Marianne Gomes schreef op donderdag 21 oktober 2010, 14:01:
>
> Quote
> Als je een zeer geschrokken paard wilt ontspannen, dan duw je zijn kop een
>
> Maar weer de vraag 'Wat doet Mama paard om haar veulen te kalmeren ...?
>
> Van Mama kunnen we een hoop leren, werkt bij hondjes .....
Marianne, je lijkt me goed hart te hebben, vind het prachtig dat je zo empathisch denkt, maar aub stel je deze situatie eens voor: een gezond, vrolijk, jong paard, gekkerd en heel erg speels, altijd in voor een spelletje, veel bloed en eentje die je graag eens grondig test maar daar eigenlijk geen kwaad mee bedoelt. Dan ga jij wat masseren en koetjie koetsjie kalm paardje fluisteren en een liedje zingen zodat hij kalmeert. Hm...
Ik begrijp het hoor, maar zou gewoon graag even hebben dat je je deze situatie voorstelt
Mama kan soms ook gewoon erg hard zijn voor haar kind, dat zou jij moeten weten als je honden traint...
Kijk, ik heb hierover heel erg nagedacht. Ik vind dit moment van training cruciaal, de voorbereiding naar het wandelen toe, want dit is wat ik wil doen met dit paard.
Je moet altijd rustig blijven met een paard, da's een eerste vereiste. Maar als een paard, dat al z'n oefeningen kent in de bekende omgeving, in een voor hem onbekende zone plots niet meer wil meewerken omdat z'n vriendje roept en hij daar eigenlijk weg wil omdat hij de omgeving niet kent, dan moet er iets gebeuren. Wat doe je? Strelen? Zingen? Negeren? Even grasjes laten eten? Dat is niet de bedoeling van deze oefening. Je wil namelijk dat jouw paard bij jou blijft en doet wat je vraagt, ook al is het er voor hem niet veilig. Als jij bvb op straat gaat wandelen, alleen en je paard vindt het plots niet ok, je hebt geen bit in want je rijdt
bitloos en je paard wil rechtsomkeert maken (hoeveel komen er dat niet tegen??), dan zit je met een probleem. Dit wil ik vermijden. Ok, als je paard eens weg schiet, en zich herstelt tijdens deze oefening, dan is het opgelost met rustig blijven. Als je paard echter helemaal niet meer wil meewerken, dan moet er iets gebeuren. Of dit nu aan mijn leiden ligt of niet, op dat moment is er slechts 1 iets belangrijk: veiligheid voor haar en mij. Paard steigert en luistert niet, dan heeft Julie me geleerd om de energie te spiegelen. Paard kijkt dan op van Huh? Wat doet die nu? Het overdondert haar en ze wordt terug kalm. Nu kunnen we weer praten met elkaar. Hier ben ik en je aandacht moet op mij gevestigd blijven. Ik weet wat goed is voor jou, want zonder mij redt je het buiten niet. Paard gaat dat aanzien als leiderschap. De volgende keer dat hij het nog eens doet, idem dito.
Dat je eerst heel goed moet weten welk paard je traint, is een feit. Zo iets ga je niet doen met een van nature angstig paard. Dan versterk je z'n angst nog meer. Dit is iets voor een paardje dat heel veel zelfvertrouwen heeft en wel graag even de leiding van je zou willen overnemen (en zo bestaan er wel véél
). Njet zeg je dan, jij doet wat ik vraag, of de rollen worden binnen de kortste keren omgedraaid en je mag het vergeten om
bitloos alleen rond te gaan kuieren. Dan mag je blijven rondhobbelen in je afgebakende zandbak of iedere keer wachten tot iemand anders wil mee gaan wandelen...
Warboel
