Piet schreef op zondag 28 februari 2010, 11:38:
> Ho, ho, dát is 7 bruggen te ver en naast de waarheid. Eerst had je het
> over gefrustreerde paarden, nu zou je geen hechte vriendschap kunnen
> opbouwen en je leert je paard niet kennen?
> Wat een onzin. Als je een paard traint leer je het paard kennen, als je
> een koe traint een koe, een kip een kip.
Mee eens Piet, met de kern van wat je zegt.
Ik heb er wel een toevoeging op: het is m.i. wel hándig (effectief), als je al veel weet over het wezen paard (of het wezen koe of kip, met welk dier je maar bezig bent).
Daarmee bedoel ik dat het een toegevoegde waarde heeft wanneer je de signalen van zo'n dier goed kunt "lezen". Als je dat kunt, dan zie je het sneller, wanneer er méér aan de hand is dan alleen versterking van het gedrag waarmee je bezig bent.
Simpel voorbeeld: als je een paard clicker traint, en na "de les" breng je hem terug naar de weide. Als je dan bemerkt dat het paard onderweg een subtiel signaal geeft dat het nerveus wordt van een plastic zak die toevallig op je route ligt, dan kun je daar wat mee. Je kunt dan bijv. laten merken aan je paard dat je (h)erkent dat hij nerveus wordt, en daar op reageren door het paard te laten merken dat het oké is, dat de plastic zak niet gevaarlijk is. Als je dat soort subtiele signalen mist, mis je kansen om je relatie met het dier te versterken.
> Zolang gedurende een training rust nog als een beloning gezien wordt,
> anders dan dat het dier vermoeid zou zijn, schort er iets aan.
Ja, precies.
grt,
Karen
Warboel
