e m kraak schreef op woensdag 11 mei 2011, 22:52:


Mijn vader vertelde mij vroeger voor het slapen gaan wel eens het verhaal over een draver die zijn been had gebroken. De eigenaar wilde het paard niet af laten maken, dus hij verdoofde het paard (en zichzelf) met whiskey, zaagde het gebroken been eraf en verving het door een rolschaats. Het paard herstelde, en wat bleek? Hij ging nog veel harder op de baan. Dus boertje krabte zich achter de oren, en ja, nog maar een poot eraf dan, en beest ging nog sneller! Nog maar een been eraf, nog sneller! Dus daarna ook nog maar de laatste, maar dat had het boertje niet moeten doen, de voorbenen gleden de ene kant op, de achterbenen de andere kant, paard lag plat op z'n buik, en moest alsnog afgemaakt worden...

Welterusten

(oke, me pa kan het veel mooier vertellen)

Anne Maria schreef op donderdag 12 mei 2011, 18:26:


Ik heb dat verhaal laatst via de mail gehad van je vader! Grappig, luguber, echt iets voor je vader om zo'n verhaal te bedenken.

Liefs Marsha

Anne Maria schreef op donderdag 12 mei 2011, 18:14:


Komt veel voor met paarden met een stal verleden, en het gaat meestal nooit meer weg.
Gefeliciteerd, weer een verhaal dat onderschrijft dat je paarden de kans moet geven zichzelf te zijn, waardoor je er alleen maar meer plezier van hebt.