We zijn heel verdrietig want Fenja, het 2 1/2 jarige ijslanderveulen van Jacqueline en Frank van dit forum is gisteren dood gegaan aan verstoppingskoliek als gevolg van het eten van plastic.

Zo'n mooi veulen, zo lief, zo'n eigenwijs karakter....en zo'n rekening houdend met ons tot op het allerlaatste moment.....

Iedereen heeft gedaan wat hij kon, dagenlang.
Opereren was zinloos gezien de complicaties die dit met zich mee zou brengen.
Net toen we het idee hadden dat het wat beter leek te gaan omdat er al heel wat plastic uit haar gehaald was, kwam de genadeklap.
Te verzwakt om te blijven staan is ze in de trailer op weg naar de kliniek overleden met haar hoofd op de schoot van Jacqueline en J a c k.
Zo onwerkelijk.

Nu krijg ik het maar niet uit mijn hoofd dat ze zoveel heeft moeten doorstaan, dat ze zoveel pijn gehad heeft.

Lieve Jacqueline,Frank en Lieveke : Heel veel sterkte hoor, we zijn er voor jullie....

Pien

Spirithorses schreef op vrijdag, 21 januari 2005, 19:15:


Jeetje.... wat erg.... Dat voelt enorm klote....

Hoe kan het dat ze zoveel plastic heeft gegeten? Waar zat dat omheen, ik neem toch aan dat ze niet zomaar plastic wat in de wei gewaaid was ging eten...?

Ohhh vind het echt héél erg voor jullie allemaal.....

Misschien is het een troost dat het veulen een goed leven heeft gehad en gelukkig niet in een klein hok stond opgesloten? Dat troost mij altijd, als ik eraan denk dat mijn paard (die van 2,5 tot 7,5 bij me is geweest), bij mij een geweldige tijd heeft gehad en lekker in de wei kon dartelen en met zijn shetlandervriendinnetje kon spelen... Misschien is dat voor jullie ook iets om troost uit te halen...

Heel erg veel sterkte ermee...

Ilona
--
let's keep on moving

Daar is het dan eindelijk het boek over natuurlijk bekappen. Veel leesvoer, heel enthousiast aan begonnen...
De eerste dingen die mij opvielen, al die dure spullen die je nodig hebt om een paard te houden (in elke paardenwinkel zo mooi uitgestald) dekens, krachtvoer, stalling... zijn niet nodig het kan ook eenvoudig met een (grote) wei en een inloopstal. Zijn dan de paarden die wij zien in de wei (met te weinig groen, dag en nacht, in weer en wind buiten) toch beter af dan de luxepaarden op de manege....

Zieltje schreef op vrijdag, 21 januari 2005, 19:08:

ik klom zelfs probleemloos

Nou snap ik je probleem Suzanne...de reden waarom het zadel schuift...
Bij een normaal zadel pakt men meestal het zadel vast om op te stappen bij voorboom en achterkant.
Dit moet je bij een boomloos zadel dus niet doen.
Je ene hand voor en de andere achter je zadel leggen...probeer het maar.

Buiten dit probleempje ga ik ook altijd voor ik aansingel even lopen met het paard, gewoon een paar rondjes door de bak naast het paard blijven lopen .
Je zult zien dat je dan nog ruimte zat hebt om de singel iets strakker te trekken.

Gr. Nick
met geduld,vertrouwen en
liefde bereik je meer.

Nick Altena schreef op vrijdag, 21 januari 2005, 20:01:


Hoi Nick,

Nou, ik pak altijd een grote pluk maanhaar vast en raak het zadel met mijn handen niet aan.
De reden dat 't schuift is dat ik, zie boven, juist niet strak aansingel, niet nodig om te rijden, als het zadel tijdens het rijden niet recht blijft liggen, is dat m'n eigen schuld, zit ik niet in balans.
Het schuiven komt dan doordat ik met 1 voet in de beugel toch blijkbaar net teveel druk zet als ik met de andere opspring.
Ik moet dus toch oefenen om op het zadel te springen/zwaaien zonder voet in de beugel, voltige ga ik achteraan, lijkt me al jaren wel een goed idee, het is er alleen nooit van gekomen.

Grtjs, Suzanne

Spirithorses schreef op vrijdag, 21 januari 2005, 19:15:


Vreselijk, meer woorden heb ik niet. Arme Fenja en arme allemaal.
Heel veel sterkte

Esther

Nick Altena schreef op vrijdag, 21 januari 2005, 20:01:


Dit moet je bij geen een zadel doen. Het zadel is bedoeld om op te zitten en niet als hijsinstallatie. Eigenlijk zou je op een onaangesingeld zadel op moeten kunnen stijgen. Als je dat niet kan dan maak je gebruik van de weerstand van zadel plus singel om op je paard te komen.

