Het is zo raar he, alles trainen we. Aan het stalletje op wieltjes, want wat is het meer, wordt door mensen die niet door een noodgeval willen overvallen worden veel aandacht besteed. Er wordt geoefend totdat het paard er min of meer vrijwillig in blijft staan en dan denken we zó mijn paard is trailermak.....
Daarbij wordt dan vergeten dat het daarná eigenlijk pas begint.
Zoals beschreven is het een ongelooflijke teringherrie in zo'n ding, alles beweegt, alles klettert en klappert, paard moet constant zijn evenwicht bewaren en leren zo te gaan staan dat ie niet om dondert bij een rechterbocht , om meteen daarna een linkerbocht in te gaan.
Vaak gaat het goed, maar heel vaak wil het na een paar ritten dat stalletje niet meer in. Hoe slimmer het paard, hoe meer problemen...Logisch.
Hebben we dat makkelijk gemaakt voor hem? Hebben we paard daaraan laten wennen ? Nee hoor.
Als ik en paard help
trailerladen, rijden we de eerste keer niet verder dan 20 meter en wordt hij daarna weer uitgeladen en mag een 5 minuten grazen, dat doen we zoveel keer als nodig isen onder alle weersomstandigheden, nat, droog, waaien enz. totdat er voor die 20 meter geen enkele schrik meer is voor een stang, deur dichtdoen, optrekken en remmen. Daarna een 50 meter met een héle flauwe bocht, eruit en grazen. Al moet het 10 keer, niet verder dan dat er geen onrust meer is bij het paard, daarna 100 meter, links, rechts, stoppen eruit en dan pas een heel klein stukje waar ander verkeer is, maar dan ook weer na de eerste vrachtwagen, stoppen en grazen.
Zó train je
trailerladen. Paard went aan de kakafonie van geluiden en weet dat er iets prettigs volgt.
Iemand die zegt dat dit op één dag kan valt in dezelfde categorie als dat zadelmak maken in een mum van tijd kan omdat je er een zadel op kunt leggen en erop kunt gaan zitten.
Piet
Clicker training is a wonderful tool for teaching
people to focus on the positive and have an
attitude of gratitude for every effort your horse
makes.