Een dagje te laat, maar toch nog nen dikke proficiat!!!

Gisteren zou ik voor het eerst naar les met Lily - we zijn helaas niet verder gekomen dan het sportveld. Daar was heel wat aan de hand, links en rechts geparkeerde auto's, muziek, spelende kinderen, voetballers, fluitende scheidsrechter. Lily vond het wat eng, maar was bereid met me mee te lopen, erg oplettend en geinteresseerd. Toen een motorrijder ineens afboog en Lily bijna van achteren aanreed, was het gebeurd met de rust: Lily was ontzettend geschrokken en bleef briesen en ronddansen. Nadat een asociale automobilist die niet even twee secondes kon wachten dat we aan de kant gingen ons bijna tegen een geparkeerde auto geplet had en een verliefd stelletje op de fiets haar nog een keer bijna van achteren aan reed (liefde maakt blind....) was voor mij de maat vol. Lily bleef bij me, maar stond op punt van flippen, er was niet meer veel voor nodig. Ze pakte steeds mijn mouw beet met haar lippen en draafde op de plaats. Alsof ze mij mee wilde nemen, weg van die enge plaats. Ik heb haar maar laten begaan, ze moest op de een of andere manier de spanning kwijt en dat ging goed op deze manier. De weg terug naar huis bleef ze briesen en dansen, wel een prachtig gezicht, helemaal in de krul, bijna op de plaats dravend met hoge knieaktie. Een mevrouw stond me op te wachten met haar drie kinderen: Oh, wat loopt ze mooi, wat een mooi voorwaarts paard, daar mogen mijn dochters vast wel even op....

Lily werd snel weer rustig, we hebben daarna nog een flink stuk gewandeld, ook door verkeer, niets aan de hand. De motorrijder was gewoon de druppel. Over twee weken heb ik een nieuwe afspraak gemaakt; als het dan weer zo druk ik bij het sportveld neem ik een andere route. De drukte bij het sportveld gaan we oefenen als ik de hele dag tijd heb en niet de druk van een afspraak heb.

Monique

Anja Seijn schreef op maandag 19 april 2010, 9:24:


Mijn tip aan Piet was toen hij geconfronteerd werd met mijn paarden in volle wintervacht, (want het is een geweldig vakman, maar wel eentje uit het manege tijdperk)
Neem een rond touw, dat rolt gemakkelijker dan een platte lijn en het gaat ook veel gemakkelijker met grote paarden. Probeer het maar eens.
Je zal ook zien dat het nog veel sneller leert als je niet allen druk laat vallen als het goed gaat , maar dat moment markeert met een jes en een beloning.
In het begin lijkt het misschien wat lastig omdat je iedere keer als het goed gaat moet stoppen voor de beloning, maar je bereikt ermee dat het paard gaat denken: " wat deed ik, toen ik de yes hoorde en hoe laat ik haar weer yessen"

Knap hoor Anja!!!
Zo ben ik zelf ook een beetje bezig.
Leren bochtjes te draaien , korte stukjes draf , en bezig zijn om alles een beetje vloeiend te laten verlopen.
Ik doe het toch allemaal weer een beetje anders dan Trudy[niet bewust maar ik ben ook nog maar leerling ] , dus Namkje snapt me af en toe niet , een bocht was eerst 20 meter , en toen werd die al 10 meter.Nu is die al 5 meter hihiIk hoop binnenkort ook een stapfilmpje te kunnen laten zien in mijn eigen bak , ga haar zometeen ophalen.
Nog even over jouw filmpje , het lijkt er op dat je ene beugel toch iets langer is. Heb wel het idee dat je kaarsrecht op Goke zit , recht van achteren gezien.
Heerlijk om je zo bezig te zien hoor!!!

Gr Esther

Van mij ook nog van harte!

Els.

Piet schreef op maandag 19 april 2010, 9:41:

Hoe bedoel je dat de wintervacht de teugelvorm beinvloedt? Een rond touw lijkt mij nou weer verschrikkelijk om in handen te hebben bij wijze van teugel, plat voelt veel lichter, losser, fijner. Momenten van loslaten en zelfdragen (door het paard) markeren dmv een woord werkt enorm goed. Ogenschijnlijk gebeurt er niks, maar paard heeft zich net even extra ingespannen door niet op de hand te hangen en weet dus dat jij dat waardeert. Beloning laat ik pas volgen na een aantal oefeningetjes/meters/iets erg moeilijks/zwaars want ik vind dat continu tussendoor brokjes geven te invasief.

Christel Provaas schreef op maandag 19 april 2010, 10:20:


Idd, Amaroc en Enno weten exact wanneer ik zeg dat ze het goed doen. Ik heb bij hen geen andere beloning voor hen nodig. Minder is meer eenmaal je in dat stadium bent.

Piet schreef op maandag 19 april 2010, 9:26:

Jij zit misschien op zandgrond, zou dat schelen?
Ik ben heel voorzichtig nu. Een uurtje per dag, en dan in ieder geval zet ik Buck diezelfde dag nog aan het werk. Zo kan hij de suikers verwerken en het is een goede monitor voor mij. Op de dagen dat ik echt geen gelegenheid heb om hem te laten bewegen, is er ook geen weidegang.
Lees en hoor her en der bevangen paarden, dus het risico is momenteel echt groot.