Inge Teblick schreef op donderdag, 17 februari 2005, 16:09:
> e m kraak schreef op donderdag, 17 februari 2005, 15:34:
>
>> Inge Teblick schreef op donderdag, 17 februari 2005, 8:40:
>>
>>> Het fascineert me dat je zo tegen bent, Egon.
>>> Is dat
antropomorfisme (en dat is een serieuze vraag)?
>
> Persoonlijk zie ik liever een gecastreerde ruin tussen de
> merries (en jouw "ballen afhakken" is bij mijn weten meestal het
> gedeeltelijk verwijderen van de zaadleiders tijdens een zeer
HIer ben jij nogal in de war.
Het door jou genoemde gedeeltelijk verwijderen van de zaadleiders heet vasectomie (wordt bij mensenmannen toegepast en dan vaak abusievelijk castratie genoemd).
Wanneer je echter bij de
DA komt met de wens van vasectomie voor je paard/hond/whatever dan wordt je in eerste instantie raar aangekeken en vervolgens doorgestuurd naar bijv. Emmeloord omdat ze het niet eens kúnnen.
Castreren daarentegen is gewoon het afhakken van ballen, wat altijd (en op de meeste plaatsen denk ik nog steeds) niet door
DA werd gedaan maar door de castrateur of de boer zelf. Je hebt er een set tangen en een mes voor nodig, en die anaesthesie...mwa, neemt men het niet zo nauw mee. Het zijn toch maar beesten, toch?
> korte verdovingstijd) dan een eenzame hengst. Als dat de keuze
> is, is ze, wat mij betreft, al gauw gemaakt. Oh ja, de tweede is
De eenzaam geisoleerde hengst is alweer een culterele mensenbeslissing.
Is nmm niet noodzakelijk.
> dat de meeste mensen een hengst niet aankunnen, om wat voor
> reden dan ook (pride & prejudice). Je kan wel roepen dat het
> niet zo hoeft te zijn, maar de realiteit is dat de meeste mensen
> zelfs niet zo heel goed weten hoe ze met een ruin moeten omgaan.
...vooropgesteld dat de scheiding tussen hengst en ruin wel zo eenduidig is, en niet een normaalcurve met vooral een grote grijze overgangszône.
OK, Inge, wellicht weten de meeste vervreemde stadjers überbaupt niet meer met dieren om te gaan. Als dat zo is, en ze daarbij in de regel niet meer dan incidenteel tijd voor hun dieren hebben in hun ratrace-leventje, vraag je dan liever af of je in die omstandigheden wel huisdieren moet nemen... Met dieren willen samenleven is nmm een livestile, een keus die je maakt die een massa andere keuzen uitsluit en niet iets dat je er in een verloren uurtje ook nog even bij doet.
Dat zal in NL, en zelfs op PN forumpje, wel een onpopulair standpunt zijn.
De realiteit is ook dat de meeste mensen hier nog altijd denken dat een paard niet zonder hoefijzers kan, en een bit in moet waar je aan moet trekken omdat 'ie anders niet doet wat je zegt. Ik kan in "realiteit" geen inhoudelijk argument zien.
>
> Maar ik wil voorbijgaan aan de al dan niet terechte redenen van
> mensen om te gaan castreren of aan anecdotes van momenten waarop
Castreren gaat in een significant percentage klinisch niet goed (is ook een behoorlijk zware ingreep), maar de fout wordt meest niet gezien of genegeerd. Wat er vaak gebeurd is dat het wondweefsel zich o.a. aan achterbeenspieren hecht, de boel verkleefd, en de paarden er daardoor meetbaar "slechter" gaan lopen. Vooral bij gangenpaarden is dit opgevallen - wilden bijv. niet meer in rack/tölt/etc.
> operaties fout gaat. Ik heb het juist zeer bewust over
>
antropomorfisme omdat ik me afvraag of een
paard er wel vragen
> bij heeft.
Hééft het paard (of vul ander gedomesticeerd dier in) dan wat te vragen? Om een vraag zinnig te doen zijn moet ze begrepen en beantwoord kunnen worden. Ik dacht juist dat jij je steentje wou bijdragen aan het bekend maken van hoe je begrepen communicatie tussen soorten bewuster kan aanpakken.
Castratie vernielt een persoonlijkheid finaal. Dat is een bekend gegeven, en lijkt me door het vermeende doel van castratie (JUIST het vernielen van een persoonlijkheid die het baasje niet aan meent te kunnen of in de sociale omgeving ongewenst wordt gevonden!) inherent bevestigd.
De lichamelijke maar vooral psychische gevolgen van castratie zijn veel onvoorspelbaarder dan populair wordt aangenomen.
Dat castratie in tegenstelling tot vasectomie bij mensen niet (meer) wordt toegepast is om dezelfde redenen.
Groeten, Egon
Warboel
