Hallo Karin,

Zo hebben wij (mijn broer en ik of eigenlijk voornamelijk mijn broer en een
goede vriend) een grote schuilstal voor de paarden gemaakt. Volgens ons is
het een echte hangplek. De paarden vonden het geweldig om het winddoek aan
de zijkanten te mollen en waren aangenaam verrast dat ze elkaar konden
besnuffelen door het winddoek heen. Kennelijk was het een leuk gevoel om met
je neus van boven naar onder en weer terug langs het doek te gaan. Ook met
je tong gaf dat een appart gevoel. Kortom we worden vriendelijk bedankt voor
de moeite en mogen er best komen logeren, plek zat, want de paarden staan
gewoon in de koude regen midden in de wei te knabbelen en niet in de
schuilstal. En ik zei nog: ik ben benieuwd of we die stal bouwen voor de
paarden of voor onze gemoedsrust. Wellicht dat ze hem in de zomer kunnen
waarderen!

Groeten,

Florien (www.stalrohan.nl)

e m kraak schreef op woensdag, 22 december 2004, 17:12:


Lijkt me wel goed te kunnen werken Egon. Trainers van sporters doen dit al een beetje, YES roepen precies op het moment dat de sporter tijdens de training die beweging laat zien, wat het trainingsdoel is van dat moment. Dit gegeven is uitgewerkt in een methode. En het is het principe van clickertraining, zoals we dat met dieren doen.

Ooit heb ik eens tijdens een basketball wedstrijd, het uitgereikte toetertje gebruikt op deze manier. Tot ergernis van mijn vrouw en dochter die naast me zaten overigens. De honderd andere toeteraars maakten oorverdovend lawaai om de tegenstanders uit hun concentratie te halen. Ik was de enigste die signalen gaf als we goed bezig waren. ) Altijd al een einzelganger geweest

Michiel