Equibooster schreef op woensdag 16 december 2009, 17:09:


inderdaad , mijn ondervinding is dat vele opleidingen met paarden heel veel te wensen over laten om diegenen die de opleiding volgen, ook een omgang met paarden te leren. Ik heb eens eentje de voet van mijn paard, dat voor haar toch een vreemd dier is, ik was blij dat ik brave dieren had.

Equibooster schreef op woensdag 16 december 2009, 1:38:


Even wat verdiepende gedachtes ...
In het NU is er geen angst. Een paard dat bang is voor een wappert stuk plastic aan het draad, denkt al vooruit over het onheil dat hem zou kunnen gebeuren. Of het denkt aan een ervaring in het verleden, waarbij hij eerder bang was voor zoiets en weg rende. Zuiver in het NU zijnde zijn er alleen de geluiden en wapperde beelden van plastic aan draad.

Nou ja, niet helemaal waar, dat bovenstaande. In het nu-moment van geluiden en wapperde beelden, zijn er ook nu-gedachtes.
Een mens is meer geschikt om te beseffen dat die nu-gedachtes, gedachtes zijn en geen werkelijkheden, het is een stukje toegevoegde fantasie, waar je niet bang voor kunt zijn. Je wordt pas bang immers als je denkt dat het echt en reëel is. Je word niet bang voor een fantasie, uiteindelijk komt een paard tot de zelfde conclusie en keert terug naar zijn NU.

Groet, Michiel

Katja Goovaerts schreef op woensdag 16 december 2009, 17:46:


Jaa! Die kreeg ik ook doorgestuurd van een vriendin. Lijkt me echt super om met je paard te doen! (Jammer genoeg gebrek aan paard hier op t moment).

Frans Veldman schreef op dinsdag 15 december 2009, 1:22:



Zetmeel bestaat uit een heleboel glucose moleculen aan elkaar vast.
Maar de manier waarop deze aan elkaar vast zitten, verschilt per soort zetmeel.

Je hebt zetmeel dat bestaat uit een hele lange keten van glucosemoleculen die opgerold zit.
De moleculen kunnen er dan alleen bij de kop en de staart van de keten afgehaald worden (losgemaakt door spijsverteringsenzymen).
Dat betekent dat de glucosemoleculen langzaam stuk voor stuk moeten worden losgemaakt. Dit zijn de langzaam verterende zetmelen.

Je hebt ook zetmeel dat bestaat uit een soort boompje. De glucosemoleculen zitten via allerlei zijtakken aan elkaar vast,. Hoe meer van die zijtakken, des te meer glucosemoleculen er tegelijkertijd losgemaakt kunnen worden. Dit zijn de snel verterende zetmelen.

Vroeger vond men de langzaam verterende zetmelen waardevoller. Niet alleen van wege het langer durende effect van de vertering, maar ook omdat de glucosemoleculen op deze manier dichter op elkaar gepakt kunnen worden, zonder watermoleculen ertussen. Waardoor er meer voeding in minder volume zit.
Oude granen en aardappelen hadden daarom langzaam verterend zetmeel.

Tegenwoordig gaat men voor het uiterlijk: groot (ook al zit er veel water tussen en minder voeding in), en voor de snelle kick: snelle vertering.

Ik schreef al eerder: dit heb ik geleerd bij mijn cursus medische basiskennis op HBO niveau.
Maar kennelijk is dit met googelen (nog?) niet te vinden...
Jammer, want nu wordt dit door jullie als onwaarheid gelabeld: wat je met google niet kunt vinden is niet waar, niet waar .

Maar goed, bij deze toch, voor wie hier misschien wat aan heeft...

sandratien2 schreef op dinsdag 15 december 2009, 12:27:


Mijn ervaring is, dat mest eten wijst op slecht hooi...
Beter hooi kopen dan.
En als je bijvoert, kan je misschien beter grasbrok geven? Of?

Liesje_Olli schreef op woensdag 16 december 2009, 20:30:


Ik denk dat je je verklaring kunt vinden in het feit dat deze hele paardencarrousel heeft plaats gevonden in een periode van amper twee weken. Zoveel wisselingen, zoveel veranderingen in zo weinig tijd, ik zou er als mens al gestippeld van worden!

