Weer even de laatste stand van zaken:
Afgelopen week weer in de Lingehoeve geweest (8e of 9e keer, ben de tel kwijt). Het viel een beetje tegen, want er was weer meer bloeduitvloeiing dan de vorige keer, terwijl je eigenlijk nauwelijks nog fout weefsel ziet.
Maar zolang dat er zit blijft het bloeden: dat foute weefsel is een soort prut die de bloedaanvoer in stand houdt, maar niet sluit zoals bloedvaten in gezond weefsel doen.
Banjer's eigen lijf moet ook actiever worden in het afstoten van dat foute weefsel (dat was ook de gedachte met hem weer oppakken met rijden, gewoon een betere algehele conditie). Op zich gebeurd dat ook, want de uitvloeiing is een mengsel van bloed en slijm, en dat laatste is dus een goede ontwikkeling: zijn neusslijmvliezen proberen "dat wat er niet hoort te zitten" af te voeren. Alleen nu moet het ook nog meer van binnenuit, want het slijm kan niet losmaken wat vast zit.
Met de laserbehandeling wordt doodgebrand wat zichtbaar fout weefsel is; daarmee wordt dus verdere woekering tegengegaan/verder gereduceerd. Alleen, je kunt via die endoscoop niet zien (en ook op de operatietafel zou dat niet zichtbaar zijn) waar de grens tussen goed en fout weefsel zit, ook omdat het een enorm bloedbad wordt zodra je er weer aan zit.
Enfin, nu weer met laser behandeleld en over 3 weken weer terug... Lingehoeve blijft goede hoop houden dat het uiteindelijk goed komt, dus dat hopen we dan ook maar.

Banjer zelf is weer lekker gewoon Banjer, zeker sinds hij weer gereden wordt en zijn wereld dus weer wat groter is dan alleen onze wei. Hij loopt probleemloos een afstand van 15 km, en als het aan hem ligt mag het wel wat meer up-tempo En alhoewel ik eigenlijk geen verschil zie aan de aard/uitvloeiing tussen rustig stappen of meer up-tempo, voelt dat laatste toch niet goed.
Ik vind het sowieso nog steeds raar te rijden op een paardje met een bloedneus, ik krijg daar ook veel opmerkingen over. Ik vind het op zich klasse dat mensen er wat van zeggen als ze denken dat een paard niet oké is en je er toch op rijdt, en ik leg dan ook altijd uit wat hij heeft, wat we er aan doen en waarom hij dus ook wel gereden kan/moet worden. Maar ik realiseer mij ook dat er zat mensen zijn die denken dat ik gewoon geen hart heb voor m'n paardje en volgens mij is dat toch wel het laatste wat je zou kunnen zeggen!! Maar ja, bevecht maar eens een (gedachten-)schim....

Lastig, Angelique. Misschien moet je het rijden in groter gezelschap op de populaire tijdstippen voorlopig even nalaten, juist om deze reacties te voorkomen. Het lijkt mij ook niks om met een bloedneuzend paard te rijden en allerlei blikken, opmerkingen etc te trotseren.
Het gaat er toch om dat zijn conditie verbetert? Dat kan ook zonder mederuiters.

• Wie de lat hoog legt, leert nooit limbodansen •

Fijn voor jou en Banjer de Kanjer dat hij weer kan genieten van zijn uitjes.

Toch is het goed dat Jan Publiek wel oplet, fijn dat je het kunt uitleggen, je hebt er tenslotte een hele niet zo makkelijke leer periode op zitten .

En giga goed dat deze exercise hem helpt om weer totaal te helen.

Veel succes en plezier.

Groetjes Marianne

Christel Provaas schreef op zondag 1 mei 2011, 16:35:


Het zijn vaak juist de wandelaars en niet de ruiters die er wat van zeggen....
Maar je hebt op zich wel gelijk, naar grote evenementen zal ik ook niet gaan (vind ik sowieso ook zelf niet leuek). Ik ga ook eigenlijk nergens heen, behalve wat TREC-dingen (en dat zijn er ook maar een paar). Da's kleinschalig, vaak dezelfde mensen en de meesten weten van Banjer's gezwel.