Cindy Helms schreef op donderdag 9 juni 2011, 11:20:


... en van zo'n brokje moet je dan weer een sopje maken, anders bijt hij die eenzaat van een tand die hem misschien nog rest, nog helemaal stuk op die malse "biefstuk"

Cindy Helms schreef op donderdag 9 juni 2011, 11:20:


Dan ook nog klassieke muziek spelen zeker?
Kobe-paardenvlees...

Altijd geweten dat jij bijbedoelingen had....

Ik ken het verschijnsel van een vriendin met een hb-gevoelige merrie, die om die reden niet op gras mocht. Paard had al levenslang diarree, dus sowieso een slecht functionerende darmflora. Stro bijvoeren hielp wel wat. Uiteindelijk kwam het paard tóch enkele uurtjes op gras te staan en in die periodes was de diarree afwezig.
Gras verbetert blijkbaar de darmflora, wat hooi niet in zijn vermogen heeft. Is het de grotere hoeveelheid vocht? Ander gistingsproces? Vitaminen? Samenstelling: het feit dat met gras voornamelijk topjes worden gegeten en met hooi de hele stengels?

• Wie de lat hoog legt, leert nooit limbodansen •

Christel Provaas schreef op donderdag 9 juni 2011, 12:00:

Mijn laatste zin lijkt me overigens het antwoord op de eerste situatie: hooi is stengeliger want je maait pas als de lengte aanzienlijk is. Gras, ook al is het van datzelfde weiland, is kort afgegraasd en heeft als voedsel dus een heel ander structuur. Van fruktaan weten we dat het in de topjes zit, daarbij is afgegraasd hooi gestresst, dus de hb-link is duidelijk.

Maar waarom gras dan diarree terugdringt in tegenstelling tot hooi..?

• Wie de lat hoog legt, leert nooit limbodansen •