Anja Seijn schreef op zaterdag 19 december 2009, 11:31:


Daar kan ik me inderdaad ook wel in vinden! Vroeger ging ik altijd samen met een vriendin naar onze paardjes. We reden toen op hetzelfde niveau maar we gaven elkaar regelmatig "les". Zo kan de een leren lesgeven en de ander stak er ook altijd wat van op, aangezien je "vanaf de grond" toch altijd weer andere dingen ziet dan er op. Je kan elkaar zo een heel eind verder helpen.

Verder denk ik dat zodra je iemand iets nieuws kan leren, al is het maar een ding waar je diegene mee vooruit helpt, je iemand "les" kan geven. Dat hoeft dan niet op professioneel vlak te zijn. Gewoon beginnen met de mensen in je omgeving een stapje vooruit te helpen.

Wat ik zelf vaak doe(niet dat ik les geef, maar gewoon als oefening voor mezelf) is kijken naar hoe andere mensen bezig zijn met hun dieren en dan gewoon voor mezelf bedenken wat ik vind dat ze goed doen en welke punten ze zouden kunnen verbeteren en hoe ik dat zou verbeteren. Als je dan merkt dat je regelmatig wel wat nuttigs toe te voegen hebt, zou je, naar mijn idee, kunnen overwegen om les te gaan geven.

MartineVelde schreef op zaterdag 19 december 2009, 13:57:


Het verschilt per mens wat men zoekt in een trainer. Wat een trainer te bieden heeft, moet ook maar net aansluiten bij wat de mens zoekt.
Ik knap bv enorm af op trainers die op zichzelf kicken, aangezien de trainer zichzelf centraal stelt ipv de ruiter-paard-combinatie die verder geholpen dient te worden. Anderen zijn juist gecharmeerd van zo duidelijk geëtaleerd zelfvertrouwen en ontlenen er moed aan.
Persoonlijkheden moeten ook matchen.
Voorwaarde vind ik dat de trainer zijn klassiekers kent en niet star is in zijn mening, zijn kennis blijft toetsen en uitbreiden.

Christel Provaas schreef op vrijdag 18 december 2009, 16:22:


Het is een stuk dat nogal gebaseerd is op de artikelen van onze website. Alleen wordt hier ook weer de veelvoorkomende fout gemaakt dat insulineresistentie zou ontstaan door een magnesiumtekort. Een heel blah-blah over dat er "tegenwoordig" minder magnesium in de grond, voedsel, etc. zou zitten maar dat is niet zo.

De reden dat er magnesium wordt gegeven bij insulineresistentie is dat bij een zekere "overdosis" de cellen gevoeliger worden voor insuline.
Dat magnesium effect heeft komt dus niet door het oplossen van een "tekort".

De werkelijke reden waarom insulineresistentie ontstaat is het jarenlang consumeren van te grote hoeveelheden koolhydraten, net als bij mensen.

Frans

"If your only tool is a hammer, you tend to see every problem as a nail.