Hoi Egin,
uit je reactie blijkt dat je inderdaad een aantal dingen opneemt zoals ik ze NIET bedoel. Dat vind ik niet erg, als we ons daar allebei maar bewust van zijn dat ik andere dingen heb ondervonden dan jij, hoewel we naar hetzelfde streven.
> Ja vaak wel, en daarbij van een heel dom soort. Laatst nog
> hoorde ik van iemand dat een mondcontact van 1 kg (en ik meen
> dat dit ook nog onderzocht is - is natuurlijk best simpel te
> onderzoeken) heel normaal was.
Een brik melk in elke hand? Ik zeg altijd: "als je blaren hebt op je handen bij het rijden heb je ze verdiend".
> Zeker, dat iberisch soort signaalrijden is p+, maar ze verhogen
> daarentegen de prikkelongevoeligheid niet nodeloos.
Nee, als het goed gedaan wordt - maar de meesten doen het niet goed. Zelfs als het goed gedaan wordt wil ik dat mijn paard het bit "aanneemt", niet als een hovercraft er omheen blijft zweven. Dat is valse lichtheid. Het is gewoon vermijdingsleren.
> Probeer je voor te stellen dat je de kilo gewicht van je
> telefoonlijn vervangt door enkele grammen slechts... dan hou je
> toch contact, en het contrast tussen geen - of wel signaal kan
> veel groter zijn.
Inderdaad, en het is fantastisch om te voelen hoe het gaat. Daar krijg ik een krop in de keel van. Zoveel vertrouwen van het paard! Hij is daar, en geeft zich helemaal aan je over - ik kan een week op wolkjes rondlopen als het zo is gegaan. Maar het gaat niet altijd zo...
> Hoe lichter daarbij de structuur van de telefoonlijn tussen jouw
> hand en het hoofd van je paard is, hoe gevoeliger het werkt.
> Vandaar mijn recommendatie van "probeer zo fijn/licht mogelijk".
Juist. PROBEER. Maar je hebt goeie begeleiding nodig, op de grond - ik ook. Het allerfijnste rijden is altijd licht, en ik hoop altijd dat ik die lichtheid kan terugvinden. Het is verslavend.
> Ik wil niet zeggen dat dit geen mogelijke methode is, maar ik
> stel daar dan liever wel een andere methode tegenover - weglaten
> i.p.v. toevoegen. En dat gaat uiterst simpel. Als je je paard
> niets om op te hangen aanbiedt zal deze gewoonte vanzelf
> verdwijnen en je paard gaat weer normaal lopen. Vervolgens kun
> je opnieuw proberen dat paard te leren de achterhand te
> gebruiken.
Ja, dat is een andere mogelijkheid. Het paard "laten vallen". Zorgen dat er niets is om op te gaan hangen. Maar er zijn ook paarden die daar niets aan vastknopen. Het is geen eenheidsworst, paardrijden.
> Ook "rechttrekken" van een "scheef" paard werkt niet, of
> averechts. Vergelijkbaar met in de krul trekken.
Uit deze opmerking blijkt dat je (nog?) niet hebt gereden wat ik hier bedoel - je verwisselt oorzaak en gevolg. Dit is een fysiek probleem, veel minder een mentaal. Het is immers het ene trage achterbeen dat verder en sneller moet neergezet worden om het andere achterbeen bij te blijven, waardoor een paard evenwaardig (horizontaal) leert buigen (dat is rechtrichten). Als een paard dat niet doet, komt het gewicht op één schouder terecht en dat voelt alsof het paard aan die kant "hangt".
> En dat doe je niet via het hoofd. Het hoofdstel, al dan niet
> bebit, behoort daar slechts een sluitpost bij te zijn. Dat is
> dan 1 van de zaken die Parelli nmm chronologisch wel juist ziet.
> Mijn hoofdstelletje is dan ook niets voor absolute beginners en
> dat staat duidelijk op de site.
Ik vind de angst voor het gebruik van handen onterecht. Mensen wordt een ideaalbeeld van "rijden op de zit" aangepraat, terwijl "rijden op de zit" niet uit de lucht komt vallen. "Rijden op de zit" heeft te maken met je handen leren gebruiken op een zo goed mogelijke manier - niet er niets meer mee durven doen. Daar dient onder in mijn ogen een heel stuk grondwerk voor - niet alleen voor het paard, maar ook voor de ruiter. Je kan heel veel over teugels leren dankzij een simpel leidtouw.
Ik denk dat ik mijn defintie van "absoluut" dus wat verder leg. Ik ben dan misschien geen "absolute" beginner, maar wel nog steeds een beginner. Ik ben er niet zeker van dat ik goed genoeg ben om met jouw halster te rijden.
> Toch lijkt mij (naief wellicht?) de mate
> van misbruik beperkt, juist omdat het geen "stabiel" hoofdstel
> is.
Misschien. Ik zie ook bij grondwerk niet zo graag een touwhalster. Het zit meestal te los en te laag, maar als het goed vastzit snijdt het aan de kaak als een paard nageeft (mensen met het boek: zie de nagevende Douwe en Kenzo), zit het losser dan draait het om het hoofd door naar het oog aan de kant die de mensen niet zien, het snijdt achter de oren, het maakt groeven in de neus, en door de lus onderaan slaat de gesp bij het bewegen tegen de kin van het paard. Enfin, da's een beetje cru gesteld - het kán z'n plaats hebben als je timing hebt. Ik vind een breed stalhalster veel comfortabeler voor het paard - het beschermt het paard voor de onhandigheid van de mens.
De "duidelijkheid" van het touwhalster is een eufemisme voor "is scherp als het moet". En dat "oncomfortabel maken" is, zoals je weet, niet het uitgangspunt van het trainen zoals ik het zie.
Maar ik zei je eerder al, nu zitten we in een discussie die eigenlijk niet meer met je halster te maken heeft; en het zal nog wel even duren voor ik het eens kan uitproberen.
met vriendelijke groeten,
Inge (die vandaag verder de hele dag tussen de paarden is - lentezon!)
Warboel