Ilma Meijer schreef op woensdag 16 december 2009, 17:03:


Ik heb ook goede resultaten gehad met honingzalf(niet bij paarden dan, maar dat zou niet veel uit moeten maken). Kreeg laatst de tip van mijn dierenarts dat pure honing eigenlijk nog veel beter werkt(onbewerkte/biologische honing). Wat ik bij wondes ook vaak gebruik is iso-betadine zalf gemengd met bloemsuiker(bloemsuiker toevoegen totdat het mengsel een "korrelig" uiterlijk heeft).

Michiel schreef op woensdag 16 december 2009, 21:06:


Is dat echt zo? Ik heb altijd begrepen dat paarden niet zo zeer denken maar meer associëren en zeker niet vooruit of achteruit, het nu = nu en zometeen bestaat niet.

Ik las dit en daardoor werd ik wat sceptisch to die spelt-myhte. Gaat hier weliswaar over allergiëen, maar er zit wel een interessante theorie in.
In Frankrijk kregen m'n paarden alleen gerst, trouwens daar geven de meeste fokkers gerst en geen spelt.
Daar telen ze hun gerst zonder toevoegingen. Ik vraag me sterk af, of de spelt die wij kopen totaal niet bemest en besproeid wordt, nu het zo populair geworden is. Ik heb er m'n vragen bij...

Is bij allergie de ‘oudoom’ van tarwe beter te verdragen?



We worden met allergie voor tarwe grootgebracht. Coeliakie (een erfelijke allergie voor gluten) komt volgens een onderzoek namelijk inmiddels voor bij 33 op de 6000 kinderen1. Spelt, kamutTM en andere ‘nieuwe graansoorten’ worden gepromoot als veilige, tarwevrije alternatieven voor mensen met allergieën en tarwe-intolerantie. Maar is spelt werkelijk een alternatief voor tarwe voor die miljoenen mensen die geen normale tarwe kunnen eten?
De algemene opvatting is dat spelt de oudere voorvader is van tarwe, minder gemanipuleerd is en daardoor beter getolereerd wordt. Maar de herkomst van spelt is grotendeels onbekend. Aangenomen wordt dat het van oorsprong uit Iran en het zuidwesten van Europa komt en dat het in het Bronzen Tijdperk (4000-1000 vC) veel gegeten werd. Heden ten dage is spelt grotendeels verdrongen door de massaal geteelde tarwe, hoewel het in Duitsland en Zwitserland nog een belangrijk gewas is.
Alle granen die gluten bevatten, behoren tot de familie van grassen. De alfa-gliadine-eiwitten (gluten) van sommige van deze planten blijken de grootste problemen op te leveren voor mensen met coeliakie en mensen met intolerantie van tarwe. Volgens Donald D. Kasarda, voormalig scheikundig onderzoeker van het Amerikaanse landbouwdepartement en autoriteit op het gebied van de effecten van graaneiwitten bij mensen met coeliakie, zullen alle leden van de tarwefamilie (Triticum aestivum) waarschijnlijk problemen geven voor mensen met coeliakie. Spelt (T. spelta) is van hetzelfde geslacht, net als kamut, Poolse tarwe en eenkoorn. Interessant is dat zowel rogge ( Secale cereale) als gerst (Hordeum vulgare) ook problemen geven bij coeliakie, hoewel ze minder verwant zijn aan tarwe dan spelt.
Tevens, zegt Kasarda, blijkt uit onderzoek met behulp van gel-lektroforese dat de eiwitten van spelt bijna identiek zijn aan die van bepaalde tarwesoorten. Bovendien worden zowel bij eiwitanalyse als bij DNA-analyse gluteneiwitten in spelt aangetroffen. Volgens Kasarda hebben de meldingen van succesvolle tolerantie van spelt te maken met de verbetering die de meeste mensen bemerken als ze alle tarwe-eiwitten uit hun voedingspatroon hebben geschrapt. Zelfs als ze dan weer gewone tarwe gaan eten, duurt het vaak maanden of zelfs jaren voordat er nieuwe reacties ontstaan.
Kasarda probeerde zijn eigen, informele test uit op een vrouw met tarweallergie die beweerde dat ze spelt wel verdroeg. Deze vrouw kreeg ademhalingsmoeilijkheden, huidblaren en uitslag als ze tarwe at, maar ze had geen coeliakie. Kasarda zette een blind onderzoek op met haar medewerking, waarbij hij zes eiwitextracten maakte: drie van verschillende speltsoorten en drie van volkoren tarwebloem. Elke maand kreeg de vrouw elk van de zes monsters om de beurt. Haar reacties werden bijgehouden. Bij bestudering van de resultaten ontdekte Kasarda dat de keren dat ze reacties vertoonde, ongeveer evenredig verdeeld waren tussen spelt en tarwe. De ernstigste reactie, waarbij ze een spuitje adrenaline nodig had om de reactie te verzachten, kwam na een extract van een speltsoort.
Bij een onderzoek naar de antilichamen in bloed na blootstelling aan tarwe of spelt bleek wel dat de graansoorten een verschillende soort reactiviteit uitlokken. De ernstigste reacties traden op na bewerkte soorten, wat zou betekenen dat de bewerking evenzeer boosdoener is als het eiwit (zie het kader)2.
De veiligste alternatieven voor tarwe zijn wellicht andere grassen die minder verwant zijn aan tarwe, zoals rijst en maïs, en andere granen die daarop lijken, zoals gierst, kafir (sorghum), teff, vingergierst (ragi) en jobstranen. Andere mogelijkheden zijn de soorten die gezamenlijk de ‘dicotylen’ heten. Deze verre familie van de grassen omvat boekweit, amarant en quinoa. De granen van deze planten worden waarschijnlijk goed verdragen door mensen die gewoonlijk niet goed tegen tarwe kunnen.
Als u wel tarwe verdraagt, zijn er vele alternatieven voor de varianten die in de winkel te koop zijn. Maak uw eigen brood van volkoren granen, of gebruik bloem, of gebruik traditioneel gemalen meel van granen die biologisch of biodynamisch geteeld zijn. Ook kunt u brood proberen dat gekiemd is of met zuurdesem gebakken, waardoor de eiwitten beter te verteren zijn.
Lynne McTaggart

