Spirit schreef op maandag, 28 maart 2005, 13:48:

Goddank hoor...maarre wat bedoelde je met ongelijk terrein ?
Hier kan je alleen maar kiezen of zandpad of vlakke stenen
Suggesties iemand?
MVg Milena

CooLLady schreef op maandag, 28 maart 2005, 22:18:


De berm langs de weg kan ook, dan moet ze oppassen dat ze haar voeten goed neerzet. Of in mul zand is het ook werken geblazen en voeten optillen. Groet, Pien

Edith Hartog schreef op maandag, 28 maart 2005, 18:29:


Een andere oorzaak voor struikelen kan zijn :
Weinig gevoel in de voeten (ijzers, verkeerd bekapt) of het paard aan een te korte teugel rijden.
Zodra je hem los durft te laten gaat ie zichzelf meer dragen.

Ik had een zo'n struikelaar (gleed ook altijd uit) , toen hij bij ons kwam liep ie op ijzers (al 14 jaar). Deze zijn er van augustus vorig jaar af en hij is supersoepel gaan lopen. Het glijden en struikelen behoren nu tot het verleden!

Er kan ook een ander rug-of achterhandprobleem zijn waardoor een paard gaat struikelen.
In dat geval zou je een osteopaat kunnen laten komen.

Groet, Pien

Edith Hartog schreef op maandag, 28 maart 2005, 18:29:


Hoi, ik ben nieuw hier.

Ik heb ook altijd te horen gekregen dat je niet te hard mag gaan op een verharde weg. Mijn arabische merrie heeft nooit op ijzers gestaan, haar hoeven zijn zo ontzettend sterk dat ik het nooit nodig heb gevonden. Van natuurlijk bekappen had ik toen nog nooit gehoord..Ik reed M dress en springen.
Bij ons in de buurt heb je alleen maar fietspaden (asfalt) en de berm maar die is altijd te nat. En omdat er nieuwe huizen in aanbouw zijn heb je veel paden voor het bouwverkeer, heel veel stenen en puin, geen zand. Ik rij met haar al jaren over het asfalt, ook draven maar werd altijd gewaarschuwd. Sinds een half jaar rijden we over de puinwegen, en vaak in galop omdat de paarden dit willen! Ik moet zeggen dat ze nog geen dag kreupel heeft gelopen of kapotte hoeven heeft gehad. Na een flinke galop over die puinwegen, waar toch stenen liggen, scherven ter grootte van een vuist heeft ze soms kleine stukjes hoef los zitten aan de zijkant, maar na het kwartier stappen over de asfalt weg naar huis zijn die ook weer weg.
Ik ben af en toe wel angstig om haar benen, pezen maar haar hoeven vertouw ik blindelings!

Dus galopperen over het asfalt...ik zou ze er geleidelijk aan laten wennen. Ik hoor veel waarschuwingen maar nooit gegronde redenen om het NIET te doen....Als iemand weet waarom absoluut niet dan hoor ik dat graag!

Groeten Eva

knip


Galopperen is in België verboden binnen de bebouwde kom, staat in het verkeersreglement. Verder wordt je verwacht ten allen tijden te kunnen stoppen. Als je gaat over de weg gaat galopperen doe je dat dus best op een goed te overzien stuk weg met weinig of geen ander verkeer. Persoonlijk zie ik geen reden om het uberhaupt te proberen, genoeg andere alternatieven.
Behalve dat het niet goed is voor de gewrichten om het lang vol te houden moet je er ook aan denken wat er gebeurt als er iets mis gaat. Als je er om een of andere reden vanaf valt loopt je paard los op de openbare weg, en knal je zelf tegen het beton.

Groetjes,
Elke

ElkeW schreef op donderdag, 31 maart 2005, 14:49:


Hoi Elke, wat het galopperen op de harde weg betreft, ik citeer even een stukje uit het boek Natuurlijk Bekappen op blz.89 :

.... " paarden landen op de hiel en benutten dus de schokdempende werking van de hoefwand ten volle. De straal van deze paarden is lang en heeft contact met de grond. De straal, en het daarboven liggende straalkussen, helpen mee om schokken te absorberen. De hielen van de paarden zijn laag waardoor het onderbeen in een wat meer gebogen vorm komt te staan en goed kan doorveren tijdens het contact met de grond"....

We hebben het hier uiteraard wel over Natuurlijk bekapte paarden.

Met een op een andere manier bekapt paard of met een paard met ijzers zou ik het niet in mijn hoofd halen om ze over de weg te laten galopperen.Dan wel gelden nmm al die waarschuwingen.

Verder vraag ik mij af of een vette uitgestrekte draf dan beter zou zijn dan een galopje, ik geloof daar persoonlijk niet zo in, als ik zie wat voor draf de paarden soms hebben als je ze de vrije hand laat.

En zeker moet je te allen tijden kunnen stoppen, of dat nou in het bos is met een snelweg in de buurt of op een verharde landweg die eindigt in de bebouwde kom. Als een ruiter geen controle denkt te hebben over zijn paard is het zeer onverstandig om uberhaupt de bak te verlaten, of dat nu een bos is met zandpaden of de bebouwde kom.

Dat van dat op het beton knallen ben ik wel met je eens, het doet gewoon nog pijner dan op het zand in de bak, - moet er niet aan denken. Maar goed, soms is er geen alternatief zoals bij ons.
Ik woon niet ver van Tongeren maar bij ons is alles verharde landwegen met nauwelijks berm.

Groet, Pien

Spirit schreef op donderdag, 31 maart 2005, 20:08:

Dag Pien,
Ik woon ook in Tongeren! Ik ben mijn paard in Bilzen gaan stallen om toegang te hebben tot een goed netwerk van (onverharde) veldwegen, zandbanen en bossen. Ik vind het zelf erg spijtig dat ze hier overal beton gelegd hebben. Maar er is hoop, binnen twee jaar komt in Haspengouw een ruiterpadennetwerk..ik ben benieuwd.
Groetjes,
Elke

Ach op stage ben ik er in de bak afgeknald. Fijn detail dat de bakbodem loeihard was met een toplaag van fijn en iets minder fijn scherp grint. Kun je beter plat gaan op vlak beton of asfalt

Wij hebben gelukkig wel alternatieven en kunnen op voldoende onverharde paden tempo maken. Op de verharde stukken tolten we meestal, kun je goed de takt horen. En daar gooi ik ook regelmatig een galopje tussendoor. Kleine stukjes, is knollie weer lekker wakker, allert, komt de kont er weer wat bij en laat ie zijn rug weer beter los.
Heb er tot nu toe geen nadelen aan ondervonden. Toen hij nog op ijzers stond deed ik het niet, ook niet draven. Vanwege alle waarschuwingen waar denk ik ook best wat inzit als er een ijzer onder zit die de hoef zo beperkt.
Ik denk ook wel dat er verschil zit tussen rustig draven/galoperen, of uitgestrekt draven en rengalop. Dan word de impact van de schokken groter lijkt me.

Groetjes Karin