Toen ik zelf nog mee ging hooien werd er pas gemaaid ten vroegste eind juni. De graslanden om af te hooien stonden vol met meerdere (on)kruiden. Hierbij effe laten weten dat onkruid een kruid is dat op de niet gewenste plaats groeit.
Bij de hooiboer waar mijn hooi nu afkomstig is, is dit ongeveer hetzelfde (hier en daar wat "rommel" in het hooi).

Op de wei hier staan redelijk wat akkerdistels van welke de bloemknoppen zeker gesmaakt worden door de paarden. Is eigenlijk wel eens leuk om te zien hoe ze die eraf knabbelen.

Had hier al wel eens eerder de vraag willen stellen hoe "natuurlijk" de PN'rs voor hun eigen en hun omgeving zijn.

Bedankt voor de reactie. Ik houd het inderdaad wel in de gaten, en ik ga niet op vakantie dus dat is geen probleem.

Het was trouwens wel grappig, terwijl ze aan het vechten waren, kwam er met de wind (op ongeveer 100 m afstand) een witte ballon over de akkers waaien, net boven het gewas. Ze waren ineens weer kuddemaatjes en stonden beiden zeer alert de ballon te volgen. Toen dat "gevaar"geweken was besloten ze maar weer te gaan grazen.
Dus inmiddels is de rust weer even terug, maar ik blijf ze in de gaten houden. Dat is toch wel weer het voordeel als de paarden aan huis staan.

Ik hoop wel dat ze samen kunnen blijven want een paard alleen vind ik niets, maar ruimte en tijd voor meer paarden heb ik echt niet.

Mariël

Moniek schreef op vrijdag 28 mei 2010, 20:37:


Tja, de non-ferro activiteiten in deze regio laten nog altijd hun sporen na.