Weet je? Ik kan het ook niet. Tenminste, niet zoals de manier als waarmee ik op mijn paarden stap als er een zadel op ligt. Ik kan wel op mijn beide paarden springen zonder zadel, maar de techniek is dan anders. Toch is het een goed streven om te leren op te stijgen met een zo laag mogelijke belasting van je zadel. Probeer eens opzettelijk je zadel scheef te trekken: wat je tijdens het opstijgen moet doen is precies het tegenovergestelde.


Mijn gewoonte, maar ok dat is een Parelliisme, is om het paard nog even wat grondwerk te laten doen met zadel. Circling game linksom, rechtsom, zijwaarts beide kanten uit, vooruit, achteruit, geeft gelijk een indruk van de fysieke gesteldheid van het paard en de mentale gesteldheid (is ie 'flighty' of 'werkt ie mee'?) en daarna kun je inderdaad het zadel nog even aansingelen omdat het zich 'gezet' heeft.

Daarna erop, maar met zo min mogelijk kracht. Dus tegen het lichaam van het paard aan, niet aan het zadel trekken maar aan de manen, zoveel mogelijk in een sierlijke beweging.

Groeten,
Frans

sue garritsen schreef op vrijdag, 21 januari 2005, 19:11:


Hoi Ik wist het wel als ik zoiets had, alles is aanwezig om er een mooi paardenparadijs van te maken. Durven denken voorbij het normale
Wellicht is het zinvol enkel vrachtwagens met klei/of andere geschikte grond te laten komen, om droge weides te crieeren. En erfverharding voor gezonde hoeven, en overkaping om onder te schuilen en bomen en struiken voor schaduw en tegen de wind. Een mooie hut erbij om naar de paarden te kijken :) Is de basis goed dan groeit alles op zijn best, etc. etc.

Michiel

Eleonora Marx schreef op vrijdag, 21 januari 2005, 18:57:


Nou, da's een groot compliment! Dank je wel!


Natuurlijk Bekappen is erg populair in Belgie: We krijgen iedere cursus gemiddeld 2 Belgen en een groot deel van onze pakketten gaat richting Belgie. Wellicht dat je met iemand samen kan rijden? Als je inschrijft op de reserve-lijst en de optie 'carpoolen' aanvinkt proberen we mensen zo goed mogelijk samen te brengen.


We willen zo iets gaan organiseren maar dat zal nog even duren. We zijn afhankelijk van een geschikte ruimte, plaatselijke beschikbaarheid van slachthoeven, multimedia-apparatuur (o.a. beamer) etc. Niet zo makkelijk maar we werken eraan.

Groeten,
Frans

Spirithorses schreef op vrijdag, 21 januari 2005, 19:15:


Wat vreselijk zeg! Afgelopen herfst zoiets meegemaakt met onze 30+ jaar oude pony maar een veulen lijkt me helemaal erg. Soms een reden om te denken om maar niet aan dieren te beginnen, want de dood loert altijd om de hoek...


Ze heeft in die korte jaren een beter leven gehad dan vele dieren die op latere leeftijd zijn gestorven...

Sterkte,
Frans

Marianne, sterkte voor jou en je paardje. Ik hoop voor jullie dat ze goed geholpen kan worden.

Aangezien jij er waarschijnlijk behoorlijk wat vanaf weet heb ik de volgende vragen:
Mijn appaloosa pony heeft 1 oog dat behoorlijk veel traant. Af en toe even niet, en dan begint hij weer.
Oogzalf schijnt meestal niet zo goed te zijn. Als ik het schoonmaak met lenzenvloeistof is het weer een paar dagen over, maar het komt uiteindelijk wel weer terug.
Appaloosa's staan er om bekent om snel nacht en maan blind te worden...maar moet ik me in dit geval al zorgen gaan maken of kan het niet zo'n kwaad?

Ik kan het ook niet. Oefen wel regelmatig, maar helaas.
Ik stijg als volgt op. Ik leg mijn achterste hand (dus als ik vanaf rechts opstijg de linkerhand) op de kniewrong aan de andere kant van het zadel. In de andere hand neem ik de teugels en grijp ik een pluk manen mee. Voet in de stijgbeugel, hupsen, goed afzetten en daarbij dus met mijn hand op de kniewrong druk geven om het zadel recht te houden. Ik spring recht naar voren, eerst op het zwaartepunt komen en daarna pas been over het zadel.

