Marianne schreef op donderdag, 4 maart 2004, 15:22:


Probeer het nog eens? Als het goed is gaat hij nu gewoon door.

Groet,
Frans

Ja jongens doe dat eens even.. De parelliers onder ons kunnen het al maar ik ben benieuwd hoe het bij anderen gaat

Als je met opstapje opstijgt kan dat natuurlijk ook vanaf de andere kant.

Ik weet nog wel hoe het de eerste keer voelde haha echt grappig! Voelde me een klungel maar het wende erg snel, nu weet ik soms niet eens meer vanaf welke kant ik opsteeg/afsteeg.

Het is erg goed voor je lichaam omdat je een evenwichtiger balans hebt, beide kanten op.

Grtjs Ilona

Frans Veldman schreef op vrijdag, 5 maart 2004, 12:20:


Doe ik ook hoor, maar dan toch nog met een opstapje!
Helaas heb ik met Pauli daar een behoorlijk probleem mee - als je aan de 'verkeerde' kant ( dus rechts van haar) staat, stelt ze alles in het werk om je weer aan de 'goede' kant(links) te krijgen.. Met geduld heb ik haar nu wel zo ver dat ze niet meteen begint te mieren als je op een andere plek staat en ze laat zich zelfs van die kant wegsturen met longeren. Maar in het begin werd ze zelfs nijdig als je in haar ogen 'verkeerd' ging staan... wat die vorige eigenaars met haar uitgespookt hebben.. ik weet 't niet hoor!

Groet, M.

Frans Veldman schreef op vrijdag, 5 maart 2004, 12:23:


Yep! Ik had al even gekeken en hij doet 't nu goed. Ik hoop alleen zo dat ik jou en Ilona eens naar ons zwaaiend bij het hek zie staan!
Groets, M.

Marianne schreef op vrijdag, 5 maart 2004, 11:20:

Hoi,
Ik heb een nog veel kleinere smurf (1 meter) en om wat indruk te maken, gaat ze ook vaak op haar achterbenen staan als we aan het wandelen zijn. Heel indrukwekkend hoor, komt ze toch tot ooghoogte bij mij; kunnen we elkaar ook eens echt aankijken zonder te bukken (haha).

Ja een hengst, dat lijkt ze zeker af en toe. Ze kan soms zo opgewonden raken (niet bang) dat ze werkelijk heel mooi wordt om te zien, maar ook niet te houden. En blazen, dat kan ze ook.
Met een enorme kracht alle lucht ineens door de beide neusgaten.
Met daarbij haar hoofd zo hoog mogelijk, oren gespitst en tot in al haar vezels opgewonden/gespannen. De hele omgeving heeft dan volle aandacht.
En o wee als ik haar dan bij het halster mee wil nemen, dan gaat ze enorm maaien met de voorbenen "laat los" !!

Die merries ook af en toe ... "vreselijk" (haha). Maakt dus niet uit of ze groot of klein zijn, maar klein oogt wat "vriendelijker" en "makkelijker hanteerbaar" in dit soort situaties.

Groeten,
Ingrid

Ilona Kooistra schreef op vrijdag, 5 maart 2004, 12:45:


Hey Ilona, geef mij eens een tip hoe ik Pauli daar wta mee kan helpen? Zie mijn berichtje van zojuist aan Frans!
Groets, M.

Ilona Kooistra schreef op vrijdag, 5 maart 2004, 12:45:

Hoi Ilona,
Als een enorme kluns haha.
Gek is dat, dat dat niet lukt (3x dat, maar het klopt wel hihi).

Wij moesten het eens doen in de Vogezen. Aan de "normale" linkerzijde was een afgrond, dus moesten we er rechts vanaf (tegen de helling op).

Stukje lopen (er was een versperring geloof ik of zo) en toen er weer op. Ook rechts. Jeetje wat hebben we gelachen. Het lukte gewoon niet.
Je voelt je dan zo'n oen. Zelfs met een opstapje (we stonden tenslotte tegen een helling op en paard wat dieper op het pad).
Maar het lukte uiteindelijk wel. En die leiding maar mopperen.
Voor haar en haar leerlingen daar was het heel normaal links en rechts opstappen, maar voor ons "manege-lessende" nederlanders, was het erg vreemd.

De 2x ging wat beter, maar het ik zou nu ook weer staan te klunsen denk ik.

Ik kom er sowieso al niet op. Mijn rijpaard is een merrie van 1.70 en dan moet ik de beugel echt op het laatste gat hangen hoor.

