Sabrina Wuyts schreef op zondag, 10 april 2005, 21:49:


Hoi Sabrina.

Het gaat niet om de lengte maar om de inhoud Sabrina. Je verhaal was heel duidelijk en daar gaat het toch om. Ik kan je helaas (nog) geen raad geven, maar jouw verhaal is wel heel herkenbaar. Ik ben sinds 4 maanden met mijn 14-jarige merrie bezig met grond-oefeningen van Hempfler. Vorige week ben ik weer even gaan rijden, en er was wel iets, maar niet zo heel erg veel veranderd. Ik denk dat een ouder paard gewoon veel tijd nodig heeft om de opgedane "training" een plekje te geven, vóórdat ze besluit dat het nieuwe veel beter is. Zeker in wedstrijden zal haar instinct haar leiden naar haar vroegere trainingsmethodes. Heb je de 6-jarige merrie wél helemaal zelf getraind? En was dat ook al met Hempfling of via een andere methode?

Groetjes Nel.

Nel Gommans schreef op zondag, 10 april 2005, 21:59:


Ja, haar heb ik zelf opgeleerd met Hempfling methode, ze was trouwens de eerste waarmee ik het probeerde. Ik was echt superblij toen ze haar eerste ophouding uitvoerde vanaf de grond, ik wilde het namelijk net opgeven. Later ook van hand verwisselen door de circel enz.

Sindsdien heb ik dat nog met vele paarden gedaan. Ik ben zelfs met enkele zo ver gegaan dat ik ze te voet aan een touw meenam de bos in, en ze daar gewoon kon loslaten. Ze bleven me gewoon volgen! (Heb ik natuurlijk wel nooit aan de eigenaar verteld Echt een geweldig gevoel om zo een goede band met een paard te hebben.

Maar het rijden heb ik niet echt toegepast, jammer eigenlijk. Even geprobeerd maar dat lukte me niet erg. Hemfling legt wel uit hoe je een ophouding met je gewicht en zonder teugelhulp moet uitvoeren maar dat lukt me niet. Het sturen kan ik wel min of meer zonder teugel maar alleen in stap. Dit komt waarschijnlijk omdat ik in de andere gangen toch nog niet goed genoeg kan meegaan in de bewegingen en daardoor ook geen duidelijke gewichtshulpen kan geven.

Wat ook een beetje een probleem is dat is dat ik er helemaal alleen voorsta. Mijn paardenvrienden kennen niets van NH en doen alles op klassieke manier. Dus zij kunnen me niet helpen. Anders zou natuurlijk iemand vanaf de grond de signalen kunnen ondersteunen. Nu niet. Ik zou me in twee moeten kunnen splitsen

Huertecilla en Pien schreven:


De hoek zijdelings, maar aan de stand van zijn hoofd (en hals ja) kan ik zien hoe ontspannen hij over de ondergrond loopt. Als het omlaag gaat laat mij dat zien dat het hem geen moeite kost. Naar beneden strekken zie ik graag.
Zou het onregelmatig knikken dan zou er een hapering kunnen zijn.
De loodlijn interesseert me niet veel, maar interessanter vind ik het te weten hoe hij zijn hoofd en hals draagt.


Mee eens !
En de regelmatigheid van dragen voor mij daaraan toegevoegd, want dat laat mij zien hoe het met zijn hoeven gaat.

Groet, Pien

Nel Gommans schreef op zondag, 10 april 2005, 21:49:


Mijn paard heet Falka, en ze is niet opgeleid in de zin van geleideponnie. Ze doet het uit zich zelf, ze let op me zeg maar. En ze doet bij mij nooit echt gekke dingen. Als we wandelen en er is ergens iets in de weg, dan leid zij mer er gewoon omheen. Als we spelen samen maakt ze ook nooit gebruik van mijn handicap. Ze let echt op me. Behalve als er een mand appels langs de weg staat, dan duikt ze er snel even in -:)Bij andere mensen probeert zo graag wel eens wat uit. Dan is ze echt "anders".

Groeten Esther

Hallo,

Steeds meer hoor ik dat er mensen zijn die een cursus natuurlijk bekappen gaan geven, anders dan bij Frans en Ilona.
Wout Overbeke, Wim van Leeuwen en nu zou ook Pien een cursus gaan geven.
Zijn deze cursussen onder "toezicht" van HN ?

graag reactie
Hans

Ah zit je hier! Mijn paard stond ook al zo laag op de hielen toen ik hem kreeg en toen was hij nog nooit natuurlijk bekapt. Hooguit een of twee keer door een gewone smid.

Heksen hahahahahaha! Ik ben benieuwd wat je DA er van vindt!