Op mijn goede dagen, gaat dit heel erg soepel en blijft het zadel goed recht (wel redelijk aangesingeld, ik singel later nog na indien nodig). Zonder zadel kom ik er echter niet op. Niet omdat ik het strikt gezien niet kan, maar omdat ik dan meestal bij voorbaat al de slappe lach heb Tja rijden doe je voor je lol he haha.

Groetjes Karin

Probeer een paar schaapjes over het land te laten gaan als het weer wat aan gegroeid is nadat de paarden er op zijn geweest. De schapen eten dan namelijk de punten van het gras op waar de wormeneieren op zitten. deze kunnen bij de schapen geen kwaad. Ook eten schapen de stukken gras tussen de mest op.
Je hoeft niet bang te zijn dat ze alles op eten, want schapen grazen het gras op een hoogte van 4 cm af terwijl paarden tot 1 cm gaan.
Kruiden kun je alleen maar op je land houden als deze uit kunnne zaaien. Ze verbreden namelijk niet zoals gras dat kan zonder zaad.
hierdoor moet je dus wachten tot de kruiden uitgebloeid zijn om de paarden er op te zetten. In verband met het vrij kleine land is dit niet aan te raden.
Bij de meeste bedrijven waar je graszaad kan kopen is ook een mengsel speciaal voor paarden te krijgen. dit is vaak gras dat een sterke grasmat vormt, wat paarden lekker vinden, makkelijk opnieuw groeid en bovendien zit er timothee in, dit is een gras soort die smakelijk is en goed tegen vorst kan.
Als het erg gevroren heeft zul je op sommige plekken bij moeten zaaien. Anders gaat daar straat gras groeien, dit is een gras soort die erg weinig voeding bevat, en dus niet zo geschikt is als je toch al niet zo veel gras hebt.

Malenka schreef op vrijdag, 21 januari 2005, 21:55:


Een tranend oog is altijd een alarmbel... laat het alsjeblieft nakijken en hou het goed in de gaten. Maanblindheid kan, zoals in Pauli's geval, zeer accuut optreden, maar er is ook een variant waar de ziekte heel lang sluimert, de uvea in het oog telkens een 'beetje' geirriteerd raakt, en zolang het afweersystem ( immuniteit) van het paard goed werkt lost het zich weer op. Maar telkens blijven er kleine schadeplekjes in het oog achter, waardoor het paard uiteindelijk steeds slechter gaat zien.
En helaas komt er dan onverhoopt die dag dat het immunsysteem het niet meer redt en de boel fataal omslaat, zoals dat nu bij Pauli van de ene op de andere dag gebeurt is.
Pauli had nooit enige vorm van uitvloeiing of tranen, en dan nu dit..

Oogzalf, daar redt je het niet mee en bovendien kan dat behoorlijk vervuild raken, waarmee je ontstekingen in het oog ( en dat hoeft gelukkig lang niet altijd maanblindheid te zijn hoor) alleen maar verergert.
Als je paard wat vuil in het oog heeft ( stof oid) is het beste om gewoon met gekookt (en afgekoeld!) water en een steriel gaas het oog proberen te druppelen en te spoelen. Wordt het niet beter, dan je DA erbij roepen.

Zaken om op te letten: heftig rood verkleurd bindvlies ( de binnenste oogleden), blauwige waas in de ogen, als je je hand rondom het oog legt en het voelt (te) warm aan, altijd je DA erbij!

Vanmiddag weer totale crisis met Pauli gehad: opnieuw een hele heftige aanval ( iedereen vindt dat gezien de medicijnen die ze nu dag en nacht krijgt totaal onbegrijpelijk) - ze is dus gedeeltelijk verdoofd en heeft injecties rechtstreeks in het oog gekregen..
Maandagmorgen gaat ze op de vrachtwagen naar Duitsland - de prognose is op dit moment niet goed - door het telkens herhalende infectiebeeld, zou hier wel eens sprake kunnen zijn van een auto-immuunziekte. Tja.. en wat dan..

Ik probeer de moed er maar in te houden.

Marianne

e m kraak schreef op donderdag, 20 januari 2005, 18:03:


Ik heb geen idee of het er in staad, maar ik heb hier een engels talig boek liggen. daarin hebben ze het hele paaard stukje voor stukje uit lelkaar gehaald. het is heel duidelijk weer gegeven in natuuur getrouwe tekeningen van 2 pagina's groot.
De tekst is alleen wel heel erg lastig omdat het echte vaktaal is.
Ik zal kijken of ook de zenuwen aangegeven zijn. botten, spieren en pezen staan er zeker in...