Maria Delavega schreef op zondag 6 december 2009, 18:26:


hoi Piet,

bedankt om even "in de bres te springen"

dit soort reacties, afkomstig vooral uit onwetendheid - ik denk niet dat iemand die een reactie plaatste, ooit al paardencoaching geprobeerd heeft? - ben ik gewend om te horen hoor. ofwel reageren mensen heel enthousiast en willen ze het uitproberen, ofwel breken mensen het concept paardencoaching - op grond van ? gebaseerd op ? - volledig af. Einstein, Newton, en tal van grote uitvinders werden gek verklaard toen ze hun theorieën bekend maakten. jaren later bouwt de wetenschap nog steeds verder op hun ideeëngoed. feit is, dat paardencoaching intussen zo'n 20 jaar bestaat, inmiddels sterk evolueerde, en het aantal paardencoaches ieder jaar groeit. mijn Amerikaanse contact vertelde me dat er wereldwijd intussen zo'n 8.000 mensen professioneel aan de slag zijn. meestal zijn het hoog opgeleide mensen, met een rijke carrière, die hun goed betaalde job gedeeltelijk of volledig opgeven, om andere mensen met hun privé en professionele struikelblokken verder te helpen door bij het veranderingsproces paarden in te schakelen. zouden al die mensen dat zomaar doen, voor iets dat niet werkt? wie weet. misschien lopen er 8.000 gekken rond die ze maar beter in de boeien zouden slaan. in Nederland zijn er bijvoorbeeld al veel meer paardencoaches aan de slag dan in België, Nederland staat op dit vlak al veel verder dan Belgenland. in België heeft de stad Gent bijvoorbeeld 1 paardencoach full time in dienst. deze paardencoach begeleidt leerkrachten die te maken krijgen met moeilijke leerlingen, zodat ze beter kunnen omgaan met de moeilijker leerlingen. in Limburg zet een jeugdinstelling nu ook paarden in in het begeleidingsproces van de geplaatste jongeren. de universiteit van Utrecht integreert nu ook coaching met paarden als onderdeel in een voortgezette opleiding. ik ga er een eindwerk van een studente voor begeleiden. blijkbaar slaan die universitairen dan ook de bal compleet mis? wie weet. tientallen multinationals stuurden uit gans Europa hun topmanagement naar leiderschapstrainingen met paarden van het EAHAE netwerk. ze betaalden hier schandalig grof geld voor. misschien weten die multinationals niet goed waarmee ze bezig zijn? wie weet.

het spijtige aan paardencoaching is, dat de opleidingen verschrikkelijk veel geld kosten en daardoor niet voor iedereen toegankelijk zijn. in januari bijvoorbeeld volg ik anderhalve dag voortgezette opleiding in Duitsland, wat me zo'n 2500 euro zal kosten. de afgelopen 5 jaar werden gevuld met tal van coachings- en paardenopleidingen in Amerika, Nederland en Frankrijk. al m'n vrije tijd en spaargeld werd hierin geïnvesteerd. het zou mooi zijn mocht "broodje aap verdienen" of hoe luidde het precies, de afgelopen 5 jaar waar geweest zijn in realiteit was het echter het omgekeerde. en dat is prima, want ik heb een pak bijgeleerd over mezelf, over anderen, en over paarden. ik bekijk mezelf, anderen en paarden door een totaal andere bril nu en ik stap veel "lichter" door het leven, ik zie veel meer mooie dingen, ik ga anders om met mensen en prijs me gelukkig met de mensen die me nu omringen. mijn geld ben ik kwijt, dat is waar, maar mijn leven is er immens door verrijkt en ik zou het voor geen geld ter wereld anders willen gedaan hebben. ik ben nu klaar om door paardencoaching van deze wereld een betere plaats te maken. en ja, ik zal er mijn beroep van maken. en ja, dat impliceert dat ik er ook betaald voor zal worden. de impact van paarden op mensen is zo onbeschrijflijk groot, dat wie er van geproefd heeft, weinig anders kan dan dit te willen delen met andere mensen. in 2008 heb ik, bij wijze van 'oefenen', een jaar lang gratis mensen gecoacht met paarden. hun leven is er door veranderd - in positieve zin. dat gaf voor mij de doorslag om in 2009 Equiboost op te richten. in 2010 wil ik mijn kennis doorgeven. omdat er veel goeds kan gebeuren met paarden. hoe meer paardencoaches er zijn, hoe meer mensen geholpen kunnen worden. het spreekt voor zich dat ieder voor zichzelf uitmaakt, of hij of zij wil geholpen worden door paarden. het kan, moet niet