Groeten,
Ingrid

Marianne schreef op vrijdag, 5 maart 2004, 12:47:

Hoi,
Zo heb ik in het begin met Isabella wat moeite gehad als ze aan de rechterkant werd ingehaald door fietsers. Wij rijden met de wagen altijd zoveel mogelijk aan de rechterkant, al is daar een fietsstrook. We rijden zo langzaam dat we al het verkeer dus links laten passeren.
Nooit bij stilgestaan dat dat voor die pony een "gewoonte" werd, tot dat we eens in een situatie kwamen waarbij we dus rechts gepasseerd werden en daar schrok ze van.
Erger werd het nog toen we aan 2 kanten door fietsers gepasseerd werden. Ze schoot van links naar rechts over de weg en veroorzaakte een onveilige situatie.

Vanaf die tijd ben ik gaan wandelen links en rechts in de berm. Met verkeer mee, tegen verkeer in, midden op de weg, enz.
Nu maakt het haar geen donder meer uit hoe het verkeer haar inhaalt. Alleen als het erg ratelt, knalt of knettert, dan wil ze nog wel eens gaan dribbelen, maar wegspringen zeer zelden.

Dus blijven oefenen met het links en rechts aan dingen wennen. Ook aan de hand voeren, zowel links als rechts naast je paard gaan lopen.

Groeten,
Ingrid

Marianne schreef op vrijdag, 5 maart 2004, 12:47:

Hoi,
Zo heb ik in het begin met Isabella wat moeite gehad als ze aan de rechterkant werd ingehaald door fietsers. Wij rijden met de wagen altijd zoveel mogelijk aan de rechterkant, al is daar een fietsstrook. We rijden zo langzaam dat we al het verkeer dus links laten passeren.
Nooit bij stilgestaan dat dat voor die pony een "gewoonte" werd, tot dat we eens in een situatie kwamen waarbij we dus rechts gepasseerd werden en daar schrok ze van.
Erger werd het nog toen we aan 2 kanten door fietsers gepasseerd werden. Ze schoot van links naar rechts over de weg en veroorzaakte een onveilige situatie.

Vanaf die tijd ben ik gaan wandelen links en rechts in de berm. Met verkeer mee, tegen verkeer in, midden op de weg, enz.
Nu maakt het haar geen donder meer uit hoe het verkeer haar inhaalt. Alleen als het erg ratelt, knalt of knettert, dan wil ze nog wel eens gaan dribbelen, maar wegspringen zeer zelden.

Dus blijven oefenen met het links en rechts aan dingen wennen. Ook aan de hand voeren, zowel links als rechts naast je paard gaan lopen.

Groeten,
Ingrid

Marianne schreef op vrijdag, 5 maart 2004, 12:47:


Nou dat is geen uitzondering, daar hebben meer paarden last van. Het komt doordat er altijd gezegd wordt dat je aan de linkerkant op moet stijgen, aan de linkerkant moet staan om je paard te leiden. Het paard is het dus simpelweg gewend en paarden zijn gewoontedieren! Het ene paard is er wat hardnekkiger mee dan het andere.

Baladeika had dat evengoed! Als je gaat parellien (of andere grondwerkoefeningen) komen er veel oefeningen waarbij je je paard juist aanwent om je met beide ogen aan te kijken, of afwisselend met het rechter of linker. Bijv als je voor je paard staat en je hem achteruit laat lopen. De meeste paarden gaan dan zo scheef dat ze je weer met hun linkeroog in het gezichtsveld hebben

Hoe je eraf komt? Oefenen oefenen en nog eens oefenen. Je kunt in de eerste tijd het accent op de rechterkant leggen en na verloop van tijd gewoon steeds afwisselen.

Begrijp dat het voor een paard vreemd aanvoelt maar beetje bij beetje kun je ze er aan laten wennen.

Het maakt baladeika nu helemaal niks meer uit in welk oog ze me heeft. Dus zij is geestelijk rechtgesteld, en ik ben lichamelijk rechtgesteld Na het geestelijke rechtstellen volgt volgens mij redelijk automatisch het lichamelijk rechtstellen bij een paard...

Grtjs Ilona

Sorry mijn berichtje stond er 2x op.
Ik drukte eerste keer op verzenden, maar er (leek) niets te gebeuren. Nadat ik het nog eens deed, hetzelfde. Voor de zekerheid even een kopie gemaakt en maar weer dit forum opgestart. Wat blijkt, staat het er dus dubbel in ipv helemaal niet.

Geen idee hoe dit kwam hoor. Hapering in mijn systeem misschien?

Groeten,
Ingrid

Ingrid den Ouden schreef op vrijdag, 5 maart 2004, 13:04:


En keek net even in mijn gegevens instellingen en kreeg een unknown error. Hmmmm ik weet er niet veel van hoor, maar ik kan geloof ik nog steeds verzenden, dus laat ik het er maar bij.
Ook niet te veel over nadenken die computers.

Groeten,
Ingrid

Klein is??? Allemensen... jakkie, nou ik vind jullie paarden allebei gigantisch hoor... brrr. ik zou last van hoogtevrees krijgen denk ik...

groetjes sandra