Grondwerk met paarden gaat over het werken naast het paard, niet erop.
Inge Teblick heeft een unieke visie op grondwerk.
Het gat haar niet alleen om de oefeningetjes, maar vooral om hoe je met je paard omgaat: met respect, met vertrouwen en met inzicht in hoe hij denkt en leert. Haar oefeningen hebben niks met paardenfluisteren te maken, maar alles met gezond verstand en een klein beetje inzicht in mens, paard en leer theorie.
Dat wil zeggen: prettig, praktisch, intuitief en met een groot hart voor paarden. Dat niet alleen: Inge integreert een aantal nieuwe inzichten (clickertraining) moeiteloos met andere methodieken zoals natuurlijk paardrijden,vrijheidsdressuur en het klassieke rijden.

Dit is een stuk wat ik overgeschreven heb van de achterflap van het boek van Inge, omdat ik het zelf niet beter kon zeggen en omdat ik allemaal pas ontdekt heb wat je samen met je paard kunt, toen ik haar leerde kennen.
Ik heb het vandaag ontvangen en al bladerend "gezien" (best een beetje trots op de aktiefoto's van Shiny en Don)
Wat een geweldig leerzaam boek. 280 bladzijden vol met tekst en foto's.
Het heeft een mooie vaste indeling.
Eerst een uitleg van een oefening,
"Wat is het"
(het hoe en waarom van een oefening)
"Het gaat sneller als je deze oefeningen al deed"
(Om een nieuwe oefening aan te leren kan het alleen maar gemakkelijk zijn als je de voorbereidende oefeningen op deze nieuwe kent.)
"Hoe doe je het?"
(uitleg van de werkelijke uitvoering.)
en " Als het niet vanzelf gaat"
(Mogelijke valkuilen en problemen die je tegen kan komen).

Ik kan alleen maar zeggen tegen iedereen die meer plezier met zijn of haar paard wil, ook als je er niet op zit : Kopen dat boek !
Ik vind het elke cent waard.

http://www.cremebrulee.be/inge/

Piet

Esther schreef op dinsdag, 15 maart 2005, 12:44:


Zal ik dan maar een beetje 'reklame' gaan maken?
Ik vind het een fantastisch ding! Heb er nu meerdere keren mee gereden en het voelt heel 'dressuurderig' vind ik, kan het niet zo goed uitleggen. Je moet echt goed op '2 teugels' rijden anders gaat de boel scheef. Dus het is erg corrigerend voor de ruiter. Handig is het dus ook (dat is misschien nog iets voor op de site Egon?) om er teugels aan te maken met van die 'stopjes'. Of als je de teugels van touw maakt om er dan zelf iets op te borduren zodat je goed kan zien dat je de teugels gelijk vast hebt.
Idunn loopt veel meer verzameld!! En ik heb het idee dat ze het zelf ook een erg prettig ding vind. Idunn zegt er nl het volgende over: brrrrrrr brrrrrrr brrrrrrrrr!!!!!
Dus iedereen aan het knopen!

Saskia

e m kraak schreef op zondag, 13 maart 2005, 19:40:


Inmiddels is die er, maar ik begrijp nog steeds niet waardoor die teugel door een ringetje moet. Wat zou er gebeuren als ik de teugel vastknoop aan het ringetje (op de plek waar hij eruit komt)?

De werking is volgens mij dat als je aan de teugel trekt er een 'duw'-kracht ontstaat aan de tegenoverliggende zijde. Net als bij een gewoon halster dus. Althans, dat zou er gebeuren als de teugel vastgeknoopt zat aan het ringetje. Maar nu kan hij door het ringetje schuiven en trekt hij samen, en oefent dus ook nog een 'bek-dicht'-kracht uit. Waarom is dat nodig?

Ik vraag me ook af wat er gebeurt als je, zoals wij doen, met een losse teugel rijdt. Kruipen de teugels dan niet langzaam door de ringetjes naar binnen waardoor het hoofdstel steeds losser komt te zitten en uiteindelijk om de nek komt te hangen?

Je moet natuurlijk niet specifiek mij antwoorden, want er zijn vast veel meer mensen die dit ook denken als ze het halster zien. Misschien dat je, als mijn ideeen niet kloppen, dit zo in de uitleg kan schrijven dat het duidelijk is waarvoor die 'teugel-door-ringetje'-constructie nodig is en wat de voordelen zijn ten opzichte van een vaste verbinding?

Overigens moet ik zeggen dat ik nog nooit zo'n duidelijke uitleg heb gezien voor wat betreft het maken en knopen van het halster! Echt heel mooi!

Groeten,
Frans

Inge Teblick schreef op dinsdag, 15 maart 2005, 16:40:


Niks ervan! Ik wijs je bij deze op je rechten, en dat alles wat je schrijft tegen je gebruikt kan en zal worden :)


Mooie gelegenheid om het "dunne touw" nog eens uit te leggen:
Eerstens maakt het volgens mij niet al te veel uit waar je het van maakt, al zijn er wel kleinere verschillen in effect. Als je het hele geval incluis teugels van superlicht/superdun spul maakt is er nauwelijks iets, doch altijd nog genoeg om gevoel-signalen door te geven. Wanneer je het van dik koord maakt (9+ mm) wordt alles uiteraard een stuk zwaarder maar zolang het soepel materiaal is zal het nog steeds snel reageren al voelt alles wat lomper aan. Zelfs bij dikker koord is het gewicht/stugheid/traagheid/lompheid nog niet te vergelijken met die van een gemiddeld leren/banden halster/hoofdstel. Da's niet alleen mijn mening, maar gewoon een meetbaar feit.
Als je koord niet mooi vind, is er dacht ik via een goeie zadelmaker ook leren "veter" te koop. Minder sterk/slijtagebetrouwbaar maar sterkte is ook nauwelijks nodig want je hoeft er niet aan te trekken!

Toch hoop ik dat ook jij me even het voordeel van de twijfel gunt en het met een dun/licht touwtje probeert. Het gevoel dat het geeft kan ik nog niet voldoende goed onder woorden krijgen. Alleen dat het misverstand dat je er aan kunt TREKKEN zo snel mogelijk uit de wereld moet. Als mijn inschatting/idee uitkomt zal het, net zo goed als ponies van tortuur verlossen, ook veel RUITERTJES helpen - helpen doordat verkeerde dingen doen verrekte lastig gemaakt is.

Groeten, Egon