Jacqueline v d Berg schreef op woensdag 1 september 2010, 13:13:


Moet ik toch even op ingaan....
Ik heb helaas inmiddels (ben bijna 50) alles meegemaakt, ook spuitjes, thuis met schot en slacht.

Ja, ik heb een keer een paard naar de slacht gebracht. Dat houdt hier het volgende in; je geeft smorgens evt een kalmerend middel aan het paard in het eten, leidt het de trailer op. rijdt naar het slachthuis, overlegt papieren en daarna wordt het paard van de trailer geladen en in alle rust meteen doorgeleid naar een volkomen schone soort stal (beton uiteraard), waar het een wortel en een kriebel krijgt en een seconde later dood is. Het paard heeft niet eens de kans om gestressd te raken. Het kijkt om zich heen in het gangetje, krijgt iets lekkers en pang... weg.
Niks geen gestressde taferelen, stresstransporten etc. Althans niet op deze manier.

Toen ik Tommy liet inslapen, was hij zo slecht dat het accuut in de wei moest gebeuren, met een spuitje.
Leek me ook een hele fijne rustige manier van sterven in zijn eigen weitje en ik had spuitjes bij da al heel wat vaker meegemaakt. Slechts een keer een slechte ervaring, toen ik nog kind was en de hond heel lang lag te trillen. Dat was heel erg.
Maar ik wist dat het normaal gesproken heel rustig ging.
Ik had er dan ook vrede mee.
Totdat het narcose middel niet goed bleek te pakken en de DA nog 3 keer moest bijspuiten.
De pony heeft ellendig lang liggen te trillen en schudden op de grond en ik zat ernaast te huilen,. Kon niets voor hem doen. Zelfs DA brak het zweet uit (hij had het nooit eerder meegemaakt)
Het heeft enorm lang geduurd voordat de pony dood was. Eerst heel erg lang schudden en rillen, daarna heel zwaar ademen etc... Een nachtmerrie.. echt... ben ik nog kapot van als ik eraan denk.
DA verzekerde mij dat de pony niets meer voelde, maar hoe wil hij dat zo zeker weten?
Ik zal nooit.... nooit meer een paard op die manier laten gaan
Kan me niet schelen dat het normaal gesproken slechts zelden voorkomt dat het zo gaat zoals het bij tommy ging (heb het nu dus 2 keer meegemaakt bij twee verschillende kundige DA met tussenpoos van zo'n dertig jaar) Ik zou nooit meer dat risico nemen.
Kosten voor deze ellende was 350 euro. Ik heb hem niet laten ophalen, maar in de wei begraven, anders was ern nog zo', 300 tot 400 euro bijgekomen.
En de manier van sterven was, zoals gezegd, de reinste nachtmerrie.
Nooit, nee nooit meer op deze manier.
Wordt misselijk als ik eraan denk... al gaat het meestal goed... het risico dit nog 1 keer mee te maken.... nee.

Dus alsjeblieft, trek geen conclusie als je niet weet wat eea inhoudt
En respekteer de keuze van mensen

Mensen die hun paard laten afmaken nemen iig nog verantwoordelijkheid.
Wat te denken van die mensen die een paard op leeftijd of met gebreken te koop zetten. of bv een draver die moeilijk te verkopen is.. ja, voor zeer lage prijs, zelfs gratis...
Ze zoeken allemaal een goed tehuis, maar de meeste weten wel dat een dergelijk paard slechts bij zeer hoge uitzondering goed terecht komt.

Als een dergelijk paard geen wisselbokaal wordt doordat het in onkundige handen komt, is het veelal een handelaar met mooie blauwe ogen en een prachtig verhaal, tranentrekker, soms in gezelschap van zijn kindjes, het paard koopt om het vervolgens op een afschuwelijk transport naar joegoslavie of Italie te zetten omdat daar geld aan verdiend is.
En de eigenaar wast zijn handen in onschuld.
Want ze hebben het paard niet zelf op dat transport gezet he.

Nee.... daarvoor heb ik geen respekt

Wat mensen betreft die hun eigen verantwoordelijkheid wel nemen...
Ik vind dat ieder zijn eigen keuze moet maken in de manier waarop, zolang het humaan is (en ja, slacht kan zeer zeker ook humaan zijn).
Kwestie van elkaars keuze respecteren.

