Zo’n discussie als over het boek ‘Natuurlijk Paardenhouden, de praktijk van Natural Horsemanship’ van Jo Bird, leidt onvermijdelijk weer naar de basisvraag: wat is nu eigenlijk Natural Horsemanship?

Ten eerste wat het boek zelf betreft: ik heb het wel gelezen en ben er helemaal niet zo negatief over. In de hoop dat nu niet weer mensen in de gordijnen vliegen door mijn uitspraak: ik zit al m’n hele, lange leven in de paarden van ‘klassiek’ tot ‘natural’ en lees desondanks alles wat los en vast is. Vanuit mijn kennis en belezenheid vind ik het dus wel meevallen. De beste leermeester(es) is natuurlijk je paard zelf, maar meningen, opvattingen en ideeën van anderen zijn ook de moeite waard. Al was ’t maar om je eigen grijze cellen aan het werk te zetten en vooral je eigen theorieën te toetsen aan die van anderen. In het bedoelde boek staat een aardige dwarsdoorsnede van hoe een ‘amateur’ ( in de goede zin des woords!) goed met zijn of haar paard kan omgaan en het dier kan verzorgen. Okay, er staat ook iets over stallen, ijzers en dekens in maar so what? Is dat bepalend voor natural horsemanship? Niet naar mijn opvatting!

Het boek geeft wat mij betreft alvast een aardige opzet naar ‘anders omgaan en verzorgen’ van je paard en iemand die dit boek leest en tot zekere hoogte serieus wil nemen, is alvast beter bezig dan iemand die helemaal niks leest of wil weten of, erger nog zich neerlegt bij de gangbare opvattingen – zonder er verder over na te denken! En, het spijt me om dat te zeggen, ik vind de starheid van opvatting of dat nu hier is op dit forum ( het is alleen maar goed zonder stal, deken, bit of ijzer) nét zo storend als de opvattingen in de traditionele paardenwereld.
Iedereen kent wel de uitspraak dat je met paarden nooit uitgeleerd bent, en daarbij komt nog dat een aantal ‘zekerheden’ wellicht helemaal geen zekerheden zijn en dat je als mens altijd met blijven opstaan voor andere gedachten.

Als Iebie’s oordeel over dit boek gevestigd wordt op het feit dat de inhoud ervan niet klopt omdat ze toevallig op dit forum of deze site leest dat het anders moet, en het ‘dus’ daarom niet okay is wat hier geschreven werd, dan vind ik dat persoonlijk niet akkoord. Bovendien vraag ik me af hoe iemand die pas twee maanden een pony heeft, dan al zo ver is dat er afgewogen en goed-doorgedachte kritiek kan komen. (Ik zeg dat niet om te ‘katten’ hoor, ik wil niemand boos maken J)…

Ik kan me deels wel aansluiten bij het commentaar van Inge Terblick: wij zijn maar mensen en in ALLES wat we doen, zijn we – als het tenminste goed is – voor eeuwig slechts half-weg.. en daarbij moeten we ons dan ook nog eens realiseren dat ieder paard een individu is dat niet in een standaard hokje past.

Natuurlijk is het jammer als een boek je tegenvalt omdat je er wellicht andere zaken in had willen vinden. Maar zo is het leven: we leren allemaal van ervaringen, fouten, ervaringen en nóg eens fouten..! En hopelijk vinden we dan ooit iets goeds.

Marianne

Marianne schreef op woensdag, 12 januari 2005, 16:06:



Voordat ik deze forum ontdekte, was ik al,zonder te weten,
vrij natuurlijk bezig met m'n 2 beestjes, ook al omdat ik weinig keuze had.
De pony's die wij hadden in de kinderboerderij (in de kibbuts) werden nooit beslagen, want daar was geen geld voor, had je geld, dan kon je nog geen hoefsmid vinden, vond je die, en als hij bereid was om te komen voor 1 pony, dan had hij beslist niet de ijzers voor een pony,
alleen voor paarden.
e ponies stonden in een soort open stal met een uitloop.
weiland hadden wij niet, maar we zetten ze gewoon ergens buiten, waar het gras hoog genoeg was.
Jaren geleden begonnen wij met het oprichten van een stal met paarden, niemand die er aan dacht toen, om de paarden te beslaan,
dat is pas veel later de norm geworden, ook ik vond het normaal.
Drie jaar geleden kocht ik een paard (een oudje) die nog nooit ijzers onder had gehad. Maar met rijden bij ons op de heuvels waar de ondergrond steenachtig is, had dat arme paard veel last met het lopen, Dus ik ijzers ondergedaan ! Nou dat heb ik geweten !
Ze kon geen stap meer vooruit, ze at niet,werd mager,Toen ik dat eenmaal doorhad, heb ik gelijk de ijzers er zelf afgehaald.
Nu na 2 jaar kan ik wel zeggen hoe goed ze loopt op de steen achtige ondergrond.Vooral ook omdat ze nu in een stuk bos staat, met steenachtig en zachte grond.
Met bitloos rijden ben ik begonnen van wege de pony, ieder keer als het bit erin moest, zat ze tegen te stribbelen, rijden op haar was niet fijn, constant met haar hoofd te schudden,je kon in feitelijk niets met haar doen, ieder keer die tegenstand,bij toeval las ik over de bitloze hoofdstel van Dr Cooke, dat sprak ik mij zo aan, dat ik gelijk 2 heb besteld, voor de pony en voor het paard.
Een verschil van dag en nacht, ineens had de pony weer plezier, ik kon alles met haar doen, ze luisterde zo goed, hoofdschudden deed ze niet meer, wat een zaligheid!
Toen ondekte ik deze forum,en ineens was ik niet meer de enigste gek op de wereld, (wel in Israel) die zonder ijzers rijd, zonder bit (zonder bit ??????) alle commetaren die ik kreeg en nog krijg, leg ik netjes naast mij neer, wetend dat ik het goed doe, en zo langzamer-
hand zie ik dat meer mensen zich interesseren, en soms ook inderdaad dingen anders doen, inplaats van een bit, toch maar een hackamoore proberen, nog niet 100% maar het begin is er.

Loes