ik geloofde aanvankelijk ook niet dat paarden een gedragsverandering konden te weeg brengen of dat paarden een belangrijke bijdrage konden leveren aan bedrijven om efficiënter te werken. dat leek me echt wel heel ver gezocht, zelfs voor een open minded iemand als mezelf. ik reageerde net hetzelfde. "zal wel" "kan toch niet". tot ik het zelf probeerde. en dan sta je natuurlijk wel even raar te kijken

we leven in een vrij land en iedereen mag zijn mening uiten. voor mij is het dus prima als mensen paardencoaching de grond inboren.

de bedoeling van de aankondiging van de opleiding op dit forum was - excuses dat het op de verkeerde plaats stond trouwens - om aan paardenmensen te laten weten dat dit bestaat. paardencoaching bestaat, en als er bij iemand de interesse leeft om meer te gaan doen met zijn of haar paarden, dat er nu ook een toegankelijke opleiding bestaat. jullie hoeven niet meer naar Amerika te trekken om het zelf te leren. de bedoeling is geenszins om mensen te overtuigen van het belang van of de impact van paardencoaching. wie op een bewuste manier omgaat met zijn of haar paarden, weet vanzelf waar ik het over heb.

Equibooster schreef op zondag 6 december 2009, 19:42:


De vraag is; of dat het wel zoveel kost

Het word er voor gevraagd en betaald! En zeker weten dat er iemand grof geld mee opstrijkt. Het zijn geen filantropen, de meesten zijn financieeltropen vrees ik.

Nils en Olly

Nils Vellinga schreef op zondag 6 december 2009, 20:50:


hoi Nils & Olly,

als we dan toch even de financiële toer opgaan:

de opleiding zelf kost 1700 euro + btw. ik moet het vliegtuig nemen naar Hamburg, dan de trein naar Klein Nienhagen (helemaal boven in Duitsland), daarna bus of taxi, dien ik nog uit te vissen, naar de locatie zelf. Tel ook je hotel en maaltijden ter plaatse.

de mensen die de opleiding geven, zitten met een vaste kost aan infrastructuur: binnenrijpiste, leslokaal, lesmateriaal. daarnaast zitten ze met de vaste onderhoudskosten van de paarden. daarnaast hebben ze net als ik tienduizenden euro's besteed aan opleidingen in binnen- en buitenland. dan heb ik het nog niet over de TIJD die ze besteden aan hun eigen gevolgde opleidingen, hun tijd om de paarden te verzorgen, hun infrastructuur netjes te houden, de tijd die ze besteden om de cursus voor te bereiden en hun lestijd op zaterdag en zondag. dat is allemaal tijd die ergens betaald mee moet worden. niemand werkt gratis, toch?

als je al deze kosten optelt, is 1700 euro relatief goedkoop.

als ik kijk naar mezelf - ik heb er geen probleem mee om deze info met jullie te delen, als het voor jullie zo belangrijk is om andermans rekening te maken - dan kom ik uit aan de volgende bedragen:

- opleidingen en alle ermee gepaard gaande vervoers- en verblijfskosten de voorbije 5 jaar: zo'n 30.000 euro
- aankoopkosten, onderhoudskosten, dierenartskosten van de paarden de voorbije 5 jaar: zo'n 80.000 euro
- aankoop paardenvrachtwagen: 20.000 euro
- huurgelden van infrastructuur om paardencoaching in een rustige, private omgeving mogelijk te maken (kan je niet doen in een manège waar andere mensen rondlopen) en de inrichtingskosten van deze infrastructuur de voorbije 5 jaar: zo'n 40.000 euro (ben inmiddels aan 3de locatie toe)
- uitgaven aan promotie, zoals website, gratis events organiseren, informatiemateriaal, persrelaties, e.a. om paardencoaching bekend te maken bij het grote publiek en dit enkel in 2009: zo'n 40.000 euro

dit zijn zowat de belangrijkste kostenposten, los van alle andere, kleinere kostenposten zoals benzine, telefoonrekeningen, postkosten, enz.. dat brengt de investeringen tot op vandaag op een bedrag van 210.000 euro.

