Esther schreef op vrijdag, 8 april 2005, 9:23:


Mijn vriendin heeft gisteren ook nog zo'n niet onaardige aanvaring gehad met moeder aarde.
Ik was al naar huis doorgegaan en zij was met mijn vader nog ietwat verder gereden. Plots zie ik daar een bruine geflipte draver (zoals wij ze noemen) staan met nog maar een teugel ! Ik kwam net met de kruiwagen aangereden ..... Wist meteen hoe laat het was. Gevolgd door mijn vader, en een kwartier later gevolgd door de onfortuinlijke valler. Met paard en al tegen de grond. Resultaat bont en blauw, blauw oog inclusief en een lichte hersenschudding ........ Leuk is anders. Paard was gestruikeld en door de voorbenen gegaan in galop. Resultaat, met ruiter en alle een koprol. Zeer gevaarlijk als ik mij bedenk wat er allemaal had kunnen gebeuren ...Ik krijg er nog kippevel van.

Groetjes

Sabrina

Sabrina Wuyts schreef op maandag, 11 april 2005, 19:12:


Wat vind je dan van cros en Trek?

Ik ben zelf altijd puur op het paard gericht geweest. Wel dressuur lessen gehad en ook springen, maar bij dat alles voelde ik me beklempt net als mijn paard pony. Dat uiten zich in zonder zadel rijden op blote voeten in een korte broek. Haha ik werd al als een gek gezien, maar toen helemaal. Ook daar mijn pony bekent stond als niet te houden. Nog steeds doe ik wat mijn paarden en ik leuk vinden. Lekker gek doen, met af en toe wat serieus werk. Alles vrij en puur op zit.

Ze zeggen dat ik net een paard lijk. Tja daar kan ik wel inkomen haha

Sabrina Wuyts schreef op zondag, 10 april 2005, 21:49:


Dag Sabrina,
Allereerst moet je weten dat ik geen specialist ben, maar wel een volhouder en een gedreven autodidact (véééél gelezen en uitgeprobeerd). Afgelopen jaar zes keer geprobeerd om haar te berijden en zes keer eraf gegooid. Ze is een paard met waarschijnlijk zeer negatieve ervaringen wat betreft rijden.
Ik zit momenteel in precies dezelfde fase met mijn paard als jij. Katy is nu precies één jaar bij mij. Na een jaar lang grondwerk (maar vooral vertrouwen opbouwen) te hebben gedaan met mijn inmiddels bijna 9-jarige merrie ben ik op tweede paasdag voor het eerst op haar gaan zitten zonder dat ik eraf werd gedonderd. Gewoon alleen het stalhalster en teugels en géén zadel. Voorbereidende oefening de afgelopen vier maanden was dat ik tussen het grondwerk door even over haar rug ging hangen. Eerst een halve seconde en langzaamaan uitgebreid naar een minuut. Met mijn stem "maande" ik haar om stil te blijven staan. Veel aaien en stembeloningen. Vervolgens over haar heen gaan liggen en één been half over haar kont heen. Ik vond tweede paasdag wel een mooie dag om de koe bij de horens te vatten euh......ik bedoel het paard bij de teugels en ben op haar gaan zitten. Ze wilde meteen weg en ze kan een behoorlijk wild vrouwtje zijn! Ik heb haar echter op de plaats gehouden door haar flink "tegen de teugels op te laten rennen". Ze mocht van mij alles doen (dribbelen, beetje voorvoetjes van de grond, ronddraaien etc.), BEHALVE wegrennen. Na een minuut bleef ze stilstaan en begon haar mond te likken. Ze stond doodstil met haar neus tegen de bakrand. Ik heb bewust gekozen voor een stalhalster en niet voor een touwhalster en zeker niet voor een bit. Ik kan nu alleen met haar stappen. Draven is nog te spannend voor haar en de energie die daarbij vrijkomt kan ze zelf nog niet veilig kanaliseren. Dus doen we dat (nog) niet. Wat ik wel doe is zo gauw ze rustig stapt alle teugel geven die ik heb. Je ziet dat ze dan haar balans gaat zoeken en haar hoofd omlaag brengt. Ik zit er dan heel stil op. Ik stuur bewust met mijn lichaam en zo min mogelijk bewust met de teugels. Katy reageert redelijk goed op mijn stem. Die gebruik ik nu nog als ondersteuning bij mijn gewichtshulpen. Gisteren voor het eerst mijn stem bij een ophouding niet gebruikt en alleen mijn bovenlichaam licht naar voren gebracht met een hele lichte teugelophouding. Ze stond meteen stil en ik geloof dat er een traan over mijn wang biggelde van ontroering en geluk. Sterk spul, hè, die Fisherman's friend! haha!