Christel Provaas schreef op zaterdag 11 september 2010, 20:42:


Ik word erg saai, maar moet je ook hierin gelijk geven. Die stoelzit heb ik in de barefoot ook en dat is zeker voor rappa een probleem.

Momenteel zijn er voor mij twee punten die zwaar wegen...
Rappa zal eerst goed moeten trainen zodat haar rug soepel en sterk wordt alvorens ik erop ga zitten
Paarden met een korte rug met (zij het hier zeer lichte) karpervorm zijn van nature minder atletisch dan een paard met 'normale' rug en hebben de tendens de rugspieren vast te zetten. Rappa heeft dat heel erg gedaan, vandaar die verschoven wervels en dat scheve bekken en pijn in de knieen. Dat is behandeld, maar de rug is dan niet meteen automatisch soepel. Dat kost veel tijd en training.
Dus daar moet eerst aan gewerkt worden.

Het ander punt is financieel. Momenteel zit ik slecht bij kas. En een behoorlijk zadel kost nu eenmaal wat meer, zeker als je af wilt gaan op de ligging en niet je financiele (on)mogelijkheden.

Mijn overweging: Voorlopig uiteraard grondwerk totdat ze de achterhand goed gebruikt en weer soepel is, zeker in de rug.
Ondertussen dacht ik de barefoot te verkopen en voor een fractie daarvan een longeersingel te kopen met handvat en de rest apart leggen.
Dan sparen voor een ander zadel en als Rappa klaar is voor het rijden, eerst rijden zonder zadel, maar met die singel (vast kunnen pakken indien nodig, zonder paard te storen) omdat ik in het begin slechts heel even op haar ga zitten en vervolgens voorlopig alleen in stap ga werken, in korte sessies, totdat daarin balans en ruggebruik goed is etc.
In die tijd kan ik werken aan eigen balans.
Tegen de tijd dat ik meer/langer met haar kan werken, heb ik wellicht een goed zadel bijeen gespaard.
Die singel kan ik dan ook met silja gebruiken voor het leeg mennen, want het is de bedoeling om haar te leren mee te werken in het bos met boomstammetjes verslepen.
Ze is ingespannen geweest, maar erg lang geleden (nog afgezien van de sulkie, want dat is een ander verhaal)
Dus met haar eerst leeg mennen, daarna band erachter etc.
Longeren met singel doe ik niet
Is maar een idee...

Mijn andere paarden (buiten die 4 die vernoemde) heb ik allemaal zelf ook zadelmak gemaakt en ingereden met een Western tint.
Vanaf het moment dat ik zelf in tijdsgebrek kwam te zitten worden ze gereden door 4 verzorgmeisjes, maar die rijden Engels.
Na een overgangsperiode deden de paarden dit wel goed.
2 van deze meiden zijn echt wel ervaren amazones en één van de eerste opmerkingen die ik te horen kreeg was "amaai is dit een banaan of een paard".
Inmiddels zijn deze problemen wel netjes opgelost maar ze hebben bij mij toch een deuk achter gelaten in het vertrouwen in mijn eigen rijkunst (naja 'kunst') of tenminste toch in de keuze van rijstijl.
De paarden die ik vernoem in het bovenste postje wil ik 'laten' inrijden, alleen ik weet niet op welke manier?? Waar doe ik het beste mee??
Misschien is mijn vraag duidelijker zo?

Koen

Frans Veldman schreef op zondag 12 september 2010, 22:34:


VPL Het Woud geeft eenzelfde antwoord, iets genuanceerder ... dat dan weer wel, maar komt op hetzelfde neer. Weggegooid geld!

Storende factor vind ik dan weer wel dat eitelling evenmin betrouwbaar is. Trudy heeft ooit twee totaal verschillende uitslagen uit eenzelfde mestmonster gekregen. De garantie dat er een acceptabel klein aantal wormen in je paard zit is dus even groot/klein als de garantie dat je de wormen bestrijdt met ontwormen.
Wanneer je echter vaak een eitelling laat doen die altijd dezelfde uitslag geeft, wordt het allemaal wel wat betrouwbaarder volgens de wet van de kansberekening.

• Wie de lat hoog legt, leert nooit limbodansen •

Nils Vellinga schreef op maandag 13 september 2010, 0:52:


De claims van de fabrikant geven al aan dat het een nepmiddel is.
Ze stellen dat het niet alle wormen doodt, alleen maar een gedeelte "verjaagd".

