Sabrina Wuyts schreef op zondag, 10 april 2005, 21:49:

knip

Dat is vaak het probleem. Het paard snapt het niet en daardoor loopt ze door alle hulpen heen. Je moet het haar dus als het waren aan leren.

Stap er is op met teugels aan het halster en zonder zadel. Laat haar nu gewoon rustig stappen. Ga dan eerst beginnen met de stuur, zodat ze leert naar jouw lichaam te luisteren. Focus en draai je bovenlichaam mee naar binnen en breng het gewicht ook licht naar binnen door als het waren je navel naar binnen te bewegen. Teugels hou je gewoon in twee handen, maar lekker los. Neem zo alles mee naar binnen zodat er lichte druk op de hals komt en daarna wat op het halster als ze niet reageert.

Draait ze ook maar iets, direct uitgebreid belonen zodat ze weet dat het goed was. Kun je haar nu sturen zonder teugel hulp dan ga je proberen of ze wil stoppen. Het makkelijkste is een punt te kiezen waar ze graag wil stil staan. Om haar te laten stoppen kantel je inpulsief je heupen zodat je achter op je kont kom te zitten en daarbij leg je je hand op de schoft om zo je boven lichaam wat naar voren te brengen. Hierbij breng je lichte spanning in je bovenbenen die direct ophoud als ze ook maar iets terug komt. Beloon haar uitgebreid en doe dit nog enkele keren.

Loopt ze gewoon door, maar merk je dat ze wel aan het voelen is dan kun je de hulp ondersteunen met stem hulp en uiteindelijk ophouding op het halster. Niet gaan trekken, maar gewoon een korte ophouding. Reageert ze nog niet dan mag je best even kordaat zijn. De bedoeling is dat ze de hulp gaat begrijpen en dat gaat niet als je elke keer opnieuw vraagt.

Voor veel paarden is het een hele grote overgang van rijden op druk(teugel) en rijden met lichaamstaal. Je moet er in begin even doorheen door consequent maar eerlijk te zijn. Is het knopje omgedraait dan zul je merken dat alles veel makkelijker gaat.

josien schreef op maandag, 11 april 2005, 10:00:


Dit heb ik al gedaan en dat lukte wel. Net zoals je zegt: zonder zadel en met een halster en doorhangende teugel. Maar dat lukt alleen in stap.

Zo heb ik het enkele keren geprobeerd maar omdat ze daar niet op reageerde heb ik het opgegeven.
Ik heb ook al gedacht van de hulpen die ik bij het grondwerk geef een naam te geven. Zoals stil om te stoppen, stap, draf en gallop. Misschien eens als ze het woord kent dat ik dat zo op het rijden kan overbrengen.

Rijd jij ook op die manier? Zonder bit en teugeldruk stoppen?

Groetjes en alvast bedankt

Rijden en grondwerk hoeven niet meer verschillend te zijn dan dat je zelf op een andere plaats staat dan voorheen (voor jou dan - je paard kan in het begin alleen maar denken aan dat alomtegenwoordige en uit z'n natuurlijk evenwicht brengende gewicht van een ruiter). Grondwerk is niet het afhaspelen van een paar goedogende grondspelletjes. Grondwerk is in de eerste plaats bedoeld om JOU een betere trainer te maken, die de principes op een rijtje heeft, die weet wat hij doet en waarom hij het doet. Als de trainingsprincipes op de grond duidelijk worden, dan zijn ze ook duidelijk van in het zadel.

Waar ik denk dat het "gat" zit is dat je - zo vermoed ik - voornamelijk los hebt gewerkt. Lichaamstaal van op een afstand is iets héél anders dan een veranderend gewicht op je rug en daar proberen uit wijs te kunnen. Je kan niet verwachten dat je opstapt op je paard en dat je paard als bij goddelijke ingeving (we houden ons een beetje aan de actualiteit niwaar ) deze heel andere taal begrijpt.