als je er vervolgens rekening mee houdt, dat ik in 2009, zonder de voorbije jaren mee te tellen, gemiddeld 10 uur per dag werk aan Equiboost (blog, website updates, organisatie van events, gratis sessies voor mensen en pers, administratie, beantwoorden van vragen en mails, samenzitten met mensen, samenwerkingen bespreken, tijd voor opleidingen en literatuur en bijstuderen, enz.) en dit 7 dagen op 7, kom je op een onbetaalde tijdsbesteding van 3.650 uur. dan zit de tijd die ik besteed om de paarden te verzorgen hier nog niet bij, voor alle duidelijkheid.

als je weet dat ik voor mijn werk als PR consultant 120 euro / uur kan verdienen - ik heb nl. een PR kantoor dat ik jaar na jaar afgebouwd heb om zodoende meer tijd vrij te maken voor paardencoaching - kan je eigenlijk stellen dat ik 3.650 uur x 120 euro = 438.000 euro mislopen ben in 2009 door deze tijd niet te besteden aan mijn werk, maar aan de uitbouw van Equiboost. dan heb ik het nog niet over de tijd die ik de voorgaande jaren besteedde aan paardencoaching.

technisch gezien zou mijn investering op heden dus 648.000 euro bedragen - nog steeds zonder alle kostenposten en tijdsbesteding in rekening te brengen. dit is dus bijzonder ruw geschat.

nou, met dat bedrag had ik al een mooie woning met wat weides en paardenstalling kunnen kopen denk ik - helemaal voor mezelf en voor m'n paardjes.

ga ik deze investering ooit kunnen terugverdienen?

dat weet ik niet.

daar gaat het voor mij ook niet over.

wat telt is, dat je als mens iets doet waar je je goed bij voelt. dat je iets doet waarin je gelooft. dat je iets doet waar goeds kan uit voortkomen - het liefste voor zoveel mogelijk mensen. goeds zowel voor mens als voor paard.

misschien denk je nu wel: o dat is zo'n rijkeluiskindje met zat veel poen, dat het zich kan permitteren om even filantropisch geloof ik was het, te gaan doen.

het spijt me, maar ik dien jullie opnieuw te ontgoochelen. mijn moeder werkt in een bejaardentehuis en is tot haar 14de naar school geweest. ze ontziet zichzelf veel om mijn kleine broer te laten studeren op kot. mijn vader werkte in een fabriek en is tot zijn 14de naar school geweest. ze hebben altijd flink geschipperd om hun 3 kinderen naar school te laten gaan. mijn vader is 2 jaar geleden overleden aan kanker. het spaargeld van mijn ouders is opgegaan aan de kankerbehandeling. hij had veel dromen maar kreeg de tijd niet om ze waar te maken.

ikzelf had het geluk op kosten van mijn ouders een universitaire opleiding te volgen. nadien volgde ik nog 4 bijkomende universitaire opleidingen bij, die ik zelf betaalde, terwijl ik als student part time ging werken.

ik werkte 12 uur per dag voor een PR kantoor waar ik een loon aan overhield dat me toeliet om net rond te komen. ik kon niet sparen. ik besloot om zelf een PR kantoor op te richten, en alle inkomsten daaruit besteedde ik aan 'paardencoach worden'.

waarom ik dat doe, begrijp ik zelf ook niet. puur rationeel gezien was ik - op financieel vlak althans - beter af geweest om bij PR te blijven en 'poen te scheppen'. PR is een hele leuke en boeiende job. je verdient goed je brood en je komt met tal van interessante mensen en journalisten in contact. ik heb het altijd graag gedaan en kon er goed van leven.

