Monique Meijer schreef op dinsdag 19 januari 2010, 12:39:


Dank je , maar ik besef ook dat dit de zoveelste keer is dat ik hierover schrijf op het forum , en dat er wel eens mensen konden gaan lopen zuchten...
Dat doe ik namelijk ook. Ik wordt er zo moe van. Het vreet energie.
Dat ik het wel weer opschrijf is meer voor mezelf , een houvast als het ware. Iets om op terug te kunnen vallen als... Want ondanks alles , je blijft hoop houden , en je grenzen verschuiven , elke keer weer , en ik probeer dat nu niet te doen.
Weet alleen niet of het me gaat lukken...


Zo ontzettend herkenbaar Monique...vooral dat nog wel helder kunnen zien.

Gr Esther

ik kuis enkel hetgene op de verharding bij het hooinet op; de rest laat ik liggen en dat wordt gesleept als er de kans toe is. in het voorjaar verhuizen van weiland en klaar is kees.

Arabesk schreef op dinsdag 19 januari 2010, 10:22:


Ik lees dat velen met het probleem zitten hier. Ik snap dat niet hoor, je kunt toch gewoon dagelijks doorgaan met dat wat je meent te moeten doen?

Omdat ik het doodzonde vind van mijn tijd om altijd achter de schijtende beesten aan te moeten lopen met een poepschepje, heb ik de plaatsen waar ik mest weghaal beperkt. Ik haal geen mest weg van de weides maar alleen van de zandpaddocks (waren de rijbakken), de verharde plaatsen en de met betongranulaat verharde plaatsen. Verder niet. Dat scheelt al een heleboel. OK, juist op de plaatsen waar ik het weghaal wordt in de winter veel gemest maar iedere drol die niet in het gebied ligt bespaart me werk

Verder maak ik geen gebruik van kruiwagens maar heb ik de min of meer vaste plaatsen die de paarden als mestplek gebruiken bestempeld als 'mesthoop'/'mestlijn'. Dat zijn er dus meerdere en ik gooi de drollen erop die niet goed genoeg op die plekken ligen. Op die manier bespaar ik ook veel tijd en gedoe want ik hoef nooit met kruiwagens te sjorren (en het maakt mij dus ook helemaal niets uit dat er sneeuw ligt). Als ik niks zou doen wordt alles een vieze bende en staan ze met hun voeten in de mest. Nu is dat niet zo, het blijft goede grond en ze staan schoon. Daarom doe ik dit werk dan toch maar ook al heb ik een hekel aan dagelijks terugkerend werk zonder langdurig nut (maar idd, je blijft er wel sterk door en verbrandt ook nogal wat energie). Het grootste nadeel vind ik wel dat het slecht is voor (mijn) rug.

Het is voor de mens wat minder fraai dat er diverse mestplaatsen zijn maar dat is cosmetisch, en ik stoor me er niet aan. De paarden zéker niet want voor hen is mest nog eens functioneel ook he, in het afbakenen van hun terrein.. (voor de hengsten).

Voor het volgende winterseizoen is alles alweer praktisch verdwenen

Peter Donck schreef op dinsdag 19 januari 2010, 12:42:


Mmm, op zijn buik niet.
Maar hij heeft wel een witte vlek op iets anders.

Rianne94 schreef op maandag 18 januari 2010, 18:04:


Tsja, dat kan natuurlijk ook. Ik zie ze hier eigenlijk nooit groomen bij elkaar.
Ik mag hopen dat de staart en manen zo blijven. Zo'n volle bos staat wel mooi.

dankjullie wel, sinds wij hem van de slacht gered hebben staat hij 24uur per dag buiten op een paddock samen met de andere paarden, hij kwam met rotstraal maar kwamen er maar niet van af, zal dus betadine nu iederedag gebruiken, voor de rest zal ik kijken of de hoefschoennen die we hebben hem passen en dan er iets inleggen. het is een arabiertje, denk niet dat de samengeknepen hielen daar door komen, ik denk dat het komt omdat hij veel maanden in een stal vast gezeten heeft zonder een of andere verzorging.