Wat je wél kan doen, is alles wat je met je teugels gaat doen voorbereiden met je leidtouw, en alles wat je met benen of zit gaat doen voorbereiden met een "voorwaarts-cue" - een signaal (of je nu een carrotstick heft of een longeerzweep of het einde van een touw of je stem of je hand maakt niks uit). Eerst het ene, dan het andere, dan de combinatie. Zodat je paard wéét dat als je "drijft" dat hij daar onmiddellijk en héél simpel op moet reageren: voorwaarts = voorwaarts. Richting, tempo, duur is van geen enkel belang, daar zijn andere signalen voor en dat komt wel. En als je je hand op het touw legt (later op je teugel) dat je paard onmiddellijk reageert met "ok, hier ben ik, waar gaan we naartoe" - naar boven, beneden, links, rechts, achteruit, dat maakt niet uit - daar dient de combinatie met die andere hulpen voor.

In het zadel is de lengte van de teugels van geen enkel belang - dat wordt bepaald later, als je na je basistraining een bepaalde discipline kiest waarbij bepaalde verwachtingen die je hebt samenhangen met de manier waarop je paard zichzelf in meerdere of mindere mate en/of op een bepaalde manier moet dragen.

Ik besef dat dit nogal theoretisch klinkt, maar het is wel degelijk zeer praktisch .
Je bent overigens helemáál niet alleen in België - ga maar eens naar http://www.horsemanship.org .

met vriendelijke groeten,
Inge (uit België)

http://www.ingeteblick.be

Sabrina Wuyts schreef op zondag, 10 april 2005, 21:49:


Overigens: ik heb andere maatstaven voor "goed ingereden op klassieke manier" - dat zou bij mij betekenen dat een paard zichzelf draagt en met de ruiter samenwerkt. Een paard dat gaat rennen is niet goed opgeleid . Omdat ook dat andere paard gaat rennen met jou denk ik dat het niet helemaal aan het bit ligt, maar eerder aan de manier waarop jou is geleerd dat je met teugels om moet gaan.

met vriendelijke groeten,
Inge

http://www.ingeteblick.be

Inge Teblick schreef op maandag, 11 april 2005, 12:14:


Dat zou best kunnen. Ik ben er ook zeker van dat ik wat verkeerd doe maar ik weet niet wat. Ik heb er ook aan gedacht om dressuurles te gaan volgen maar dan is alles weer zo klassiek. Ik heb dan het beeld van een paard dat opgesloten zit met het bit en strakke teugels en noodgedwongen op de voorhand moet lopen. Misschien ben ik daar wel verkeerd in maar dat idee heb ik erover.

groetjes

Sabrina Wuyts schreef op zondag, 10 april 2005, 21:49:


