Het grote voordeel van mensen die een heel bos achter je paddock beginnen te kappen, de boel laten omvallen, in stukken van één zagen, tractors die grond storten en kranen die het verspreiden is ... dat de paarden er gewoon niet meer van opkijken en verder hooi blijven eten ... verder zie ik daar geen enkel voordeel van in.

Gisterenavond heeft Benny les van me gehad op de Rock. En heeft hij Invierno van me overgepakt aan de lange teugel (oesje wat draaide dat paard weer met zijn ogen).
Kwam hij me in zijn gestreken wit hemdje en nette broek begroeten in de paddock toen hij van het werk kwam. Zeg ik: "allee hup, je vodde-kleren aan (slechte kleren), vandaag ga je paardrijden"! Man man man .... rap rap rap omkleden en dan staat hij daar aan de poort met glunderende ogen en een fototoestel in zijn hand
Ben ik natuurlijk alleen weer vergeten een fotootje van hem te trekken

Vanaf nu met de erop!

Christel Provaas schreef op dinsdag 11 mei 2010, 10:02:


dun kan onder schimmel zitten maar daar gaat het hier niet om


...en die wel gebruikt wordt voor "el trabajo en campo" en hoogstwaarschijnlijk niet voor de rejoneo tenzij voor de ùltimo tercio, waarin de stier de genade-lans krijgt en dus op zijn laatste niet zo snelle beentjes meer loopt.
het ene spaanse paard is immers niet het andere....


maar ook dat is relatief als je hem tegen een merens projekteert
of tegen het schilderij van ons marietje, of tegen een quarterkont

Karen Koomans schreef op dinsdag 11 mei 2010, 1:45:


Niet dus. De biochemie omtrent calcium/magnesium/phosphor is nogal complex en uitgebreid, wie daarin is geinteresseerd kan het beste literatuur op internet raadplegen. De mineralen huishouding is in het algemeen in staat de mineralen op peil te houden bij voldoende inname. Slechts bij pathologische verschijnselen gaat het mis.

Idd heeft het meer te maken denk ik met niet kunnen zien ipv niet willen zien. Ik kan nu ook weer niet geloven dat er zoveel mensen sadisten zijn maar wat je niet geleerd wordt weet je natuurlijk niet. Wat mijn ervaring is, is dat er groot verschil is in mimiek ook bij dieren. Waar het ene dier een open boek is is het andere moeilijker te begrijpen. Zo ook mijn paard, oren nooit plat, zal nooit iemand pijn doen, zal je nooit raken zelfs als ze amper plaats heeft om te draaien maar dat gezicht wordt precies ik weet niet hoe uit te drukken. Afstandelijk, gewoon zoiets van, ik wil hier niks mee te maken hebben. Je wordt uitgesloten. Ons andere paard is net het tegenovergestelde, erg duidelijk en altijd blij met aandacht. Nooit zuur maar iets echt tegen haar zin, gaan de oren plat en knikkend hoofdje. Die stampt of bijt ook nooit maar een enkele keer heb ik haar zo wel eens met een voetje weten reageren van ik ben niet akkoord. Als die in haar nopjes is hangt dat bakhuis(zeggen ze soms hier voor mond )tot op de grond. Die heeft duidelijk veel mimiek en duidelijke lichaamstaal.