Ik heb het ff in de van Dale opgezocht en die definieerd persoonlijkheid als : iemands hoedanigheden, eigenschappen en karaktertrekken

Voor een ruin onbreekt dus het voortplantingsgedrag, maar in hoeverre tast dat verder aan hoe het dier is?


Ik vraag me wel eens af hoe Sjo zou zijn geweest als ie niet gecastreerd was toen hij anderhalf was. Wat ik me trouwens ook afvraag is of hij het hengst zijn wel mist. Hij is al gecastreerd voordat hij enige tekenen van sexueel gedrag vertoonde

Vaak komt het argument naar

Nee de merrie niet natuurlijk .
Ik ben er nog niet helemaal uit voor mezelf. Ik zie in de wei mijn gelukkige pony met zijn groepje van drie merries van verschilende leeftijden. Dit groepsgedrag met die merries was niet mogelijk geweest als ie nog hengst was. Leuk en aardig dat Egon zegt dat het absoluut niet nodig is om een hengst te castreren maar helaas werkt het in nederland voor de meeste paarden eigenaren toch zo dat ze afhankelijk zijn van pensioneigenaren waar men zijn paard kan stallen. Meeste paardeneigenaren zien hun merrie toch liever niet besprongen worden door een hengst (die een vasectomie gehad heeft.)
In de natuur zou die hengst paar keer de merrie bespringen in de zomer totdat ze drachtig was en dan de rest van het jaar niet meer tot aan de eerste veulenhengstigheid. In hoeverre is het samenleven van een hengst (doe vasectomie heeft geahd) met ene kudde merries dan wel natuurlijk? Ze worden namelijk niet drachtig dus hij 'dekt'ze dan iedere maand..?


Uiteraard voor de twee bener, en misschien ne klein beetje voor het dier, tenminste wel in onze huisige manier van paarden houden...

Groetjes Maaike

Inge Teblick schreef op donderdag, 17 februari 2005, 17:52:


Is dat een vrijbrief voor "de meeste mensen" om maar ongehinderd door enige kennis door te sukkelen?
Ik kan me een hele rits mogelijke oplossingen ter plekke bedenken, zoals: met gelijkgezinden samen gaan doen en land verwerven, of anders, mijn prioriteiten goed overdenken en naar een plek verhuizen waar ik 1 en ander wél voor mekaar krijg.
Het kan natuurlijk ook dat ik andere dingen in het leven veel belangrijker vind dan paarden - nou, dan maar geen paarden!

Ik vind het van de zotte om dieren te willen hebben waar je niet voor zorgen kan of wil of geen tijd hebt etc. En inderdaad vind ik (maar dat is aan eenieder om voor zichzelf uit te maken) de hier gangbare manégesystemen weinig anders dan bio-industrie. Als ik mijn ponies zo moest houden had ik morgen geen ponies meer.....


Daar snap ik niks van, en het dient volgens mij geen werkelijk doel maar veeleer een verondersteld doel.
Als we te maken hebben met "brave" hengsten (nmm het merendeel), en aan de andere kant ruinen met onverminderde "hengstenkuren" (het woord alleen al doet me griezelen), leg me dan de zin van castratie maar eens uit.
Als mensen niet weten wat met paarden aan te vangen is een merrie net zo lastig als een hengst trouwens (en naar mijn persoonlijke mening lastiger, daarom zit ik ook alleen op hengsten).


Da's wel erg "gewoon". Ik kan het uiteraard verkeerd interpreteren maar volgens mij zeg je er niets anders mee dat je moet werken met wat naar plaats en tijd een toevallige normaal-situatie is. Daarin verschil ik met je van mening.
Als iedereen zo dacht zou er ook geen innovatie zijn in hoefverzorging en belering.


Weet je wat? Dan zwaai ik wel met het lichtje :)*


Heb er denk ik wel enig idee van, maar geef me graag de links als er iets van enig gehalte over online staat :)


Waarom niet? De pijn is een ervaring. Het is de ervaring die leert, niet de pijn. Als de ervaring er eenmaal is dat pijn over gaat volgt daar een verwachtingspatroon uit.

Het zwakke punt vooralsnog hierin is, dat we niet precies weten in welke mate de andere dieren wel of niet vooruit kunnen denken (Dat ze vooruit kunnen denken lijkt me vrij waarschijnlijk).
Olifanten, paarden, etc. kunnen prima herinneren en vanuit die herinnering in gedrag anticiperen. Vervolgens is ook ruim aangetoond dat ze op basis van herinnering en ervaring toekomstig gedrag bijstellen. (hier zeg ik eigenlijk 2x hetzelfde, maar in tijdslijn verschoven). Allemaal ook niet meer dan logische biologische verworvenheden om succesvol te kunnen overleven. Herinneren en vooruit denken zijn beide tijdsconcepten - waar bewuste herinnering is lijkt me tijdsdenken, dus ook toekomstig gedrag aanmaken, een geheel.
Wanneer je nu bijv. naar de Afrikaanse ezeltjes kijkt, moet het je toch opvallen dat die zeer vaak volkomen zelfstandig hun "werk" kunnen doen (da's nog wel ff een flinke stap verder dan voorzichtig proberen of het ook zonder bit kan), ook als de route of omstandigheden es een keer anders zijn.

