Karin schreef op zondag, 16 januari 2005, 14:18:
>
> Jij zegt "ik wil niets moeten". Maar hoe bedoel je dat? Wil je
> niet moeten werken, of wil je niet op je vingers gekeken worden
> wou alleen mijn gedachten erover heen laten gaan. En begrijpen
> hoe je het bedoelt om daar over na te kunnen denken
>
> Groetjes Karin (nu echt met foto
Het is gelukt!)
Mooie foto! Ik voel me zeker niet aangevallen. Ik vind het heel mooi dat je de dialoog met me aangaat. Ik vind het wel moeilijk om het uit te leggen, maar ik ga m'n best doen.
Ik bedoel met moeten, dat het dan geen vrije keus is. Hiermee wil ik zeggen dat, als je er voor kiest, om bijv. een huis te kopen dat je dan de hypotheek wel moet betalen(als je dat met een hypotheek doet) Maar je kiest ervoor, dus kies je dan ook voor die hypotheek.
Het volgende voorbeeld geeft aan waar het 'moeten' onstaat. Een kind dat gedwongen wordt door zijn ouders om zijn bordje leeg te eten, moet dit, doordat de ouders het kind geen keuzemogelijkheid geven, levert het kind zijn integriteit in. Dit lijkt heel extreem, maar hier begint het gedonder. Als het kind zijn bordje niet leeg eet verliest het de liefde van zijn ouders, op dat moment. Het kind wil dat natuurlijk niet en levert, zoals ik al zei, zijn integriteit in. Vertaalslag naar nu, we moeten zoveel van ons zelf, omdat we bang zijn dat de ander (ouders buren vrienden enz...)ons niet meer aardig vindt. Zodat we dat wat we werkelijk willen uit het oog verliezen.
Ik probeer dus niet meer te moeten, maar ik vraag me af of ik de dingen die ik doe wel wil. Dus, als ik wil eten kies ik een manier om geld te verdienen, om te kunnen eten. Dit kan ik elke keer opnieuw bekijken, is dit nou wat ik wil? Zo niet, dan probeer ik het te veranderen.
Ik hoop dat ik hiermee aan heb kunnen geven, wat ik bedoel met moeten. Zo niet, dan hoor ik het wel.( We kunnen dit ook privé verder voortzetten) Moeten heeft een zwaardere lading. En dat werkt verlammend. Willen is veel prettiger.
Als je met je paard de dialoog aan kunt gaan en hij uit vrije wil kiest, doet hij dat met meer overgave, en zal eerder bereidt zijn, om de dingen die hij niet zo leuk vind ook voor je te doen. (volgens mij is dit al eens eerder gezegd) Omdat hij niet zoveel van je moet.
Jij hebt in je postbaantje een keuze vrijheid, en zo heb je dus al gevoeld, hoe belangrijk dat is. Je hebt in feite gesteld dat je geld moet verdienen, maar het baantje dat je nu hebt geeft je meer ruimte om jezelf te zijn, dan het baantje bij die bakker. Dus is het ook niet zo erg meer dat je dat uniform moet dragen. En vriendelijk voor de klanten zijn kan er ook nog wel bij.
Je geeft al heel mooi aan, dat als je paard aangeeft het niet vol te kunnen
houden, dat je daar dan naar luistert. Je geeft hem op dat moment keuze mogelijkheid. Als je dat niet meer doet, zal je paard het op een gegeven moment zelfs niet meer aangeven. Behalve als ie echt niet meer kan, een paard kan daar erg ver in gaan, kijk maar naar de meeste manegepaarden. Dan krijgen we een afgestompt paard. Je bent dus op jou manier eigenlijk al bezig met go with your horse. Mooi hè?
Met onmacht bedoel ik iets anders. Onmacht vanuit mezelf. Een soort worsteling die je als mens voelt. Je wilt wel uit de situatie, maar weet nog niet hoe. Dat zie ik dan bij bijv. paarden in maneges. Ze willen er graag uit maar weten niet hoe. Soms uit zich dat bij een paard in zeer heftig verzet of soms zelfs in blinde woede.
Groetjes Collane
Warboel
