Vandaag is er iets vreemds gebeurd en we zoeken een verklaring voor het gedrag van mijn paard, dus hoop het hier een beetje te vinden.

De situatie is als volgt: Olli stond met twee merries en een ruin samen in de weide, wat goed ging. Twee weekends geleden werden de merries apart gezet, omdat er een nieuwe ruin en merrie bij zouden komen bij Olli en de andere ruin. Intussen was er ook een zwaar verwaarloosde merrie de dag voordien aangekomen, die zeer moeilijk te been was (hoeven volledig verwaarloosd) en erg mager was. Zij werd bij mijn Olli gezet en ze begonnen meteen elkaar te krabbelen. Ook de andere ruin was heel lief tegen de nieuwe merrie. Ze stonden zo twee dagen gezellig samen en waren meteen heel lief voor elkaar.
Twee dagen later kwamen echter die twee nieuwe pony's aan, die daar de boel op stelten zette. Dus de verzwakte merrie werd terug even apart gezet in de grote loopstal uit schrik dat ze zou worden opgejaagd (ze kan amper lopen)
Nu ging dat niet goed tussen onze paarden en die nieuwe, dus werden onze twee eventjes terug bij de vroegere merries gezet om de nieuwe de kans te geven aan de omgeving te wennen. Na enkele dagen werd de verzwakte merrie erbij gezet, ze werd soms opgejaagd en kwam in stress dus werd terug apart gezet.
Nieuw plan vandaag was dus: de nieuwe pony's bij die twee merries en onze twee ruinen terug bij de verzwakte merrie (wat dus keigoed gegaan was de eerste keer)

Nu stonden ze nog maar juist samen of... mijn Olli heeft die verzwakte merrie (een boerenpaard btw, en hij is een IJslander) op de grond gekregen en was haar heel de tijd aan het aanvallen en bijten. Hij liep dan weg en kwam dan teruggelopen om haar terug aan te vallen. Bijgevolg raakte ze niet meer recht en was helemaal in angst en paniek.
Waarom ging het de eerste keer SUPER en is mijn paardje nu zo op haar gevlogen? Was dit angst, stress of echte agressie?

Even nog melden dat mijn ruin heel afwachtend en sociaal is naar andere paarden toe, ook naar nieuwe. Hij kijkt de kat een beetje uit de boom en aanvaard zijn plaats in de kudde. Dus vaak staat hij onderaan.

Ben benieuwd naar jullie bedenkingen, zeker omdat we dit totaal niet van hem verwacht hadden!

Liesje_Olli schreef op woensdag 16 december 2009, 20:30:


Ik denk dat je je verklaring kunt vinden in het feit dat deze hele paardencarrousel heeft plaats gevonden in een periode van amper twee weken. Zoveel wisselingen, zoveel veranderingen in zo weinig tijd, ik zou er als mens al gestippeld van worden!

Anja Seijn schreef op woensdag 16 december 2009, 21:28:


Hoi,

Ik denk wel dat er een kern van waarheid in zit met veel te veel wisselingen in een korte periode. Maar wat ik ook zie is dat jullie onbewust de "zwakke merrie" ook als zodanig naar de andere paarden hebt doen laten overkomen (hmm apparte zinsopbouw) Door haar steeds weg te halen en er niet van uit te gaan dat ze zelf haar boontjes kon doppen. In de natuur de paarden die niet "goed" zijn worden afgestoten. Ik weet niet hoe groot het oppervlak was waar ze op dat moment stonden en of de merrie weg kon, maar in de natuur kunnen ze dan weg en meestal in een wei niet en dat is hoe de "ongelukken" gebeuren.

Liesje_Olli schreef op woensdag 16 december 2009, 20:30:


Stress lijkt voor mij het meest voor de hand te liggen. Er is ongelooflijk veel gewisseld en dat is nooit prettig voor paarden.
De meeste paarden hebben behoefte aan zekerheid en veiligheid in de zin van een bekende omgeving en vaste kuddegenoten. Lijkt me dat de paarden door de continue wisselingen, waarbij het niet altijd geweldig liep, enorm in de stress kunnen schieten en anders kunnen gaan reageren.
Ik zou dus echt vanaf nu voor meer vastigheid voor de paarden zorgen, want ja... in een stresssituatie is de laagste in rang de dupe.
En gezien Ollie zelf ook laag staat, is de merrie de enige waarop hij zijn frustraties kan uiten.

