KNIP
Koren op de molen van mensen die roepen je KUNT nu eenmaal niet zonder het uitoefenen van druk.
Ik probeer dan uit te leggen dat je inderdaad niet zonder druk kunt, maar dat een cue waarbij bv ik mijn been aanleg aangeleerd is als concept. Niet omdat je al begint met duwen of trekken net zolang totdat je paard door krijgt wat je bedoelt.
Ik begin altijd los met elke paard. Bewust, omdat ik mezelf geen mogelijkheid wil geven mijn geduld te verliezen. Als ik geen touw in handen heb kán ik het ook niet gebruiken. Mijn ervaring is dat alle paarden binnen de kortste keren alleen maar bij je willen zijn en dat je meer moeite hebt ze van je af te trainen dan naar je toe. Van me af sturen hoeft echter geen straf te zijn, omdat ook dat met hele kleine stapjes gaat. Op mijn DvD (sorry voor de reclame, maar het is de enige referentie waarvan ik weet dat het enorm duidelijk opstaat) Zie je dat "volgen" automatisch gaat, ( nee blijf hier, zegt Rambo, ik wil niet dat je weggaat met mijn beloningen in je zak , je moet zelfs een gebaar aanleren die einde oefening betekent) en zie je hoe Anja met Henkie tegelijkertijd met het achteruitgaan de cue ervoor oefent.


Piet

Piet schreef op dinsdag 26 januari 2010, 7:02:


Ik denk dat we in de praktijk ongeveer hetzelfde doen, maar het in theorie anders benaderen (?).

Bijvoorbeeld als je schouderbinnenwaarts vraagt in draf, trainer op de grond.

Als dat de oefening is die ik vraag, click en beloon ik ook altijd voor een goede uitvoering. "Click" na 2 passen of na 25 passen, of eerst 10 passen, dan weer een stukje rechtuit, gevolgd door weer 10 passen -- dat ligt eraan wat het paard al kan en naar welk einddoel ik toewerk.

Maar: om uberhaupt deze oefening te kunnen uitvoeren, moet het paard een aantal andere oefeningen kennen en goed uitvoeren. Bijvoorbeeld: eerst stil blijven staan terwijl jij positie kiest ten opzichte van het paard (voordat je de oefening inzet). En van stap of stilstand in draf aangaan op jouw signaal.
Die oefeningen (oefening = het resultaat van training) beloon ik dan niet meer. Zou ik dat wel doen, komen we er nooit aan toe om daadwerkelijk schouderbinnenwaarts in draf te doen. Immers na iedere click mag het paard stilstaan om zijn beloning in ontvangst te nemen, en beginnen we dus daarna opnieuw (al dan niet met dezelfde oefening).

grt, karen

Piet schreef op dinsdag 26 januari 2010, 7:41:



Misschien had ik dit inderdaad beter niet in dit voorbeeld kunnen verwerken... Het "stomme" is, ik beschrijf een fictieve situatie, met een paard dat niet bestaat maar door mij verzonnen is! In mijn gedachten was het een zo moeilijk mogelijk paard LOL

Waarom ik het er toch in verwerkt heb: om aan te geven dat ik soms ook fouten maak. Want dat doe ik inderdaad soms.

Ik ben daar niet trots op, maar wil tegelijkertijd mezelf niet neerzetten als iemand die altijd alles perfect volgens het boekje voor elkaar krijgt. Ik kan nog steeds een betere (paarden)trainer worden. Bij paarden verval ik zelf eerder in "oud", fout gedrag dan wanneer ik werk met een ander dier. Ik denk dat dat komt omdat ik al zo'n kleine 20 jaar met paarden werkte, voordat ik besloot niet langer met paarden te willen omgaan op de manier die ik tot dan toe geleerd had (dressuur en buiten rijden op de nu nog steeds meest gebruikelijke manier; veel bitgebruik en zo). Dat is geen goed excuus, het is slechts een verklaring

Als mijn voorbeeld suggereert dat ik het prima vind om druk op het halster te gebruiken als positieve straf of negatieve beloning, dan wil ik dat graag rechtzetten! Ik vind het NIET prima, niet iets om naar te streven - integendeel. Ik vind het wel iets dat kan gebeuren en vergeeflijk is (vergeeflijk, mits dat geen excuus is om het dan vaker te gebruiken, want dát is zeker niet de bedoeling).


Hmmm, dat is een hele goeie. En nu ik even langer nadenk dan ik kennelijk vannacht deed (toen ik mijn bericht typte, hoe ik het aan zou pakken), denk ik ook: ja, ik zou ook los beginnen. Veel verstandiger!

Dankjewel voor je input Piet!
grt, Karen

e m kraak schreef op zondag 24 januari 2010, 22:46:

Gezien dat er nog niemand gekomen is met wat ik wou vertellen probeer ik het beknopt alsnog af te maken (met tekstfile backup ).


Hij loopt terug naar zijn "trainingshoek". Ook paard moet weer terug met gezweep.
8.50 Paard vindt het gedoe met het touwrommeltje toch wel de bloody limit en loopt over onze cowboy heen. Blijkbaar is het ongenoegen over in de hoek getreiterd te staan worden nu groter dan het zwepend ongemak.
9.30
Een echte cowboy geeft nooit op uiteraard en probeert een soort friendly game met zijn touwen - desesibilisatie.
10.20
The end

Ik heb in andere technische aspecten zoals magnituden en latentiewaarden weinig lijn kunnen ontdekken.

Toen deed ik het geluid aan en werd me duidelijk dat onze Dumme August voor zichzelf uitgevonden had dat het klikkergeluid geassocieerd kan worden met gezweep (= p+ want zweep wordt als onaangenaam iets actief toegevoegd). Als ik het goed begrepen heb met als doel dat na enige gewenning het zwepen niet meer nodig moet zijn maar paard bij het geluid van klikker alleen naar hem toe komt (beter dan join-up ). Dat doel is dus een secundaire p+ "trace conditioning".

Ik vond het filmpje zo opmerkelijk omdat de Dumme August ons om onszelf doet lachen, zoals iedere goede Dumme August. Immers, substitueer zijn klikker nu eens door iets anders, een stembevel geassocieerd met p+, (bijv. de koetsier die PRRR zegt voor hij aan de teugels trekt of VORT voor hij een pets met de zweep uitdeelt), een voor de menselijke waarneming subtiele "gewichtshulp" van de dressuurmiep voordat er kaakbotten tussen stang en ketting gekraakt worden, Parelli met zijn zelfs 4 fasen - zo kom je aan secundaire, tertiare, etc p+.

Wie niet zo snel onpasselijk wordt zou eigenlijk eens moeten gaan googlelen op moderne martelmethoden, mossad e.a. kundige geheime diensten weten daar alles van. Allemaal zo goed als kwetsuur/bloedeloos en achteraf onbewijsbaar