Bovendien is een koliekoperatie verschrikkelijk zwaar, ook daarna de revalidatie. En dan nog maar afwachten of je paard er goed doorheen komt.
Hier ook 2 koliekgevoelige wpnn'rs, moeder en zoon. Heb al lang met de da afgesproken dat geen van beide naar een kliniek gaat.
Het is altijd een moeilijke verdrietige beslissing.
Wie weet, gaat het nu de goede kant uit met Carmen, veel sterkte de komende tijd, Ingrid

Ik persoonlijk denk dat je wel lijnzaad kan geven(gekookt) Mijn paard reageerde daar veel minder heftig op dan op de psyllium, Maar je kan dat eens navragen aan je DA.
Het hele verloop lijkt zo op wat ik verleden jaar met haar heb meegemaakt, zij is ook al 23 jaar en liep ook al een paar jaar te kwakkelen, met langzaam vermageren en steeds vaker slappe mest, nu we echt blijvend aan het ontzanden(elke maand een kuur van een week) zijn is ze echt weer beter dan vlak voor die kolieken...
Jeetje slopend he, als je niet weet wat er is...en het gaat steeds zo op en af...
Leef met je mee hoor, en met Carmen natuurlijk...

Jacqueline v d Berg schreef :



Zolang ze nog aan jullie en aan Carmen hangt is het niet haar tijd om te gaan. Je merkt het vanzelf wel als het zo is, altans, zo heb ik het met Winner ervaren. Als je je paard goed kent weet je wat ze je te vertellen heeft. Winner heeft het óns toen laten zien, nog voor ik er zelf erg in had.
Op dat moment was het amper nog een beslissing die we hoefden te nemen, het werd meer een gevolg.

Natuurlijk doe je dat niet allemaal zelf, wij hebben die medische kennis niet eens, maar wij hebben veel steun en goede reële informatie van onze dierenarts gehad.
Hij was het die tenslotte de knoop doorhakte. En dan weet je dat het goed is zo.

Winner's halster haakje aan de plank is nog altijd een plekje van hem. Ik zag het vanochtend en ik dacht dat het langzaamaan tijd wordt om het plaats te laten maken voor een andere naam. We zijn nu bijna een jaar verder.

Groet, Pien

Jacqueline v d Berg schreef op woensdag 15 juni 2011, 13:59:


Hallo, Jacqueline,
Ik vindt dat je goed bezig bent.
Sterkte, ik hoop dat je Carmen aan de praat kan houden!
Monique

Spirithorses schreef op woensdag 15 juni 2011, 15:07:


Ik hoop alleen, Pien, dat móest het zo ver komen, dat ik de situatie juist inschat.
Ben daar wel erg bang voor.
Carmen keert sowieso in zichzelf als het heel erg wordt. Zo is ze.
Vanmorgen, en dat is niet van haar gewoonte. kwam ze me wel vertellen dat ze niet lekker was.
Eergisteren stond ze bij een kortdurende krampaanval te bibberen met het gewichtdragend achterbeen(beurtelings), ik denk dat ze erg moe wordt.
Opmerkelijk is, telkens de pijn weer over is, niets aan haar te zien is en ze weer helemaal de Carmen toont die we kennen...

Ik hoop zo voor je dat het goed komt allemaal. Kan me helemaal in je besluit wbt de kliniek vinden. Ik heb dit ook voor Joe (23) besloten, mocht hij ooit weer koliek krijgen.
Heel veel sterkte nogmaals, ik duim voor jullie!

A horse doesn't care how much you know, but he
knows how much you care !

Spirithorses schreef op woensdag 15 juni 2011, 13:40:


De vraag is al beantwoord, maar ik wil toch nog zeggen waarom ik dit opper: het is met paarden net als met mensen, soms is er iets waar je gewoon niks aan kan doen met alle middelen die nog redelijkerwijs kunnen toegepast. Als je dat weet is het misschien makkelijker te accepteren wat de toekomst wordt.
Ik heb dezelfde ervaring als jij: soms groei je naar het einde toe, en als het zover is accepteer je dat. Door de onvermijdelijkheid leg je je er bij neer.

Even laten weten dat Carme gisteren een hele gode dag had, geen olie, geen pijnstillers nodig en vanmorgen was ze ook ok!!!
Helemaal haar oude zelf.....
Het ziet er naar uit dat ze er door is....taaie tante

Fijn meid

Fantastisch nieuws!! Pfoeh, een hele opluchting! Duimen dat het nu het eerste jaar toch zeker zo mag blijven