Spijtig, het is altijd moeilijk zo'n geliefd huisdier te moeten missen. Niet lang geleden vond ik onze kat dood, het lijkt op jouw verhaal. Ik vond hem gewoon liggend naast de hooizoldertrap waar hij altijd op en afsprong.. Niks aan hem te zien verder, alsof hij daar gewoon was gevallen en overleden. Toch was het een ernorm handige kat, en sterk, pas 14 jaar. Sterkte, en een goed jaar toegewenst.

Ilona Kooistra schreef op maandag 3 januari 2011, 11:35:

Ach wat een waardeloos einde van 2010 voor jullie!
Iedere keer als het ons overkomt denk ik.... nog 7 (wisselend getal) te gaan en dan neem ik noooooooit meer een poes... want het doet iedere keer zó'n pijn!
Dus ik voel met je mee, Ilona!

Desalniettemin een heel goed 2011 gewenst! En inderdaad, moge jullie je goede werk maar met veel plezier blijven voortzetten.

´k Ben daar al een tijdje naar aan het zoeken, wat er nu precies in een lichaam gebeurd als het koud weer is.

Gisteren weer een stapje van het geheel gevonden. Gaat wel over mensen, maar dat maakt voor de bloedsomloop niet zoveel uit, lijkt me.

Eerste:
Als het lichaam (te) koud wordt, wordt de bloedsomloop in de arterieën en venen naar en van de huid minder. Dit is bedoeld om de warmte in het lichaam te houden voor de belangrijkste organen. Echter: de capillairen (adernetwerk aan het einde van de arterieën waar de uitwisseling van stoffen tussen bloed en weefsel plaatsvindt) verwijden. Ik begrijp het waarom daar niet van, moet ik naar zoeken, maar het gebeurt.
Omdat er weinig aanvoer is van vers bloed en dus zuurstof, kan het weefsel overschakelen op anearobe verbranding, waardoor meer verzuring optreedt. Maar ook de afvalstoffen worden minder afgevoerd.
De hoef is een huidstructuur en misschien is bovenstaande daar wel op van invloed.

Tweede:
Bij mensen met diabetes kan er bij verminderde bloedsomloop een systeem in werking treden waarbij het bloed rechtstreeks vanuit de arterieën naar de venen gaat. De capillairen worden dan van de bloedsomloop ¨afgesloten¨. Hierdoor komt dan geen ¨vers¨ bloed in aanraking met het weefsel en vindt er geen of nauwelijks uitwisseling van stoffen plaats. Gevolg: loslatende nagels, zweren, schimmelinfecties, slecht genezende wonden, soms afsterven van het weefsel, etc.
Dit systeem staat onder invloed van de sympaticus, het zenuwstelsel wat in werking treed bij stress en activiteit.
Insuline-resistentie is niet hetzelfde als diabetes, maar is bij mensen vaak een voorloper ervan. Wellicht speelt dit dus bij paarden met IR ook een rol? (Probeer ik ook verder naar te zoeken.)

Derde:
Ik had mezelf weer op een heel streng koolhydraatarm-dieet gezet om af te vallen. Gevolg: ik kreeg het met de vorst ontzettend koud, kon me niet meer warm houden, twee broeken, drie truien aan en onder een deken had ik het nog steenkoud (en ik was ook koud, volgens mijn man was ik een soort ijspegel). Flink koolhydraten naar binnen gewerkt en ik werd pas weer warm. Whisky helpt op zo´n moment ook, maar veel korter dan gewoon een lekkere zoete koek.
Ik probeer nu uit te vlooien welke koolhydraten helpen om warm te blijven, maar afvallen doe ik niet, helaas.

Els.
***Medicus curat, natura sanat***

Britt Claeys schreef op zaterdag 1 januari 2011, 14:26:


Daar hebben jullie wel gelijk in. Ja die alg Nils, dat is echt vervelend. Die wil ik er dan ook helemaal afgeschrobt hebben, maar dat kost me dan weleens mijn rug.
Ik heb wel het hooi vlak bij het water, omdat het makkelijker te voeren is in de inloopstal. Daar blijft het mooi schoon en droog. Maar ik heb wel plannen om het gedeelte voor de paarden te gaan veranderen.
Ik denk dat ik die drinkbakken dan toch ga aanschaffen. Nog wel ff sparen eerst .

Groetjes Jolanda