1J Pediatr, 2000; 136: 86-90
2Food Agr Immunol, 2001; 13: 171-181
kader

Coralie schreef op woensdag 16 december 2009, 21:27:


Nee, mest eten is een teken van een slechte dramflora. Door mest van een ander paard te eten ent het paard zijn eigen darmflora. Het lijkt vies maar het is eigenlijk heel natuurlijk.

Groet, Pien

Spirithorses schreef op woensdag 16 december 2009, 9:42:


Hebben jullie geen poesjes ? Ik vind het nooit leuk om te zien hoe de kat een muis of rat vangt maar ja het is de natuur en hij houd ze allemaal weg !

Anja Seijn schreef op woensdag 16 december 2009, 21:30:


Wat is associëren anders dan een spontaan opkomende gedachte? Natuurlijk hebben paarden gedachtes, zonder gedachtes aan vroeger zouden ze geen trauma's op kunnen lopen. Het zijn opkomende beelden, pijn herinneringen, etc van vroeger, het zijn natuurlijk geen hollandse woorden of spaanse woorden die in hun opkomen. Maar de functie is het zelfde als bij onze gedachtes, en daar gaat het om. Een paard zal ook niet direct door hebben, dat zijn opkomend gedachte-beeld een fantasie is, hij ziet het aan voor een echte bedreiging, een stukje waarheid. Terwijl het dat niet is, het is een toegevoegde veronderstelling, toegevoegd aan de werkelijkheid van dat nu-moment.

andrea en ariel schreef op woensdag 16 december 2009, 21:46:


Ja Pien, katten! Ik heb er 8 ... allemaal aangelopen en zelfs één dier er later vier wist te produceren. Geweldige rovers. Als je er goed voor bent sta ik er met plezier een paar af!

Cindy Helms schreef op woensdag 16 december 2009, 9:46:


Nee, GEEN 'gewone' Beuk inderdaad. Maar wel Haagbeuk. Deze is familie van de Berk, niet van de Beuk!

Anja Seijn schreef :

Ik zou wel willen want ik ben gek van katten.
Maar ik heb een veto van Jack

Groet, Pien