Laten we even aannemen dat dit waar is.
Een deel van de wormen gaat weg, een ander deel blijft. Nu is dit nooit een loterij, er is altijd een reden waarom een bepaalde worm overleeft en een andere niet. Die worm die overleeft is misschien wat eigenwijzer, of kan beter tegen het middel. Deze eigenschappen zal hij doorgeven aan zijn nakomelingen, die ruim baan krijgen want de zwakkere concurenten zijn verjaagd. Je voelt al waar dit heen gaat... Binnen een paar generaties zijn de zwakkelingen verjaagd, en de sterkeren hebben de alleenheerschappij gekregen en allemaal kindjes gemaakt die ook goed bestand zijn tegen Verm-X.

Dezelfde fabrikant van Verm-X voelt deze nattigheid ook, en heeft daarom tegelijkertijd de ongefundeerde claim neergelegd dat er "geen resistentie kan optreden".
Wel, die fabrikant kan claimen wat hij wil, maar feit is dat resistentie geen eigenschap is van een middel, maar van de worm. Je kunt met geen enkel middel het al dan niet voorkomen van resistentie beinvloeden, zodra je een middel hebt dat niet 100% van de wormen aanpakt, ben je bezig met het selecteren van wormen, en dus met het kweken van resistentie. Of het chemisch is of natuurlijk doet er niet toe, het gaat er niet om hoe de wormen aan hun eind (of niet) komen, maar om het feit dat je wormen aan het uitselecteren bent die bestand zijn tegen het middel, wat dan middel dan ook is.

Stel je voor dat je met paarden gaat fokken. En dat een hengst in een paar weken tijd duizenden nakomelingen kan produceren. En dat jij er uit die duizenden nakomelingen er drie mag kiezen waarmee jij verder gaat fokken. En dat die veulens na twee weken al geslachtsrijp zijn, en dan elk weer een paar duizend nieuwe veulens kan maken, waar jij er dan weer drie van mag uitkiezen... Geweldig!!! Wat zou je in een paar jaar tijd op deze manier kunnen fokken? Alles wat je maar wilt, toch? Iedere fokker zou hiervan dromen.

En dat is nou precies het probleem met die wormen. Die fokken zo snel, en zo massaal. En het ontwormmiddel is de keurmeester. Deze bepaalt welke wormen er voor de verdere fok worden gebruikt en welke niet.

Om je een idee te geven: Resistentie zal altijd optreden, maar je kunt het verloop vertragen door te zorgen dat je 100% van de wormen doodt. Het gaat hier om de cijfers achter de comma. Als het 10 jaar duurt voordat 0.0001% van de wormen er tegen kan, dan duurt het daarna nog maar een jaar voordat 100% van de wormen er tegen kan. Een middel is volstrekt waardeloos geworden zodra het 0,1% van de wormen in leven laat. Vanaf dat punt zit je in 2 a 3 generaties tegen de 100% aan. Dit komt door de korte levenscyclus van de worm en zijn vele nakomelingen.

Een middel dat dus slechts 95% van de wormen doodt (of verjaagd) is dus een lachertje. Heb je niks aan.
De fabrikant van Verm-X vertrouwt op de onwetendheid van het publiek, dat denkt dat een paar procentjes wormen niets uitmaakt.

Een middel is pas een ontwormmiddel als het 99,999999% van de wormen daadwerkelijk doodt.

En dat doet Verm-X niet.

Frans

Naar mijn mening is de basis:
- een recht paard (om latere blessures door onevenredige belasting, hoe minimaal ook, te voorkomen)
- een verzameld paard (dwz een paard dat geleerd heeft om te dragen vanuit de achterhand ipv vallen op de voorhand)
- een naar voren denkend paard (zonder voorwaartse tendens valt er niets te verzamelen of recht te richten)
- een snel reagerend paard (scheelt een hoop ergernis en schept duidelijkheid)

Er zijn allerlei manieren voor om dat te bereiken, zowel erop als ernaast, erachter etc. De stijlen verschillen in accenten; daarvan gebruik je wat je zelf leuk vindt maar ook wat je paard leuk vindt en nodig heeft. Gaucho, western, spaans, peruaans, camargue, mongools, klassiek, engels... net wat je past en wat je smaak is. En wat voor je paard het meest geschikt/nodig is, met name voor zijn bouw. Veertjes, sombrero of franjes mag je zelf bepalen.

