MichelleBuxy schreef op maandag, 7 februari 2005, 15:14:
> Over een paar maanden ben ik eindelijk in de gelegenheid om een
> paard aan te schaffen. De manier waarop ik vroeger op de manege
> met paarden heb leren om gaan, wil ik (nu ik ouder en wijzer
>
> Ik hoop dat iemand me kan helpen of een aanrader heeft.
>
> Alvast bedankt, groetjes Michelle
**************
Wat leuk dat je een paard kunt gaan aanschaffen.
Je kunt er heel lang over nadenken, en soms heel kort
. Zelf deed ik er iets korter over, heb destijds vrij plotseling een paard aangeschaft, niet gehinderd door al teveel kennis. Dat kwam gewoon omdat het klikte tussen hem en mij, ik was helemaal niet op zoek naar een paard toen. Hem kon ik niet laten lopen dus heb ik besloten de stap te wagen. Nu wil ik niet zeggen dat je een paard "zomaar" moet aanschaffen (zeker niet!), maar ik wil wel zeggen, dat als het met een paard echt goed KLIKT, en je kunt samen een band opbouwen, en je let daarnaast goed op de behoeftes van je paard en verdiept je van tevoren in voeding, hoefverzorging, inenten etcetera, etcetera, dan komt het allemaal heus wel goed.
Het paard dat ik aanschafte was een Arabier met een renbaanverleden. Dat was misschien niet zo´n heel verstandige keus hoor, ik heb er dan ook m´n handen aan vol gehad maar na een wat moeizaam begin ben ik destijds aan natural horsemanship gaan doen, dat hielp wel moet ik zeggen, om meer begrip voor elkaar te krijgen. Ik heb dat paard nu 3 jaar of zo. Nu hebben we net een tweede paardje erbij, een veulen en da´s precies het tegenovergestelde qua karakter, een Belgisch koudbloed. We hebben nu echt twee uitersten in huis dus, en dat merk je ook. Nu merk ik pas hoeveel geduld en voorzichtigheid die Arabier eigenlijk altijd vroeg en vraagt; dat heb ik dus altijd normaal gevonden, maar nu merk ik heel duidelijk, dat niet alle paarden zo omzichtig benaderd hoeven te worden. Neleke (het Belgische veulen) is veel minder wantrouwend, minder snel overstuur, en veel nieuwsgieriger en "humoristischer" ook! Kijk goed naar het karakter van je paard, of het goed bij je past, en of je je er prettig bij voelt ...... maar dat had je zelf denk ik ook al wel bedacht
.
Ook al ga je niet echt iets supersportiefs met je paard doen, het lijkt me wel heel verstandig als je er niet zoveel van af weet, om een paard te kopen dat een "gezonde" geschiedenis heeft, geen historie van koliek,
hoefbevangenheid en dergelijke. En ook geen paard dat weeft, kribbebijt of andere moeilijke eigenschappen heeft. Met een goed gezond paard - hoewel daar natuurlijk ook altijd iets mis zal gaan - zul je een heel eind komen als je je open stelt voor wat verschillende invalshoeken en je bent bereid er wat tijd en moeite in te steken. Handig trouwens dat die manege zo vlakbij is, dat scheelt ook weer een heleboel gedoe! Moet je de verzorging helemaal alleen gaan doen of heb je wat hulp? Ik begrijp dat je de vrijheid hebt bij die manege om je paard overdag buiten te zetten? Dan heb je al veel gewonnen. De meeste paarden worden sacherijnig als ze continu moeten binnenstaan, en ik vind het zelf ook zeker niet gezond. Mijn eigen paard staat overdag buiten maar ´s nachts wel binnen (ons nieuwe Belgische veulentje staat dag en nacht buiten trouwens), en heeft daar zo te zien geen hinder van.