Sandra van Bommel schreef op donderdag 17 december 2009, 8:13:


Ja, we dachten ook al aan zoiets: stress door het vele wisselen en dan ook frustratie omdat hij niet bij de merries kon zijn die heel de tijd aan't roepen waren. En ja, op wie moest hij het anders afreageren...
Hopelijk snel stabiliteit. We gaan ze met 6 samen zetten en dan kan de verzwakte merrie eerst alleen op krachten komen. Ze ziet wel de andere paarden steeds staan, maar het is beter voor haar om even alleen te staan denk ik... Arm beest, heeft zoveel meegemaakt de laatste weken!

Liesje_Olli schreef op donderdag 17 december 2009, 10:46:


Als het de bedoeling is om ze later bij elkaar te zetten, zou ik de merrie ernaast zetten, met slechts een stroomdraadje ertussen. Dan kunnen ze alvast aan elkaar wennen en verloopt de samenvoeging later wellicht beter.
Ik denk dat het idd wel een goed idee is om haar dan eerst op krachten te laten komen.

Sandra van Bommel schreef op donderdag 17 december 2009, 10:53:


Effe mijn topicje nog eens opgehaald, want we hebben het zaterdag nog eens geprobeerd. En meteen vloog Olli er weer op, legde haar neer (hij een Ijslander, zij een boerenpaard...) en begon haar weer heel agressief te bijten.
We hebben nu maar besloten ze uit elkaar te laten. Maar waaruit onstaat dit agressieve gedrag? Ben dit echt niet gewoon van mijn sociale Olli... er was nu geen aanleiding tot frustratie ofzo. Is dit gewoon zich afreageren op een verzwakte soortgenoot, eens ééntje die lager in rang staat? Moet hij zich afreageren op een bepaalde manier?
Ik dacht dat paarden enkel agressief waren als ze zich bedreigd voelden... maar ik zie hier niet echt de bedreigende factor.
Zit echt met vraagtekens hierrond

Liesje_Olli schreef op woensdag 30 december 2009, 11:19:


hmmmzz ik zou het niet weten maar ik ken 1 ijslandse merrie en die had op 1 of andere manier puur de pik op een paar andere merries en als die in haar buurt kwamen dan werd ze heel agressief! gillen en trappen (en nee niet voor de schijn maar echt rake klappen) en ze bleef daar mee doorgaan tot dat de andere merrie ervan door ging, wat soms niet kon omdat de ijslandse haar in een hoek had gezet! ik heb zoiets ook nog nooit gezien! het is een pittige merrie en keihard in mensen taal echt een bitch! ik weet niet wat haar achtergrond is maar dat zou er mss mee te maken kunnen hebben dat ze zo over reageerd!

mijn paard unique is vroeger door een ander paard aangevallen en is daar heel erg van geschroken, dat hij elke x als hij bij nieuwe paarden kwam zelf ook gelijk maar in de aanval ging omdat hij dacht dat die nieuwe paarden hem zouden aanvallen! maar nu is hij daar helemaal van af en vertrouwd hij andere paarden volledig, maar kan in het begin nog best heftig overkomen op andere maar daarna is het goed!

heeft jou ijslander dat altijd gehad tegen dat paard? of is het opeens, dan zou dat heel vreemd zijn.... en weet je veel van de achtergrond van je paard, mss dat je daaruit iets kan terug leiden?

Nataschadevreede schreef op woensdag 30 december 2009, 12:09:


Wel, de eerste keer ging het goed, begonnen ze elkaar meteen zelfs te krabbelen, maar dan door omstandigheden is Olli dan van groep geswitcht. De tweede keer heeft hij ze dan beginnen opjagen, neergelegd en beginnen bijten, maar dat was te verklaren omdat hij juist bij zijn merries was weggehaald en gefrustreerd was en over zijn toeren. Hij wilde zich blijkbaar beetje afreageren (wat een manier... )
Maar nu was er niks aanleiding ofzo... mss herkende hij haar (ja, wsch wel... maar dan nog) Hij vloog er meteen op en dreef haar tegen de draad, de merrie is slecht te been (verwaarlozing vanwaar ze komt) en kon dus niet weglopen. We zijn er echt moeten tussenvliegen...

