Tja, sorry, blijf het oneens met jou. Ik blijf gewoon van mening dat je de echte wedstrijddrang (want daar had ik het over met "afleren") af te leren is. Net zo goed als dat het aan te leren is. Daarmee bedoel ik niet dat Chip er nooit meer vandoor zal gaan, maar dat hij zich meer op mij richt en minder op het paard dat hem inhaalt. Dat hij niet meer voelt dat hij altijd voorop moet lopen.

groetjes sandra

Hoi hoi!

Leuke discussie!

The one-rein stop werkt goed als je hem goed uit weet te voeren en daarmee lijkt mij ook het hele verhaal over controle afgelopen.
Mijn paardje gaat in het bos ook weleens aan de kletter, meestal omdat we dan richting huis gaan.....( door en door gewinterde haflinger... ik vermijd als het even kan dat ik een one-rein stop uit moet voeren en laat hem dus gewoon gaan. Echter op het moment dat ik voel dat de explosie over is en er weer communicatie mogelijk is dan ga ik dingentjes vragen als een beetje wijken, terugnemen, verruimen enzzz. Ik neem dus gewoon het heft weer in handen alsof het hele grapje mijn idee was. Daarna rij ik weer terug tot de plek waar meneer bedacht had dat we haast hadden en laat ik hem in mijn tempo naar huis gaan.

Nu heb ik de luxe van bos maar vroeger kon ik alleen met hem langs de weg. Als hij dan spontaan ( lees: voor niks engs) even gezellig de benen wilde gaan strekken liet ik hem 10 passen gaan ( ongeveer 250 meter) en nam hem dan rustig terug. Lukte het niet met teugeldruk dan met een sloot. Je hebt nou eenmaal niet veel keus als je op een kruising afstiert.

Ook probeer ik te luisteren wat hij wil: er zijn momenten dat hij wil crossen en als ik dat merk zoek ik een veilig pad op en moedig hem aan om zo haaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaard mogelijk te gaan. Worden we alle twee altijd erg vrolijk van.

Groetjes
Emania