Je paard zoveel mogelijk buiten laten grazen, hem niet te eiwitrijk voeren (niet teveel bix dus), hem voldoende beweging geven, en het allerbelangrijkste, een paard uitzoeken wat bij je PAST, is een goed begin lijkt me. Het rijcomfort in de vorm van al of niet een bit, of al of niet een boom in je zadel vind ik zelf wel belangrijk, maar niet het allerbelangrijkste. Daar zullen anderen weer anders over denken hoor. Ik ben zelf van mening dat je ook met een touwhalster een paard pijn kunt doen, het gaat er mij niet om wat je er op of aanhangt, ik vind de communicatie ermee veel belangrijker. Ook een paard zonder bit of zadel kan zich ongelukkig voelen .... ik vind het allemaal nogal relatief. Da´s maar een mening hoor (1 van de vele).
Meestal rijd ik zelf met een comfortabel leren halstertje, niet met een touwhalster (is mij te scherp), en met een eenvoudig boomloos zadel. In de bak rijd ik meestal zonder zadel, met barebackpad. Zelf rijd ik ook nog wel gewoon dressuur, soms doe ik dat met het halster, maar soms ook wel gewoon met bit. Ik heb er zelf eigenlijk weinig last van dat mijn paard dat dan niet meer snapt, hoewel ik eigenlijk wel anders de bocht omga. Bij `gewoon` dressuur komt het toch vaak neer op je paard in een bocht forceren, ik heb inmiddels mijn paard geleerd middels NH, om in de bochten `met me mee` te gaan, ik geef eigenlijk alleen aan DAT ik de bocht omwil en ongeveer hoe scherp, en hij volgt me daarin. Maar ik denk dat veel goede dressuurruiters dat ook gewoon zo doen. Ik zie er niet zo´n probleem in, in elk geval.
Maaarrrrr, het is wel zo, dat als ik een ander op m´n paard laat rijden, dan zie ik mijn paard wel vaak in verzet komen Tot nu toe moet ik dan altijd toch even ingrijpen om uit te leggen hoe het bij hem in z´n hoofd "werkt" (ik sta er natuurlijk met de neus bovenop om te zien wat ze precies met m´n paard doen
. Het komt er altijd op neer dat ik ze erop moet wijzen, dat het een tweerichtingverkeer is en geen EENrichtingverkeer. Ik zie dan b.v. dat ze wel vragen (b.v. om flexie, aan de teugel) maar dat ze niet alert reageren op wat hij vervolgens doet en hem ook niet belonen voor wat hij gééft. Torop is gewend aan veel communicatie tijdens het rijden, hij wil graag doorlopend het gevoel hebben dat we mekaar begrijpen. Als dat ontbreekt, dan raakt hij ongeinteresseerd of wil niet meer meewerken (nee logisch, zou ik ook niet doen). Vraagt zo´n ruiter dan dóór, dan wordt hij geirriteeerd. "Straffen" ze daarna dan ook nog (nou ja, dan heb ik echt alláng ingegrepen hoor!), ja, dan heb je de poppen aan het dansen met hem. Ik ben zelf gewend om heel veel te belonen, en als hij het goed doet, houd ik de oefening ook heel kort. "Gewone" ruiters zijn doorgaans gewend om juist dóór te gaan als een paard het goed doet ("een paard ergens doorheen werken"). Dus die dingen stroken niet altijd met elkaar vind ik. Laat ik het zo zeggen, in theorie zie ik geen bezwaar, maar de praktijk is tot nu toe anders. Als je paard eenmaal gewend is aan een bepaalde benadering, een bepaalde communicatie en een bepaald RESPECT van z´n ruiter, dan zal hij daar moeilijk nog zonder kunnen. Het gaat er maar net om wat zo´n ruiter kan geven. Begrijp je wat ik bedoel en beantwoord dat je vraag?
Verdiep je in je paard, dat is een goed begin. En die eerste stap heb je blijkbaar al in gedachten gezet
)
Wens ik je alvast veel plezier met je te verkneukelen op je aan te schaffen paard.
Warboel