Ik hoop dat ik je een beetje heb kunnen ondersteunen met mijn verhaaltje.
Ik zou zeggen: Doe voorbereidende oefeningen, zoals over haar rug gaan hangen en doe dit tussen neus en lippen door tijdens je reguliere grondwerk. Zorg dat hij goed op je stem reageert. Zorg dat je lekker ontspannen met je paard bezig bent in een rustige omgeving. Rijd in eerste instantie zonder zadel. Gebruik echt alleen een stalhalster. Laat je paard de ruimte om het spannend en zelfs eng te vinden, maar zorg dat hij kosten wat het kost niet er tussenuit gaat.

Aanvankelijk heb ik nog iemand gehad die haar een een lang leidtouw hield terwijl ik erop zat. Dat werkte (volledig tegen mijn verwachting in) helemaal niet bij Katy. Ze werd er zenuwachtig van. Het meeste succes had ik toen ik helemaal alleen met haar bezig was in een bijna serene sfeer en iemand buiten de bak een oogje in het zeil hield, maar verder ook zijn mond dicht hield.

Tenslotte, niet vaker dan drie keer per week op je paard gaan zitten en in eerste instantie niet langer dan één minuut per keer. Daarna iets gaan doen met je paard waarvan je weet dat hij dat geweldig vindt. Lekker buitenwandeling gaan maken of lekker bij hem in de wei gaan zitten.

Oh ja, nog een belangrijke! Zorg dat je ALTIJD een smile op je gezicht hebt. Geloof het of niet, maar dat werkt echt positief op je paard. Mijn paard is niet lastig of bang, wanneer ze er tussen uit wilt. Ze vergist zich gewoon soms even. En vergissen is ook paardelijk. Flauwekul natuurlijk, heeft gewoon met het reageren op prikkels en verwerken van informatie te maken. Hempfling legt het haarfijn uit in zijn boek.

Veel plezier toegewenst.

Groet,
Gregoor

HeleenH schreef op maandag, 11 april 2005, 18:58:


Dag Heleen,
Welkom.
Leg je vraag eens neer bij de zuster-site: www.hoefnatuurlijk.nl

Groet,
Gregoor

Sabrina Adams schreef op maandag, 11 april 2005, 20:38:


Ik heb m nu ong 4 maanden en staat op de wei met mijn shetje,ze kunnen het samen goed vinden en idd als ik dus weg loop met de haf gaat de shet de hele tijd hinniken lijkt wel of ze m terug roept haha.
maar affin denk dat jullie weleens gelijk daarin kunnen hebben dat hij me nog waarschijnlijk niet genoeg vertrouwd .
ik loop er heel vaak mee aan het touwhalster en merk dus dat tot waar ik al met hem ben geweest gaat hij wel maar verder dus gewoon niet .
ben altijd met hem in de weer .
het klikt ook goed maar hebben jullie misschien meer ideeen voor het winnen van zijn vertrouwen?..

bedankt groet wendy

josien schreef op maandag, 11 april 2005, 21:36:


Als je maar plezier hebt met de paarden, toch? Voor mij moet het ook bijlange niet altijd jumping zijn. In het bos rijden of gewoon lekker los wat grondwerk of zelfs te voet met een jong paard gaan wandelen is ook heel leuk.
Met cros en Trek ben ik eigenlijk niet bekend. Wat houd het juist in en zijn hier in België ook van dat soort wedstrijden? Eigenlijk is de springsport de enige tak vd paardensport waar ik echt mee bekend ben. Van military heb ik ook al gehoord maar dat zijn geloof ik allemaal vaste hindernissen en dus niet zo "veilig".

Ik zag ook op je site dat je een andalousier hebt. Super hoor! Dat is mijn favoriete paardenras. Tis te zeggen: ik heb nog nooit echt contact gehad met een andalousier maar toch vind ik het prachtige paarden.

wendy roovers schreef op maandag, 11 april 2005, 22:30:


Het paard bepaalt de tijd die hij nodig heeft om te vertrouwen en te leren . Dat kun je niet forceren. Probeer je dat wèl (lees: dwingen), dan maak je gelijk tien stappen achteruit.
Neem de tijd en heb veel geduld. En vooral: geniet van dat geduldig bezig zijn met je paard. Vaak is de weg die je aflegt waardevoller voor jou en je paard dan de top van de berg die je denkt te gaan bereiken.

Bedankt voor je verhaal. Maar er is wel een verschil geloof ik. Ik ben ook met haar begonnen met heel veel grondwerk en dus hulp van Hempfling's boek. Ik heb haar ook heel alleen zadelmak gemaakt. Ook eerst gewoon even gaan ophangen met een simpel stalhalster enzo. Maar ze heeft nooit een kik gegeven. Ze vertrouwd me volledig. Ik ben haar toen beginnen rijden eerst met het halster en zoveel mogelijk doorhangende teugels. Omdat het vanuit draf en gallop niet meer lukte om haar vlot stil te krijgen, en ook omdat ze me hier vertelden dat het gewoon zo is dat je een paard met een bit moet rijden ben ik dat gaan doen.

