heb een draver, die al 13 jaar op ijzers staat. De eigenaar heeft dit
altijd zo gewild.
maar ze struikelt veel, en zakt vaak door haar benen heen, wat de ijzers
alleen maar erger maken volgens mij, omdat er geen contact is met de
grond, en de schokken niet gedempt worden, waardoor ze het door merg en
been voelt.
ook is haar bloedsomloop erg slecht, die ik voor het rijden op moet
wekken door te masseren.

nu heeft mandy mij gevraagd waarom ik niet over ga naar natuurlijke
bekapping.

nu is mij vraag, kan dat nog wel na zo lang op ijzers te hebben gestaan
wat zijn de voor en nadelen van natuurlijke bekapping, en zou ik dan ook
weer kunnen rijden.

jaimied schreef op zaterdag, 16 april 2005, 19:30:


Wij hebben een merrie van 15 die tot ze bij ons kwam haar hele leven rondom op ijzers gestaan heeft. Ze werd verder alleen op feestdagen opgezadeld en haar hoeven waren dus knap slecht.

We hebben de eerste dag de ijzers er onderuit gehaald. Omdat we hier knap harde ondergrond hebben met split en keiene hadden we ons voorbereid op een lange aanpassingsperiode.

Het heeft drie maanden geduurd voor ze enigzins acceptabel over splitpaden draafde.
Het heeft een jaar geduurd voor ze er na de rit geen gevoelige voeten van kreeg.
Nu, twee jaar later, heeft ze nog steeds verreweg de gevoeligste voeten van het setje maar is ze wel zover dat we een gericht trainingprogramma met haar kunnen doen en ze zonder voetproblemen een tiental dagen achter elkaar 10 km. over splitpad kan draven.

Bij dit paard kon het dus al zal ze denk ik nóóít de schokbetonnen hoeven krijgen zoals onze paarden die nooit op ijzers gestaan hebben.

jaimied schreef op zaterdag, 16 april 2005, 19:30:


Een ijslander van 17 die al vanaf zijn tweede ijzers had is zonder problemen als gevoeligheid overgegan op bloodvoets met natuurlijk bekappen. Zo ken ik er nog wel een paar.

Het paard nooit te oud om de ijzers er af te halen en natuurlijk bekapt te worden. Of het resultaat word zoals je had gewild licht geheel aan de lichamelijke conditie van het paard.

jaimied schreef op zaterdag, 16 april 2005, 19:30:


Jaimied.

Mijn paardje is nu 2 maanden van zijn ijzers af. Ik ben begonnen vorig jaar met de achterhoeven, en sinds 2 maanden zijn voor de ijzers er ook af. Ik merk aan haar dat ze bijna niet meer struikelt en achter helemaal niet meer wegglijdt. Ze kan zonder prolemen over split lopen en bij haar heb ik niets gemerkt van gevoeligheid op harde ondergrond. Ik ga regelmatig met haar wandelen (aan de lijn) op de verharde weg. Zonder problemen!
In het begin scheurde de buitenkant van haar hoeven een beetje daar waar de ijzergaten hebben gezeten. Het is alleen aan de buitenkant hoef, en ze heeft er verder geen last van gehad. Je ziet het nu bijna niet meer.
Ik kan gewoon op haar rijden. Haar hoeven waren toen ze nog ijzers had aan de binnenkant altijd wat zachter, er vielen wel eens wat witte stukje hoef uit. Toen ik haar achter de ijzers had laten weghalen merkte ik al vrij snel dat haar hoeven echt veel beter waren dan voor. Toen had ik nog nooit van dit forum gehoord, en moest ik dus op verhalen van mijn omgeving afgaan. Die hebben mij allemaal afgeraden om voor de ijzers eraf te laten halen. Dit zou wel eens een jaar kunnen gaan duren. Mijn paard was er te oud voor.. Zelfs dan heb ik het ervoor over heb ik me bedacht, en als het niet goed gaat kan je toch gewoon weer ijzers eronder laten zetten? Bij mijn paardje heb ik helemaal niets gemerkt. Integendeel, nu al na pas twee maanden merk ik dat haar hoeven voor ook veel beter zijn. Ze heeft zelfs al een beetje "zweet" hoefjes. Als ze langer dan 2 minuten op beton staat is haar hoefafdruk duidelijk zichtbaar.

Hopelijk gaat bij jou alles net zo gesmeerd, en laat je door de leeftijd niet ontmoedigen. Volgens mij heeft die er echt niets mee te maken!!

Groetjes Nel.

Nel Gommans schreef op zaterdag, 16 april 2005, 23:21:


Zal Frans ongetwijfeld diepgaander weten, maar het lijkt me logisch dat een járenlang nauwelijks gebruikte functie enige tijd nodig heeft om weer te gaan functioneren. Kan me ook voorstellen dat sommige spullen enigzins atrofiëren.
Vergeet ook niet dat pezen en banden nauwelijks flexibel zijn en zich evenmin nauwelijks herstellen.

Stel je voor dat je 15 jaar je knieën niet buigt en er daarna het rechthoudertje afgeschroefd wordt; heb je toch enige maanden fysiotherapie nodig en waarschijnlijk willen het kraakbeen en de glijlaag aan de achterkant van de schijf never ever meer soepel aan de gang.

Daarbíj komt dat met het voortschrijden der jaren de boel er niet sneller op hersteld. Een paard van zeg 15 is niet oud, maar toch minder snel in herstel dan een huppeltje van 3.

Leeftijd mag dan geen reden zijn om de ijzers er niet af te halen, maar speelt wel degelijk een rol bij de snelheid van het wennen/herstel.

Een hoef is een indrukwekkend fraai en in zijn eenvoud complex ontwerp dat héél veel kan hebben, maar wel tijd nodig heeft.
Nogmaals, Frans zal dit ongetwijfeld het beste kunnen uitleggen.

josien schreef op zaterdag, 16 april 2005, 22:42:


Ik wilde net reageren maar zie nu dat we misschien beter naar het hoevenforum kunnen gaan. Daar hoort dit onderwerp meer thuis, zie ik.
Ik sleep het wel even met me mee naar hiernaast
Pien