Isabel van der Made schreef op dinsdag 9 februari 2010, 22:19:
> Je klapt nu wel in je handjes blij blij blij.
> Maar ik snap dus echt helemaal niet hoe je het tegenover jezelf goedpraat
> dat je nu met dat blinde paard de hort op gaat om stoere dingen te doen.
> Ik snap het echt helemaal niet.
> Da's op zich niet erg, want ik ken jou noch het paard.
> Maar kan jij de vraag voor jezelf, heel eerlijk beantwoorden. Ik wil met
> dit blinde paard naar B puur en alleen omdat het beter is voor het paard.
> Of zit er ook een drupje zelfverheerlijking bij?
> Als je geweten 100% schoon is, ok. Anders ook ok, je moet doen wat je
> nodig lijkt, maar dan handel je dus niet meer in het welzijn van het paard.
Op je boze bolletje allebei ...
Maar dan niet op mijn boze bolletje, eerder op de jouwe in dit specifieke geval! Met alle respect, wie heeft het over stoere dingen doen? Wat zou ik in godesnaam moeten goedpraten voor mezelf? Dat er hier een paard staat vanaf begin mei 2009 en die met alle zorg omringd wordt? Moet ik dat goedpraten? Dat ik langzaam, maar zeker zoek naar methoden om hem net dat beetje meer te kunnen geven dan een weiland met een hek er omheen? Dat ik misschien tot de conclusie ga komen dat meer er niet in zit dan een weiland met een hek er omheen?
Moet je luisteren ... ik kan nu wel denken dat dingen wel of niet kunnen. Daar kom je meestal achter door dingen te doen hé? Het is alleen de manier waarop je dingen doet, die het verschil kunnen maken. Ik verzeker je, ondanks het feit dat je mij in het geheel niet kent, dat het belang van alle dieren die aan mijn zorg zijn toevertrouwd bij mij altijd op nummer 1 staat en zal blijven staan.
Maar nu je toch zo'n stelling neemt ... definieer voor mij eventjes "welzijn van een blind paard". Een 9-jarig blind paard in het weiland parkeren tot ie een keer doodgaat of een 9-jarig blind paard zo normaal als wat voor hem mogelijk is behandelen. Hoe kom jij er dan achter wat voor hem zo normaal mogelijk is?