Ik heb nu nog altijd spijt dat ik toen niet op mijn eigenwijze manier heb doorgedaan. Maarja, op de klassieke manier rijden werkte wel ongeveer. Alleen het stoppen kon ik nooit zo super.

Toen is ze gedekt en heeft ze een veulen gehad. Daarna had ik het te druk met andere jonge paarden en nu heeft ze ondertussen nog een veulentje van een weekje oud.
Als die oud genoeg is om haar moeder eventjes te kunnen missen ga ik terug met haar beginnen. Eerst terug grondwerk, alhoewel ik er zeker van ben dat ze dat allemaal nog kent, daarna ga ik terug de draad oppikken waar ik gebleven was bij het rijden met het halster, doorhangende teugel en op gewichtshulpen enz. Waarschijnlijk schakel ik daarna terug over naar een bit om jumpings te gaan rijden maar dan zonder het bit echt te gebruiken. Dus geen gesleur meer maar lekker losjes.

Hoe zie jij de toekomst met jouw paard? Ga je altijd en overal met een halstertje rijden?

Groetjes Van sabrina

Anneken Olivier schreef op maandag, 11 april 2005, 20:43:


Hoi anneken
Tja, je zegt het zelf al wat een mogelijke oorzaak zou kunnen zijn, waarschijnlijk te snel van start gegaan.
Dit is inderdaad overal gezegd ...rustig aan laten wennen en niet meteen kilometers op het harde....maar ik kan natuurlijk niet zien wat je doet dus om je zomaar ergens de schuld van te geven....
Een andere oorzaak zou er nml. ook kunnen zijn....het kan natuurlijk ook net op een steentje hebben gestaan en zodoende wat gevoelig lopen..dus het hoeft niet meteen jouw schuld te zijn hoor.
Het paard voelt nu hele vreemde zaken onder zijn voeten en kan dan voorzichtig gaan lopen...de doorbloeding komt op gang en dan voelt i ineens dat er nog wat onder die lange benen bungelt....en das misschien vreemd voor hem...even wennen dus...
Maar goed,als je er net iets te veel vanaf hebt gehaald...geen paniek... het groeit weer aan...
Wat ik nu zou doen...
IK zou het paard een paar dagen weer terug in de wei zetten, dus niet op het harde.
Daarna opnieuw beginnen met opbouwen...een paar minuten...een paar dagen later weer een paar minuten langer...en zo opbouwend.

Dan het bekappen zelf.
Als ik mijn paarden bekap kijk ik tussendoor hoe het paard loopt en staat.
Dus een mm er af..kijken en op een vlakke harde ondergrond laten lopen en laten staan...gaat alles goed? weer wat er af....zolang hij goed blijft gaan en je niet de stand in een keer teveel veranderd. Want we hebben geen haast....
Let wel..ik ga niet eindeloos door tot het paard gevoelig gaat lopen.
Als een paard duidelijk te lange hoeven /hielen heeft ben ik daar heel voorzichtig mee en heb alle tijd om het tot een lagere stand terug te krijgen...stapje voor stapje... anders zou je de voetas nmm. in een keer teveel veranderen en das niet mijn manier...
Gaat het tijdens het bekappen niet meer goed dan onmiddelijk stoppen en een volgende keer net niet zo ver bekappen, dus wel onthouden wat je gedaan hebt.
een volgende keer dus voor dat moment stoppen zodat het paard geen pijn heeft en normaal kan lopen.
Als het paard weer gewend is aan de verandering kan je een volgende keer of zelfs pas de keer daarop weer net iets verder gaan...
Mocht je paard echt gevoelig blijven dan kan je hoefschoenen overwegen om de gewenning wat makkelijker te maken...

Tja, das mijn manier...er zullen nog wel andere manieren zijn en komen hier...
Succes

Gr Nick
Met geduld,vertrouwen en
liefde bereik je meer.

HeleenH schreef op maandag, 11 april 2005, 18:58:


Hoi Heleen
Hiernaast zie je een knopje "forum"...als je daar op drukt zie je boven aan een knop hoefnatuurlijkforum.
Daar even op klikken en je zit op het andere forum...
Stel daar je vraag even opnieuw, dat gedeelte van de site gaat alleen over hoeven, hier komen andere algemene zaken aan bod.
Zo krijgen we een beetje een overzicht en heb je meer kans op een antwoord.

Gr Nick

met geweld bereikt men een
hoop,met geduld,vertrouwen
en liefde bereikt men meer

Hallo luitjes.

Ik heb ook hier ingelogd maar dan onder een andere naam. De naam van mijn paint. Woensdag a.s. komt Wim de Leeuw om de hoeven van Twist te bekijken en vervolgens de ijzers er onderuit te halen.
HKO 3 is/ was vorig jaar de diagnose, met een peesverkleving aan het bot. Toen niet de mogelijkheid tot uitloop voor Twist. Nu wel. We gaan ervoor, en vervolgens ga ik de cursus doen bij Wim.
Pien is ook al helemaal bijgemaild.

Wat een opluchting............eindelijk

Martien.