Dag Sabrina,
Allereerst moet je weten dat ik geen specialist ben, maar wel een volhouder en een gedreven autodidact (véééél gelezen en uitgeprobeerd). Afgelopen jaar zes keer geprobeerd om haar te berijden en zes keer eraf gegooid. Ze is een paard met waarschijnlijk zeer negatieve ervaringen wat betreft rijden.
Ik zit momenteel in precies dezelfde fase met mijn paard als jij. Katy is nu precies één jaar bij mij. Na een jaar lang grondwerk (maar vooral vertrouwen opbouwen) te hebben gedaan met mijn inmiddels bijna 9-jarige merrie ben ik op tweede paasdag voor het eerst op haar gaan zitten zonder dat ik eraf werd gedonderd. Gewoon alleen het stalhalster en teugels en géén zadel. Voorbereidende oefening de afgelopen vier maanden was dat ik tussen het grondwerk door even over haar rug ging hangen. Eerst een halve seconde en langzaamaan uitgebreid naar een minuut. Met mijn stem "maande" ik haar om stil te blijven staan. Veel aaien en stembeloningen. Vervolgens over haar heen gaan liggen en één been half over haar kont heen. Ik vond tweede paasdag wel een mooie dag om de koe bij de horens te vatten euh......ik bedoel het paard bij de teugels en ben op haar gaan zitten. Ze wilde meteen weg en ze kan een behoorlijk wild vrouwtje zijn! Ik heb haar echter op de plaats gehouden door haar flink "tegen de teugels op te laten rennen". Ze mocht van mij alles doen (dribbelen, beetje voorvoetjes van de grond, ronddraaien etc.), BEHALVE wegrennen. Na een minuut bleef ze stilstaan en begon haar mond te likken. Ze stond doodstil met haar neus tegen de bakrand. Ik heb bewust gekozen voor een stalhalster en niet voor een touwhalster en zeker niet voor een bit. Ik kan nu alleen met haar stappen. Draven is nog te spannend voor haar en de energie die daarbij vrijkomt kan ze zelf nog niet veilig kanaliseren. Dus doen we dat (nog) niet. Wat ik wel doe is zo gauw ze rustig stapt alle teugel geven die ik heb. Je ziet dat ze dan haar balans gaat zoeken en haar hoofd omlaag brengt. Ik zit er dan heel stil op. Ik stuur bewust met mijn lichaam en zo min mogelijk bewust met de teugels. Katy reageert redelijk goed op mijn stem. Die gebruik ik nu nog als ondersteuning bij mijn gewichtshulpen. Gisteren voor het eerst mijn stem bij een ophouding niet gebruikt en alleen mijn bovenlichaam licht naar voren gebracht met een hele lichte teugelophouding. Ze stond meteen stil en ik geloof dat er een traan over mijn wang biggelde van ontroering en geluk. Sterk spul, hè, die Fisherman's friend! haha!

Ik hoop dat ik je een beetje heb kunnen ondersteunen met mijn verhaaltje.
Ik zou zeggen: Doe voorbereidende oefeningen, zoals over haar rug gaan hangen en doe dit tussen neus en lippen door tijdens je reguliere grondwerk. Zorg dat hij goed op je stem reageert. Zorg dat je lekker ontspannen met je paard bezig bent in een rustige omgeving. Rijd in eerste instantie zonder zadel. Gebruik echt alleen een stalhalster. Laat je paard de ruimte om het spannend en zelfs eng te vinden, maar zorg dat hij kosten wat het kost niet er tussenuit gaat.

Aanvankelijk heb ik nog iemand gehad die haar een een lang leidtouw hield terwijl ik erop zat. Dat werkte (volledig tegen mijn verwachting in) helemaal niet bij Katy. Ze werd er zenuwachtig van. Het meeste succes had ik toen ik helemaal alleen met haar bezig was in een bijna serene sfeer en iemand buiten de bak een oogje in het zeil hield, maar verder ook zijn mond dicht hield.

Tenslotte, niet vaker dan drie keer per week op je paard gaan zitten en in eerste instantie niet langer dan één minuut per keer. Daarna iets gaan doen met je paard waarvan je weet dat hij dat geweldig vindt. Lekker buitenwandeling gaan maken of lekker bij hem in de wei gaan zitten.

Oh ja, nog een belangrijke! Zorg dat je ALTIJD een smile op je gezicht hebt. Geloof het of niet, maar dat werkt echt positief op je paard. Mijn paard is niet lastig of bang, wanneer ze er tussen uit wilt. Ze vergist zich gewoon soms even. En vergissen is ook paardelijk. Flauwekul natuurlijk, heeft gewoon met het reageren op prikkels en verwerken van informatie te maken. Hempfling legt het haarfijn uit in zijn boek.

Veel plezier toegewenst.