Ilma Meijer schreef op dinsdag 19 januari 2010, 14:48:


Puzzle heeft dat wel in de winter. Dan heeft hij opeens een erg ruige bos manen.
Maar jammer genoeg blijft dat dus niet. Tegen de zomer breken zijn manen halverwege weer af en worden ze ook weer dunner. Erg gek, allemaal op dezelfde lengte.
Ik ga er maar van uit dat dit bij zijn wintervacht hoort.

Ilona Kooistra schreef op dinsdag 19 januari 2010, 13:44:


De sneeuw viel bij ons steeds ´s nachts en dan was er ´s morgens geen hoop meer te zien
Daarna vroor alles vast en viel er in de rulle sneeuw en het ijs niets meer te rapen.
Nu dooit het laag voor laag weg, net nog twee kruiwagens mest weggehaald, ik ben nu bij de grond aangeland, dus morgen is het weer een routine klus.

Wij rapen de bak altijd heel grondig, ik wil voorkomen dat zich daar een humuslaag vormt met daarop gras- of andere plantengroei. Verder hebben de paarden een soort paddockje ter beschikking, voormalig grasland, nu blubber. En een stuk beton en de stal. Wij brengen de mest wel naar een mesthoop en dan gaat het in het voorjaar over het grasland en de groententuin.

Die sukkels mesten voornamelijk op de looppaden, juist de plekken die ik mestvrij wil houden.

Els.

van lennep schreef op dinsdag 19 januari 2010, 13:40:


Hoi Esther, ook voor mij heel herkenbaar, hoor. Aldoor weer de twijfel, steeds weer het gevecht. Ik weet nog hoe moeilijk het was de beslissing voor Froukje te nemen. Ik heb op een gegeven moment een limiet voor mezelf gesteld; als ze ondanks al mijn zorgen wéér verstopt raakt is het over. Daar heb ik mezelf aan gehouden en hoe hard het ook klinkt, ik vind het heerlijk nu er geen dieren zijn waar ik me zorgen over hoef te maken. Dan leer je weer genieten van je beestjes. Maar toch weet ik ook dat als er één ziek wordt, ik er weer vol voor zal gaan.

Sterkte met Maike

Els.

Ik zit ook vlakbij!! Vanuit Wortel meer richting Zondereigen, op Strikken. Lekker in het vennengebied hier is dat we met een beetje graven al snel een mooie poel acheter het weiland hadden. Staat boordevol, hele winter niet hoeven water sjouwen.. wel nog even water controleren op kwaliteit. Bootjesven is mooi, daarachter ook een neiuw watergebied gekomen voor de vogels, lekker met de paarden erdoor... Meestal maak ik me niet druk over boswachters...?? Jullie? groetjes, Maatje

Debbie schreef op dinsdag 19 januari 2010, 13:33:


voor echt terreinrijden ben je beter met een korte wagen dan met een lange (pickup bv), meer overlangse torsie
en door de lange wielbasis ga je sneller met je buik slepen als je over putten en bulten rijdt
stel het je zo voor : met een kort chassis staat je voorwiel op het bergje,
je achterwiel in de put, daarna je voorwiel over het bergje in de volgende put
en je achterwiel ondertussen op het bergje = altijd bodemvrijheid
met een lang chassis :
eenmaal je over het bergje bent met je voorwiel, staat je achterwiel nog in de eerste put,
waar is het bergje ? inderdaad je buik sleept erover.....

Ans Jondral schreef op dinsdag 19 januari 2010, 14:05:


jaja, een piemelbles !
die gaat gewoon mee met de aftekening op het hoofd

Peter Donck schreef op dinsdag 19 januari 2010, 15:18:


Haha, echt?

Maar volgens jou zou een sabino gevoeliger zijn voor koliek en dergelijke?
Interesseert mij wel, is daar ergens lectuur over te vinden?

sandratien2 schreef op dinsdag 19 januari 2010, 9:54:


Beste Sandra 10 van 2,

wordt het niet eens tijd dat jij je bij een pseudo-Borg onderhouds station aanmeldt met een verzoek tot plaatsing van een cyberbrain model 1?
Ik bedoel maar, iets is beter dan niets....

================

Frahaaaans,
ik wou dit bericht zelf al in stijlloos plaatsen (de juiste mensen die dit leuk vinden lezen dáár vooral uiteraard) maar dat kan niet