• Wie de lat hoog legt, leert nooit limbodansen •

Christel Provaas schreef op maandag 13 september 2010, 10:15:


Precies!
Wij doen dit al weer de nodige jaartjes, en wij ontvangen eigenlijk nooit verrassende uitslagen.
Bij Jack is het altijd beneden de 50 (die ontwormen we dus al jaren niet meer), bij de veulens was het hoger, maar zien we een gestage dalende lijn, en bij Bala is het doorgaans wat aan de hogere kant.

Laat die resistente wormen maar komen, wij zijn er klaar voor!

Frans

Ken je het spelletje Chasing the tiger? Dan clicker je het paard naar aanraken van een plastic zakje aan het eind van de longeerzweep. Dit zakje laat je over de grond slepen terwijl paardmans erachteraan draaft. Zorgt voor maximale rugspierenoprekking. Qua draagkracht doet het helemaal niks, maar met oprekken heb je al een groot deel gewonnen.

Ik beoefen dit in simpeler vorm op een gemaaid aanpalend weiland van de buurman. Paard wil koste wat kost grazen terwijl hij van mij moet bewegen. Buck probeert het gemaaide gras zelfs in galop naar binnen te scheppen. En ook Cadiz met zijn korte rug en hoge halsaanzet gaat met zijn neus over de grond in draf. Vraatzucht omgezet naar gymnastiek...!

• Wie de lat hoog legt, leert nooit limbodansen •

Jaaren geleden heb ik in Zevenaar (maar ook in duitsland) op een manege les gehad, die paarden beheerste beide rijstijlen, western en engels.
Was maar net met welk zadel het gezadeld werd.

Nils en Olly
Wie de lat steeds lager legt, leert nooit springen

Christel Provaas schreef op maandag 13 september 2010, 10:46:


Ja, daar werken we al mee
Ze begint er al lol in te krijgen en wordt beetje fanatieker (lees.... lichte moordneigingen naar de plastic zak toe, die als tijger aan het uiteinde van de longeerzweep hangt... heeft de zweep ook weer een functie )

Ik doe dit ook met silja... Sil vond het eerst eng, maar nu begint ze het plastieke zakske ook te volgen.

Ik doe om de dag werken met lengtebuiging/binnenbeen onder massa, altijd maar kort en vooralsnog in stap, en om de dag simpele basisoefeningen leiden (aanstappen op signaal... voorbereiding voor lange teugel) halt, rustig stil blijven staan indien gevraagd en achterwaarts. (vooralsnog ook nog in stap) en vaak daarna de tijger. (lol)

Ik werk momenteel met haar alleen met losse neckrope, want ze heeft de pest aan kaptoom/lederen halster met ringetje op neus, en ze begrijpt inmiddels goed wat ik van haar vraag.
Ik werk wel in hele korte sessies, vooral lengtebuiging/binnenbeen. (ong 10 min)

Lily had in het begin erg last van verschillende wormen, ook van aarsmaden. Ze probeerde steeds tegen de deurpost te schuren ONDER haar staart. Mijn dierenarts heeft haar een injectie met Dectomax gegeven, omdat ze haar anus bloederig schuurde en gek werd van de jeuk. Het was na de injectie snel over.

Monique

Maar nu weet ik nog altijd niet of die 2 keer per jaar wormtest nu voldoende is.......

Het gaat niet over mijn eigen paard, maar wel over paarden die bij hem op de wei staan/ of aangrenzend grazen ( en waarmee wel eens van wei gewisseld wordt ).
Hoeveel kwaad kan het dat zij enkel in het voor en na jaar getest worden en verder niet ?
Het gaat om weides van ongeveer ( is echt een schatting hoor ) 400 m2 met 2 paarden erop die een paar keer in de week schoongemaakt worden.

Piet, het gaat idd om smalle hoeven met een diepe straalgroeve. Maar hoe speelt dat dan mee in de kwaliteit van de hoefwand ?
Het is vaak zo dat er maar een paar lagen hoefwand afscheuren, maar soms ook echt alle lagen.. Zomaar op een drempel van de schuur b.v. ( ik zie het dan gewoon gebeuren ).