Groet,
Gregoor

Bedankt voor je verhaal. Maar er is wel een verschil geloof ik. Ik ben ook met haar begonnen met heel veel grondwerk en dus hulp van Hempfling's boek. Ik heb haar ook heel alleen zadelmak gemaakt. Ook eerst gewoon even gaan ophangen met een simpel stalhalster enzo. Maar ze heeft nooit een kik gegeven. Ze vertrouwd me volledig. Ik ben haar toen beginnen rijden eerst met het halster en zoveel mogelijk doorhangende teugels. Omdat het vanuit draf en gallop niet meer lukte om haar vlot stil te krijgen, en ook omdat ze me hier vertelden dat het gewoon zo is dat je een paard met een bit moet rijden ben ik dat gaan doen.

Ik heb nu nog altijd spijt dat ik toen niet op mijn eigenwijze manier heb doorgedaan. Maarja, op de klassieke manier rijden werkte wel ongeveer. Alleen het stoppen kon ik nooit zo super.

Toen is ze gedekt en heeft ze een veulen gehad. Daarna had ik het te druk met andere jonge paarden en nu heeft ze ondertussen nog een veulentje van een weekje oud.
Als die oud genoeg is om haar moeder eventjes te kunnen missen ga ik terug met haar beginnen. Eerst terug grondwerk, alhoewel ik er zeker van ben dat ze dat allemaal nog kent, daarna ga ik terug de draad oppikken waar ik gebleven was bij het rijden met het halster, doorhangende teugel en op gewichtshulpen enz. Waarschijnlijk schakel ik daarna terug over naar een bit om jumpings te gaan rijden maar dan zonder het bit echt te gebruiken. Dus geen gesleur meer maar lekker losjes.

Hoe zie jij de toekomst met jouw paard? Ga je altijd en overal met een halstertje rijden?

Groetjes Van sabrina

Sabrina Wuyts schreef op maandag, 11 april 2005, 22:53:


Dag Sabrina,

De toekomst met mijn paard is rooskleurig. Ongeacht wat ik met haar "bereik".
Ik ga proberen om als basis met een halster te blijven rijden. Zo weersta ik de verleiding om te veel met mijn teugels te gaan werken en ben ik "gedwongen"om mijn lichaam beter te gebruiken.

Ach ja, het bit. Er is al zoveel over geschreven ook op dit forum. Ik ben er gewoon nog niet over uit. Diep van binnen zegt me iets dat het niet klopt. Het blijft een middel dat gericht is op het toedienen van pijnprikkels, hoe voorzichtig je er ook mee bent. Aangezien ik nog veel aan de absolute basis moet doen (dus met gewoon stalhalster) heb ik nog wel even de tijd voordat ik hierover een definitief besluit neem. Ik wacht eens af wat het touwhalster van Egon (lid van het forum) voor resultaten oplevert. Daarnaast heb ik een bitloos hoofdstel van Voest in mijn bezit. Kan ik echter pas gebruiken, wanneer ze volledig relaxed is met mij op haar rug. Wellicht ga ik daar straks mee verder.

Hoop ooit een keer zonder enige vorm van harnachement een stukje met haar te kunnen rijden. Lijkt me geweldig. Kijk maar eens naar de homepage van deze website. Daar zie je op een foto Frans op zijn galopperende paard, zonder enig hulpmiddel. Ik heb Voest ook op deze wijze sprongetjes zien maken. Aan je zit blijven werken dus.

De groeten van een in vele opzichten nog onhandige amateur.

Dat is ook mijn droom om ooit zonder enig hulpstuk met enkel mijn eigen lichaam te kunnen rijden.
Wat het bit betreft; daar ben ik eigenlijk ook nooit voor geweest. Maar in maneges of op jumping heb ik nog nooit iemand gezien die zonder bit rijd, tenzijn met een hackemore of zo.
Misschien word ik wel de eerste, wie weet

Houd ons in ieder geval op de hoogte van de vorderingen die je maakt. Dat zal ik ook doen als ik binnenkort terug begin.

groeten en nog heel veel plezier met je paard