Ik denk eerder dat een andere mogelijke barriere de individuele beleving veel meer beinvloedt: het egocentrisch wereldbeeld. (En daarmee komen we terug op onze eerdere discussies omtrent TOM - en dan vooral als vorm daar van het inlevingsvermogen in een ander). Kunnen we beter een andere draad van maken, niet?


Of ze het weten is het probleem niet eens, maar of ze er minder gelukkig door worden. Mijn indruk is daarvan zeer uiteenlopend.
Maar los van het individu maakt het kunstmatig aanbrengen van een 3e geslacht een rotzooi van sociale verhoudingen tussen paarden onderling. Wat de hoofdreden is dat ik geen ruinen wil.
Wanneer je de sociale actie wel weer projecteerd op het individu heeft (vooral naarmate leeftijd toe neemt) een castratie wel degelijk uitgebreide sociale gevolgen.

Wel weer een knuppel in 't kippenhok gegooid he?

Groeten, Egon

ManonPalha schreef op donderdag, 17 februari 2005, 22:03:


hoi,
ja, idd trudy... je andere plaatje was voor ons duidelijk, jij met vera.. maar deze??? ik kan er niks van maken..
ik ben benieuwd!!
groetjes Anne

e m kraak schreef op donderdag, 17 februari 2005, 22:44:


Wat voor uitgebreide sociale gevolgen?

Moniek

Hoi Peter,

Onze pony Orlanda (minimaal 23 jaar oud) is af en aan hengstig sinds wij onze ruin Witte hebben. Dit is nu ongeveer 3 maanden. Met af en aan bedoel ik dat ze om de 3 a 4 dagen "knippert". Verder heeft ze een bijna constant hengstig gedrag t.o.v. onze ruin. Dit laat ze vooral blijken als ze even niet samen zijn geweest (ik was bijvoorbeeld even met Witte aan het rijden). Ze staan samen in een loopstal.

Voor mijzelf maakt het me niets uit, in zoverre, heeft Orlanda hier zelf niet erg last van??? Witte dekt haar namelijk niet, dus de hengstigheid blijft..

Is er een oplossing, of is er geen oplossing nodig en moet ik het laten zoals het nu is?

Groeten Angela.

Hoi hoi,

Ik las op de website van Antoine de Borth en op paardenbegrijpen.nl dat de natuurlijke scheefheid van een paard ook invloed heeft op de hoeven.
Dat een van de voorhoeven door te veel druk op de voorhand en vooral op dit been platter zou kunnen worden. Nu is mijn paard rechtsgebogen en erg scheef. En het klopt dat zijn linkervioorhoef veel platter en slechter is dan de rechter. Ook achter is dit enigszins het geval.

Hebben jullie hier ook ervaring mee, dat de ene hoef platter is tov de andere?

Esther@

Hier het betreffende stukje:
Van www.paardenbegrijpen.nl --> hko.htm">hoefkatrol
Leuk dat hier ook staat: korte toon en lage hielen!!
Komt ie:

Wellicht de belangrijkste vorm van overbelasting echter ontstaat tijdens het rijden van een paard doordat de ruiter geen rekening houdt met de natuurlijke scheefheid van een paard. Een paard is van nature naar links of rechts gebogen. Enkele kenmerken van een rechtsgebogen paard zijn:

-het paard heeft een natuurlijke buiging naar rechts
-het bekken staat vaak scheef omdat rechtsachter het sterkste achterbeen is en daardoor staat de rechterheup in meer of mindere mate hoger
-het linker voorbeen draagt meer gewicht dan het rechter voorbeen
-de linker voorhoef is in meer of mindere mate platter doordat deze hoef het meeste gewicht draagt
-de ruiter zakt vaak met zadel en gewicht links

De grootste fout die een ruiter kan maken is door met zijn gewicht de natuurlijke scheefheid van een paard te compenseren. Doordat het rechtsgebogen paard vanuit zijn natuurlijke buiging de neiging heeft om naar rechts te lopen, gaat de ruiter vaak met zijn gewicht naar links zitten om toch rechtuit te kunnen gaan. Hoe meer het paard naar rechts neigt hoe meer de ruiter naar links gaat zitten. Dit veroorzaakt enorme spanning in de rug van het paard.

Moniek schreef op donderdag, 17 februari 2005, 22:58:


Het aantal sociale interacties neemt enorm af. Daarnaast zijn er gevolgen in de sfeer van sociale struktuur.

