Marianne schreef op maandag, 14 maart 2005, 0:20:


Ook ik probeer al weet ik veel hoeveel berichten lang terug aan te geven wat het verschil is tussen echt wilde dieren, en semi wilde dieren. In een natuurgebied dat beheerd wordt door de mens, heb je ook als mens de verantwoording te nemen zodra het verkeerd gaat. Een natuurgebied is nmm nog altijd iets anders dat vrije natuur. Ik meen dat zelfs in mijn allereerste bericht aangegeven te hebben. Maar op een bepaalde manier komt het niet over dus.
Ik snap alleen niet goed wat je nu bedoelt met "dat we allemaal verantwoordelijk zijn en moord en brand roepen" dit systeem betekent toch niet dat je dan je mond maar moet houden, hier moet je keihard roepen stop met deze onzin, en neem de verantwoording. Vergelijk geen wilde dieren met "gehouden wilde dieren" en vergelijk geen natuurgebied dat beheerd wordt door mensen met echte natuur. Dat is appels met peren vergelijken.

Groeten Esther

e m kraak schreef op maandag, 14 maart 2005, 1:30:


Ja klopt, verkeerde nummertje.

Maar kennelijk schijnt niemand te begrijpen wat ik schreef en later nog eens aanvulde, getuige jouw reactie en die van Trudy Tokkie.

Wijs mij maar eens aan waar ik geschreven zou hebben dat je niet zou moeten bijvoeren.. het is toch vanzelfsprekend dat als je dit soort natuurparken aanlegt, dat je ook zorgplicht hebt?

Waar het mij om gaat is dat wij in dit land iets proberen te creëren wat allang niet meer kan - natuurgebieden met grote grazers erop.
Aan de verantwoordelijkheid dat die natuurgebieden er inmiddels zijn, daar kunnen we ons niet aan onttrekken want die meneer of mevrouw in Den Haag, of bij een politiek ondersteunde organisatie als Staatsbosbeheer, zit daar namens ons.

Wij mensen willen het allemaal: één groot, volgebouwd betondorp, maar wel graag een beetje 'natuur' erin, met als het kan 'wilde' paarden. Een futiele poging om ons geweten te sussen dat we deze aarde aan het verkloten zijn.
Die 'natuur' moet er komen, maar wél met een hek eromheen want anders krijgen we nog last van die beestjes.. ja, als het zonnetje schijnt gaat alles goed en dan 'genieten' we van de laatste postzegel vrijheid in ons landje. Maar.. valt de sneeuw, gaat het vriezen, zijn de achtertuintjes leeggegeten, já, dan kijken we opeens recht in het gezicht van de oplossing die de natuur in zo'n geval biedt: de zwakste crepeert... dát is erg, onze 'eendjes-voeren-mentaliteit' vergeet dan prompt dat ook namens ons die dieren daar staan en dankzij ons ( en onze hekjes) staan te creperen.
Wij zijn verantwoordelijk, wij willen niet verder kijken dan onze neus lang is, en als ik opmerk dat wij kennelijk nog steeds een gebrek aan zelfkennis hebben ( of het onvermogen te zien dat iedere beslissing zo zijn consequenties heeft), dan roept Trudy Tokkie wel "dat wist ik niet ".... tja, waar hebben we dat eerder gehoord.. dat infame Wir haben es nicht gewüsst"?

Vandaar... opdoeken die handel, de grote grazers op transport naar gebieden waar ze thuis horen.
En laten we vooral weer overgaan tot de orde van de dag en ons druk maken over de bio-fabrieken, vol met varkens, kippen, kalveren, paarden in hokjes, hondjes en katten in asielen, apen in de proefdierlaboratoria, mensen in hongersnoodgebieden en tevreden naar het journaal en de ver van m'n bed show kijken. En onze eurootjes sparen voor een bezoekje aan de dierentuin, want die tijgers in hun kooi "die moet je toch ook 's in het echt gezien hebben", nietwaar?

Marianne