Ik ben het heel erg met Michiel eens. Ik heb het boek niet gelezen.
Wat hier op deze lijst, onder dit groepje mensen als "natuurlijk" wordt gedefinieerd is voor andere mensen een onwezenlijke ver-van-hun-bed show. Weer andere mensen nemen na dezelfde argumentatie die jullie onderling hebben opgebouwd, heel andere beslissingen. Toch een bit; verzameling vragen, toch een deken, 's nachts op stal. Er is niet maar één waarheid, die jullie hier toevallig zouden gevonden hebben. Denk je dat het daarbuiten, in de grote-paardenwereld met manèges en zondagse wedstrijdjes ook maar enisgzins over die nuancetjes gaat? Welnee, daarbuiten is een hele, héle grote wereld waar mensen er echt en oprecht (!!) van overtuigd zijn dat ze het allerbeste doen voor hun paard, en die heel, héél andere dingen doen. Ze hebben een heel andere woordenschat; en ik verzeker je: als je dáár iets moet beginnen uitleggen, dan moet je heel, héél ver terug gaan.
Als zo iemand dit boek uit het rek in de winkel neemt en in de zetel thuis gaat zitten lezen, dan leest hij daar misschien voor de allereerste keer dat ijzers niet absoluut moeten. Wat maakt het uit onder welke titel het boek verkocht wordt - het gaat over die ene mens die begint na te denken. Eén mens, en dat boek heeft z'n werk gedaan.

Vanochtend was ik bij iemand die heel erg haar best doet. Toen ik haar voor het eerst zag, werd ze onder de voet gelopen door haar paard. Na een heleboel maanden daartussen zie ik haar terug, en ze doet een hele goeie poging om het beter te doen - en dat telt. Wat maakt het uit dat haar touwhalster te los zit, dat haar vragen en vooral haar loslaten slordig zijn en de timing ernaast zit, dat haar paard hoefijzers heeft en daarna met deken op de paddock in gaat? Wat IK zie, is dat ze haar best doet. Vroeger zou het paard naar stal gegaan zijn. Ze heeft vandaag voor het eerst gevoeld wat het verschil is tussen zijwaarts vallen en een binnenachterbeen dat onder het paard wordt gezet. Ze heeft vandaag voor het eerst prompt durven reageren als haar paard eerst niet vooruit wil op de cirkel, en dan achteruit denkend voortslenterd, dreigend om uit te slaan. Een half jaar geleden zou ze dat nooit gedurfd hebben. Ze kiest niet voor de gemakkelijkste weg. Wat voor een gek zou ik zijn om tegen haar te roepen wat ze allemaal fout doet!?
Noem het dan een halfwegboek - het heeft vast z'n plaats.

met vriendelijke groeten,
Inge (ook met een halfwegboek bezig, want ik durf vandaag niet zeggen dat ik weet wat ik over tien jaar zal denken)

Hoi.

Ik heb de foto gezien.
Ik zou het twee scheuren vlak naast elkaar hebben genoemd.

Ook ik zou niet aan ijzers beginnen, omdat het paard ze nog nooit gehad heeft.

Wat ik zo denk is: dat ik de hoef laag zou houden, de naad schoon blijven maken (eventueel met azijn en water), mustangrol bijhouden en het paard veel laten lopen/bewegen in natuurgebied.

Ik wacht nu op nieuwe (scherpe messen) en dan zet ik mijn hoofdlamp op en ga het meer bijhouden.
Ook het samen wandelingen maken, meer doen.

Een zwaargebouwde Dølepaard weegt ongeveer 600 kilo, per hoef....150 kilo.
Jij moet dan helemaal wel een kolos hebben.

p.s. ik wacht met smart op het mulitmediapakket.
Misschien ligt daar de oplossing in. :)