Isabel van der Made schreef op zaterdag 12 juni 2010, 23:32:


Deels. Zelf vind ik de uitdaging ook leuk. En voor het dier zelf....

Want het lijkt leuk... vrij rondrennen in een olijfgaard en je heerlijk volvreten...
Maar hij vind het niet leuk. En dat begrijp ik. Hij is eenzaam en gefrustreerd.
Hij moet het liefst in een gemengde kudde. Dát zou de allerbeste oplossing zijn.

Wil.

Zeepaardje: embryo dat het verder verdomde.

Gewoon doen Wil, met alles wat je in de jaren geleerd hebt zal je dit paard een goed tehuis kunnen bieden. Je hoeft hem niet voor altijd te houden, je kan het ook als tussenstap zien, en dan op langere termijn beslissen waar hij naar toe kan, of bij jou blijven.
Je kan niet alle paarden redden, maar degene die zo prominent op je pad komen wel. Als je het niet doet blijft hij in je hoofd rondspoken.

joop schreef op zondag 13 juni 2010, 10:48:


Denk dat ik het ermee eens ben. Zal leuk zijn weer eens een jong paard op te voeden en als je je inprent dat je als tussenpaus fungeert kun je er tzt misschien ook weer wat gemakkelijker afscheid van nemen als je dat nodig vindt.
Leuk man!

Piet schreef op zondag 13 juni 2010, 11:14:



O ja?? Dán is een paard wegdoen wel ok?? Het was toch geen brommer?? Jij bent wel onconsequent bezig Piet.

Ík zou het wel kunnen op die basis, zo kwam Troy ook hier, en ging toen hij klaar was. Maar Piet.. die koopt een paard voor altijd (zegt ie altijd). Hopenlijk worden jou, Wil, die verschrikkelijke reacties bespaard als je mooie veulen op een dag een andere weg gaat.