Ik denk (ken er geen specifiek onderzoek vanuit deze invalshoek over) dat die gevolgen individueel zwaarder wegen naarmate de ingreep op latere leeftijd uitgevoerd is, omdat er dan zoveel meer verwachtingspatronen uit voorgaande ervaringen meespelen.
Iedereen weet uit praktijk (denk ik toch wel) dat de leeftijd bij castreren enorm van invloed is op het effect er van. Een redelijk goed voorspelbaar effect verkrijg je alleen door de ingreep al op jonge leeftijd uit te voeren.

Niet individueel maar vanuit het sociale verband bezien, is een ruin, als "3e geslacht" al helemaal een rare eend in de bijt. Wat moet een hengst nou met een ruin? Herkennen als andere hengst? Het gedrag "klopt" niet meer? (En niet onwaarschijnlijk klopt ook de geur niet altijd meer) Wat moet een merrie dan met een ruin?
Je krijgt er wonderlijke situaties mee. Dat dit niet voor het voetlicht komt is denk ik omdat hengsten, ruinen en merries zelden samen zijn. Schot voor open doel voor wie hierop promoveren wil lijkt me.
Als ik er naar moet raden, verwacht ik dat wanneer ruinen, merries en hengsten samen zijn de ruinen een aparte groep (dus niet samen met de hengsten of samen met merries/hengsten) gaan vormen. Significanter uitkomst kan je niet hebben als dat zo blijkt uit te komen.

Groeten, Egon

e m kraak schreef op donderdag, 17 februari 2005, 23:33:


Egon, ik weet van Okke dat zijn hengsten al jaren in de groep met de ruinen en de merries samen leven. Dit gaat bij hem al 30 jaar perfect.
Misschien kan hij je meer vertellen.
Maarja, dat zijn wel die saaie knuffelponnies he

Pien

e m kraak schreef op donderdag, 17 februari 2005, 23:33:


Eenzaam scenario voor een ruin; lijkt op dat voor gecastreerde reuen.
Gelukkig heeft mijn ruin geen hele kudde om zich heen, maar slechts één merrie. Alhoewel dan weer de vraag opkomt hoe deze combinatie functioneert. Daar is vast heel veel over te zeggen, maar dat gaat me nu een beetje te ver.
Bedankt voor je antwoord, Egon. Heb je ook nog antwoorden op mijn vragen in bericht nummer 21859 en 21866. Wie weet heb ik ook nog eens de kans om een hengst op een leuke manier te houden; vandaar.

Moniek

Groet...Moniek

Moniek schreef op donderdag, 17 februari 2005, 20:21:


Momenteel 3 merries, 3 hengsten
1 "groep" met 2 vaste koppels (merries kiezen hun hengst uit), behalve Els die meest bij mij is. Iedereen mag hier doen en laten waar ze zin in hebben, binnen en buiten. Behalve een paar dingen waar ik de exclusieve "baas" over speel: eten, vechten en seks.
Eten verstrek ik uiteraard; aan hooi hebben we nog nooit tekort gehad.
Vechten mag categorisch niet. Wie er wil knokken moet dat maar tegen mij opnemen en dat laten ze uit hun hoofd.
De seks is het lastigste. Als alles goed gaat ben ik er bij en mogen de jongens kiezen: of een kaboutermutsje om, of buitenom, of "crump", of iets anders leuks. Maakt mij niet uit. Mijn hengsten zijn nog helemaal hengst dus vallen er toch veulens te verwachten, stiekem en stilletjes als ik even weg ben ofzo. Toch valt het aantal veulens over de jaren reuze mee, 11 over 18 jaar (er zijn nu maar 4 merries en 2 hengsten maar ik heb wel jaren meegemaakt met 6 hengsten en 15+ merries). 5 van die 11 veulens waren trouwens "besteld". Dan blijft over 6 veulens op een gemiddelde van toch zeker 10 merries over 18 jaar... 3%? Laten we er 5% van maken - kan ik mee leven.
En dat is met al die hengsten dus altijd goed gegaan.
Zoals mijn ervaring hier is moet je het kudde/groeps-verband ook niet zo strikt zien. Ieder is een individu.


Ik rij alleen maar op de hengsten. Macho he?
Geen moeilijk gedrag.
Moeilijk gedrag is er alleen even als er een nieuwe hengst hier komt. Daarna niet meer.


Kan ik alleen maar met je eens zijn.


Wanneer je er zeker van wilt zijn dat je hengst geen veulen verwekt zou ik voor vasectomie kiezen. Dat mijn twee hengsten dat nog niet hebben komt omdat ik er in onze specifieke situatie de noodzaak nog niet voor gezien heb. Een kennis met mini's heb ik wel vasectomie aangeraden (Emmeloord) en dat voldoet tot op heden uitstekend!
Verder staan er nmm alleen sociale mensen-dingen in de weg, en in onze streken een semi-bioindustrieel systeem van paardenhouden.

Ik heb vorig jaar ook al zoveel verhaald over mijn hengsten. Een beetje terugzoeken misschien?

Groeten, Egon