Voorgeschiedenis van mijn paard: hij is nu 5,5 jaar. Eerst heeft hij tot zijn 4jaar op een begrazingsproject gestaan en dan is hij naar een IJslanderkudde gekomen. Die werd véél te groot (18 paarden op 50 are ofzo) dus heb hem daar dan weggehaald. Nu staat hij met een andere IJslander en stond hij bij nog twee apaloosamerries. Ging heel goed.
In de kudde is hij sociaal en afwachtend, legt zich neer bij de "orde" die de anderen uitvechten.
(PS: Dit voorval was echter geen orde uitvechten, dit was écht aanvallen )

Zijn karakter: onzeker, soms angstig en heel gevoelig, maar wel lief en zachtaardig en er zit ook een tikkeltje dominantie in. Soms wat opdringerig naar mensen toe. Is graag bezig, maar kan ook soms moeilijk zijn aandacht erbij houden (leeftijd + angstig kantje)

Ik ben er echt van geschrokken... Zou hij dat nu naar elk paard beginnen doen? Hoe heb jij dat opgelost met Unique, of is het vanzelf weer overgegaan?

Groetjes

Liesje_Olli schreef op woensdag 30 december 2009, 12:24:


goh! wat een verhaal joh! ja bij unqie had ik er alle vertrouwen van dat het goed zal komen, maar stal mensen om mij heen ja die waren al van wat een rotpaard (beetje rare mensen en ik ga 2 jan. ook daar weg) en kan die niet normaal doen etc. maar toen hij eenmaal zag dat die paarden hem niet zouden aanvallen is hij rustiger geworden (wat wel even heeft geduurd) en ja wat die merrie waar ik over vertelde zij heeft gewoon puur de pik op bepaalde merries in de groep en verder is er gewoon geen aanwijzing waarom!

het lastige is altijd met dit soort gedragsdingen is dat je er niet altijd bij bent en niet weet wat er mss daarvoor allemaal heeft afgespeelt en het is ook heel lastig te verklaren wat hem triggerd om de merrie aan te vallen! zo lastig soms om die verhoudingen te begrijpen! wie weet ziet hij het toch als een bedreiging! soms zo lastig omdat te doorgronden he?

je hebt het nog niet geprobeerd met andere "nieuwe" paarden? want mss is het zo dat hij het met die merrie heeft maar misschien niet met andere paarden?

ik wist met unique heel duidelijk dat hij bang was en inplaats van weg te rennen d8 hij blijkbaar ik val aan voordat hij dat doet! dsu dan zit er iets tussen de oren en hij moest daarna het vertrouwen krijgen dat niet alle paarden zo reageren

mss kan je ze eerst naast elkaar zetten met 2 touwtjes er tussen dus dat ze elkaar nog niet kunnen snuffelen maar alleen kunnen zien en daarna als dat goed gaat 1 touwtje weghalen zodat ze kunnen snuffelen maar mss is het dan handiger om een hek er tussen te zetten dat ze niet verstrikt raken in het touw!

Nataschadevreede schreef op woensdag 30 december 2009, 13:54:


ik heb even het begin van je verhaal goed gelzen want die had ik nog niet zien staan maar al die wisseling kan idd voor stress en verwarring hebben gezorgd wat zich mss heeft geleid tot die agressie bij je ijslander! wat dat betreft zal ik dan maar wachten tot de rust is weder gekeerd en dan een geschikt moment uitzoeken dat je ze op veilige afstand aan elkaar kan laten wennen ofso. suc6 er mee! altijd lastig hoor veranderingen je weet nooit hoe dat uitpakt al ken je je paard nog zo goed! zaterdag moet ik het ook weer gaan meemaken met mijn pony idool, maar afwachten hoe die andere paarden zijn!

Liesje_Olli schreef op woensdag 30 december 2009, 11:19:


Hoeft niet echt sommige paarden komen gewoon NIET met elkaar overeen .Sommige honden ook niet ,somige mensen ook niet .Je kan der niets aan veranderen ,het is nu éénmaal zo !

,somige mensen ook niet

Oe? Jij zou toch niet meer communiceren via internet? Ga je dan verder stoken? Was dat drama dan maar een stormpje in een glas water LOL