'n enorme draagkracht in hun rug hebben weet ik niet. Er zijn ook mensen die beweren dat je als volwassene op een shetlander kan rijden! Nou sorry hoor, ik vind dat mishandeling! Shetten zijn oersterk in trekkracht, maar draagkracht ?!? Dat weet ik niet.
Ik vind het ook geen gezicht om een volwassene op een kleine ijslander te zien. Hier komen soms ook een paar ijslanders voorbij, maar die zijn behoorlijk groot. Misschien zijn het kruisingen.

Sandra van Bommel schreef op woensdag 27 maart 2013, 10:35:


Dit is standaard in de klassieke rijderij, het is het principe waarop de opleiding gestoeld is. Eerst aan de hand sterk maken, dan pas erop.

Sandra van Bommel schreef op woensdag 27 maart 2013, 7:46:


Misschien dat IJslanders door hun aparte manier van lopen hun rug anders en daardoor hun buikspieren beter (?) aanspannen en daardoor de indruk wekken meer gewicht te kunnen dragen.

Christel Provaas schreef op woensdag 27 maart 2013, 14:57:


Eigenlijk, puur vanuit logica gezien, vind ik dat de enige juiste manier. Eerst spieren trainen en dan pas een (aangepast) gewicht erop.
Ik heb het zo ook niet gedaan hoor, vroeger, toen ik nog fjorden reed. Maar zoveel wist ik toen ook niet.
Als ie drie jaar was, ging je erop.
Gelukkig was ik toen nog een spriet, maar goed... ik zou het nu zo niet meer doen.

Je gaat meer nadenken over de dingen en dan vind ik bovenstaande wijze toch het meest logisch. Maar het gebeurt maar bar weinig, volgens mij?

Christel Provaas schreef op woensdag 27 maart 2013, 15:03:


Geen idee... ben ik wel benieuwd naar. Misschien zit het hem in je opmerking 'de indruk wekken'.
Maar ik kan ernaast zitten... ik weet er niet zoveel vanaf en googlend kom je bij zoveel stellingen uit die als waarheid worden gebracht, dat je niet goed weet wat te geloven.

Dat vind ik wel een geweldig principe, om eerst het paard helemaal te trainen vanaf de grond en er pas op te gaan als de bespiering er is!!
Zo ken ik mensen die een paard aan het inrijden zijn, paard is 6, heeft totaal geen bespiering, en dan gaat er ook nog iemand op zitten!! Rug en achterhand zijn echt spierloos en ingevallen. Ik vind dat niet eerlijk voor het paard.
Veel mensen denken snel, ach het is een groot paard, maar uiteindelijk is die paardenrug niet gemaakt voor ons om erop te zitten! En zeker niet als die heel zwak is en ongetrained.
Ook die flauwe opmerkingen als ik met mijn pony's aan het wandelen ben, "je doet het verkeerd, je moet er op gaan zitten!" Ja duhhhh errug grappug

Sandra van Bommel schreef op woensdag 27 maart 2013, 15:29:


Ik schrijf met opzet "indruk wekken" want ik ben er zelf niet van overtuigd dat IJslanders als enige diersoort wel mensen van 80 kilo zouden kunnen dragen en bijvoorbeeld Welsh ponies met hetzelfde gewicht niet zwaarder kunnen dragen dan een kind van zeg 40 kg.

Maar bij die aparte gangen wordt de rug strak gehouden en is er altijd wel een been aan de grond, dus het zou kunnen dat de draagkracht dan wat minder eh uitgedaagd wordt.

Tja, ik ben ook nog niet zo overtuigd van die volwassen vaak grote mensen op kleine ijsjes. Maar ik heb dus ook de wijsheid niet in pacht.

Zag trouwens daarstraks dat de weense rijschool de paarden ook vrijwel volledig eerst onbelast, dus zonder ruiter, traint, voordat er iemand op gaat zitten.

Opmerkelijk eigenlijk dat het dan in de 'gewone' dressuur zo ongebruikelijk is, terwijl het voor mijn gevoel logisch is. Je zou toch ook verwachten dat ze in Wenen enigszins verstand hebben van het dressuurtrainen van een paard, toch?

Weet wel... er wordt met bit getraind en ongetwijfeld wordt het hier ook wel gezien als paardje pesten, maar ik ben daar minder van overtuigd. In zoverre... als je het paard dan toch wilt gebruiken voor je eigen lol/menselijk vermaak, is een gedegen spiertraining dan niet werkelijk beter voordat je erop gaat zitten?
(evt zonder bit dan... neem aan dat dat ook goed moet kunnen)

*vloekt nu misschien in de kerk*

Sandra van Bommel schreef op woensdag 27 maart 2013, 17:24:


Eenieder die de klassieke rijkunst volgt, begint aan de hand en onbelast.

Ja, zeker wel. Maar die doen niet mee aan wedstrijden. Hun doel is de klassieke rijkunst beoefenen, waarbij het paard centraal staat en niet de punten, het aanzien en de potentiële klanten etc waartoe de sportdressuur verworden is.
Natuurlijk. Daarom is onbelast werken (aan de hand, langeteugelen, grondwerk, longeren etc) zo belangrijk. Dat hebben de klassieke africhters al eeuwen geleden uitgevonden. Het is echter een weg die veel langer is! Dus niet geliefd in de sport waar men zich verdringt om het paard in de kijker te rijden teneinde hem zo snel mogelijk goed te kunnen verkopen. Als je er met 3 jaar op kunt, waarom zou je dan eerst 2 jaar op de grond blijven?! Dan kannie onder zadel allang Z zijn!