Heb je het aantal hoefzweren intussen geteld, Fem?

Hmm, niet weinig iig, staat er een minimum- of maximum voor?

Nils en Olly
Crea met ijzers.... maar NIET aan mijn paard!

Rechts heeft ze er nu 3; een hele grote, iets kleinere en een kleintje. links heeft ze er eentje en is er ws een tweede aan het doorkomen.
Ik vind het ook veel, maar denk dat ze gewoon enorme pech hiermee heeft. Joe heeft wel ook een paar keer aankomende hoefzweren gehad, maar die zijn denk ik weer door het lichaam opgenomen,waren kleintjes. Dat kan, heb ik me laten vertellen. bij Pip zijn ze dus groter helaas...

It takes a wise man to understand that strength lies in
a gentle hand

Een paard dat ik ken, zit momenteel in zo'n fase van een niet-aflatende stroom hoefzweren. Vandaar de vraag. Ik zoek raakvlakken.

Christel Provaas schreef op maandag 23 augustus 2010, 7:36:


Als ik het goed begrepen heb van Pete Ramey ontstaan (laminitis +) hoefzweren al heel ver voordat de hoef daadwerkelijk zichtbaar ziek wordt en is dit een resultaat van misschien wel jarenlang de verkeerde voeding in het lijf waarvoor een paard nu eenmaal niet gemaakt is. (theoriën van zowel Pollitt als Bowker)

Doordat de darmflora naar z'n grootje gaat door suikers, maar b.v. ook door graan- en maisproducten gaan de 'goede' darmbacterieën dood.
De slechte, waaronder Streptococcus Bovis, scheiden zovéél toxinen af dat het paard dit niet kan verwerken. Raken die grote hoeveelheden toxinen eenmaal tot in de hoef sterven er grote hoeveelheden eiwitbolletjes, die ervoor zorgen dat ze laminea vormen, af. Net zoals mensen hebben ook paarden een zelfreddingsmechanisme.
Dat betekent dat de bloedtoevoer naar bepaalde organen wordt afgesloten.
Een paard is in staat om de bloedtoevoer naar dermaal weefsel af te sluiten door gebruik te maken voor een soort 'bruggetje' tussen die weefsels. Dit gebeurd op microscopisch niveau dus het is niet iets wat met het blote oog waarneembaar is.
Helaas wordt de boel dan niet meer voorzien van zuurstofrijk bloed. Gevolg: opeenhoping van nog meer afvalstoffen en dode eiwitbolletjes, want het kan geen kant meer uit.

Hoefzweren zijn volgens mij dus een gevolg van grote hoeveelheden afgestorven epidermale cellen en weefsel.

Wil.

Zeepaardje: embryo dat het verder verdomde.

Interessant, Wil. Ik heb je bericht opgewaardeerd .

Gr, Dani

Kan stress dit effect ook veroorzaken? Stress is ook een notoire ziekmaker, hoewel dan niet zozeer de darmflora aangetast wordt dacht ik. Of wel? De hengst in kwestie is mager en in korte tijd 5 maal verhuisd. Hij vreet zichzelf op. Ik zie traumaringen, voornamelijk achter en daar zitten ook de hoefzweren.
-Sorry voor topicvervuiling-.

Christel Provaas schreef op maandag 23 augustus 2010, 13:17:


Is toch geen topicvervuiling? Gaat nog steeds over hoefbevangen en hoefzweren..
Ik vermoed van wel Christel.

Mager: (klinkt hard) als de eigenaar bezig is met allerlei supplementen en misschien ook suikers in voeding.... bij een paard wat nog steeds HB is gezien de traumaringen die je beschrijft... is hij/zij eigenlijk z'n paard aan het doodhongeren. Wát je er ook instopt... het zal geen effekt hebben.
Door alle aanwezige toxinen krijgt de darmflora nooit de kans om te herstellen..
Wat ook magerte kan veroorzaken is pijn. Door HB, maagzweren...

Wil.

Zeepaardje: embryo dat het verder verdomde.

Wil schreef op maandag 23 augustus 2010, 15:05:

De eigenaar is pas eigenaar sinds twee weken. Het dier heeft hiervóór een maand in een NL wei gestaan, daarvoor een week op stal en daarvoor op stal/in de wei. Ze voert bietenpulp en hooi ad lib. Plus magnesium voor je weet maar nooit misschien toch hb. Het paard kwam al niet rad uit de vrachtwagen uit Spanje en is nu in NL al 2 maanden kreupel door de ene na de andere hoefzweer. Pus loopt soms uit de stralen. Een maagzweer zou niet onlogisch zijn, dus ik heb haar op kurkuma gewezen. Paard is verder een vrolijkerd, eet goed, brult naar iedereen en met name zichzelf in het raam. Maar gooit er dus continu rommel uit via de achterhoeven.

-Wie de lat altijd hoog legt, leert nooit limbodansen.