e m kraak schreef op vrijdag, 18 februari 2005, 19:21:
> Nogmaals, en ik blijf dat herhalen, zie ik het mijlengrote
> verschil niet tussen hengsten en niet-hengsten. Dat verschil
> wordt gecreëerd volgens mij. Door 2beners.
**********************
Ik kan 't echt niet met je eens zijn. Heb er ook een paar meegemaakt, een stuk of 4: 1 goed opgevoed, 1 slecht opgevoed, 2 ertussenin, alle niet slecht van karakter, maar toch, hoewel ik het verschil tussen een hengst, een merrie of een ruin opvoeden niet wezenlijk vind, vind ik een hengst wel degelijk een grotere uitdaging en lang niet voor iedereen geschikt.
Het verschil wordt misschien versterkt door angst van 2-beners, ook versterkt door opvoeding die daarop gebaseerd is (alleen in een stal staan of in een paddock zonder sociaal contact), maar niet gecreeerd (vind ik). Ben ik absoluut niet met je eens.
Een van deze hengsten werd elke dag binnen en weer buiten gezet, en precies zo behandeld als de andere paarden. Hij had nog mazzel ook, want hij stond niet alleen, maar naast een andere hengst. Je merkt dan toch aan het hele gedrag dat dat paard met andere dingen bezig is, dan een gemiddelde merrie. Een hengst daagt je uit, probeert vaker en feller met je te strijden en laat zich doorgaans minder makkelijk corrigeren dan een merrie. Dit paard presteerde het b.v. elke ochtend en elke avond opnieuw om te proberen over je heen te galopperen bij het binnen of buiten zetten. Ik heb hem ook weleens binnengezet en dat leverde me ook meteen een prachtige hoefvormige blauwe plek op toen hij achter mij een sprong nam en me finaal omsprong en daarbij op mijn dijbeen landde. Kijk dat overkomt mij maar 1 keer, de volgende keer kijk ik echt wel uit. De keren daarop ging het dus ook goed, maar heb wel mijn maatregelen genomen (en als het mijn eigen paard was geweest, was ik na zoiets meteen elke dag met hem aan de slag gegaan om hem wat meer manieren bij te brengen). Maar wat nou als het deze eerste keer meteen goed mis was gegaan? Bij een ander paard corrigeer je dat en als je consequent bent, dan zie je dat al snel stapsgewijs beter worden. Deze hengst vond dat alleen een grappig spelletje en vond het blijkbaar echt een uitdaging om het telkens opnieuw te proberen. Menigeen verliest dat dan toch op angst (omdat er nu eenmaal ook nogal grote tanden in zitten). Tuurlijk kun je hem wel een oplawaai verkopen of er echt mee aan de slag gaan zodat je dat gedrag in goede banen kan leiden, maar 't zal meer energie kosten dan de opvoeding van een gemiddelde merrie.
Tuurlijk staan hengsten niet altijd op de achterbenen te trappelen, en lopen ze niet altijd met hun leuter te zwaaien. Met poetsen, met omgang, in normale situaties hoeft er niet zoveel verschil te zijn. Maar in andere situaties kan een (slecht opgevoede) hengst een potentieel risico zijn, als hij niet geleerd heeft dat hij z'n gedrag moet beheersen en als er nog strijd en gekissebis is over wie de baas is. Met een jonge hengst langs een merrie lopen en het apparaat schuift naar buiten en dat hele beest verandert op slag, dat is niet iets wat je als 2-bener "creeert" vanuit je eigen angst, dat is een reactie van dat paard. NATUURLIJK kun je hem leren dat te beheersen, maar het vergt behoorlijk wat horsemanship en feeling om dat gedrag bij een gemiddelde hengst in goede banen te leiden. Met een merrie heb je dat niet, met een vroeg gecastreerde ruin waarschijnlijk ook niet. Er is naar mijn mening dus wel degelijk verschil.
Het lijkt me terecht om ook hier een beetje te waarschuwen in de trent van "don't try this at home". Dat JIJ ermee om kunt gaan Egon, wil niet zeggen dat iedereen dat kan. Ik vind dat nogal kras. Niet iedereen kan een hengst opvoeden en suggereren dat het allemaal wel een beetje meevalt, vin'k gewoon regelrecht gevaarlijk.
Warboel