maar wat is mijn toegevoegde waarde als mens dan? op welke manier lever ik dan een bijdrage aan de maatschappij? ik heb een paar jaar gratis PR gedaan voor dierenrechtenorganisaties. maar het was niet genoeg. ik wilde meer doen.

paardencoaching vormde voor mij het ideale antwoord.

goed doen voor de mensen, goed doen voor de paarden, en hopelijk, naar de toekomst toe, er ook van kunnen leven.

sommige mensen zitten zo in elkaar. andere mensen zitten anders in elkaar.

mijn moeder is een zenuwinzinking nabij. "hoe kan ik toch zo stom zijn". "hoe kan je nu al je talent vergooien aan zo'n onzin als paardencoaching". "je zal eindigen in de goot met al je gekke ideeën". "je hebt zo hard gewerkt om te komen waar je nu staat en je gooit het allemaal overboord voor zoiets stoms, hou toch gewoon je paarden als hobby en klaar".

misschien heeft ze wel gelijk. misschien is dat wat me te wachten staat.

nog enkele maanden, als mijn laatste restje spaargeld op is, terug gaan bedelen om een job bij een bedrijf. terug naar af. het kan.

maar misschien kan het ook anders. ik weet het niet. de toekomst zal het uitwijzen.

mijn droom is, om een centrum op te richten, waar paardnatuurlijk en horse assisted education centraal staan.

een utopie? misschien. mogelijk.

maar als ik het niet probeer, zal ik het nooit te weten komen.

ik leef nu mijn droom, en misschien blijft het bij een droom, maar zolang ik kan, zal ik mijn droom leven. zodat ik op het einde van de rit nergens spijt over hoef te hebben.

paardencoaching werkt. het is een kwestie van tijd voor 'de mensen' dat inzien. in 2020 zal een paardencoach de normaalste zaak van de wereld zijn. nu is het nog iets geks. ik hoop dat ik dan nog steeds paardencoach ben. en niet terug achter een pc in een muf kantoor zit te werken.

waar het wel over gaat is,

Equibooster schreef op zondag 6 december 2009, 21:56:

Als zelfstandige in een onbestaande sector kan ik (net zoals ongetwijfeld een paar anderen op dit forum) zeggen: als je een schijn van kans wil hebben, blijf dan vooral uit de slachtofferrol en ga niet navelstaren. Niemand heeft daar boodschap aan, en in de eerste plaats de mensen waarvoor je wat wil doen niet.
Vreemde binnenkomer op dit forum is dit hoor.

Niettemin veel succes gewenst..

Groet,
E

hoi Elke,

vanop de zijlijn van de dramadriehoek nuanceren en aangeven dat er naast zwart-wit ook grijs bestaat, dat ieder gegeven in een context kadert, impliceert niet noodzakelijk een slachtofferrol

als je zelf actief bent als paardencoach, wil ik je graag eens ontmoeten volgend jaar.

ter info zoekt het NAC nog gastsprekers over werken met paarden, als dit je werkdomein is en dit iets is wat je kan interesseren, stuur me gerust een mailtje dan geef ik je de contactinfo door.

groetjes,
anke

Equibooster schreef op zondag 6 december 2009, 22:59:

Oh nee, helemaal niet, ik doe niets met paarden in mijn werk
Ik wilde eigenlijk alleen maar zeggen dat je best wel eens je twijfels kan uiten, maar misschien beter niet op een internetforum, komt toch nooit over zoals je het in't echt zou zeggen (nuanceren). Mijn bericht ook niet als ik het zo lees..
Verder vind ik het wel een mooi initiatief, en ik zie zelf ook wel de waarde van paarden als kapstok om een hoop mensenproblemen aan te haken
Succes ermee..
E

ElkeW schreef op zondag 6 december 2009, 23:10:


spijtig dat je geen paardencoach bent ! ik probeer nl. met zoveel mogelijk paardencoaches in contact te komen, om krachten te bundelen en samen te werken. als een bedrijf vraagt naar paardencoaching voor een groep van 30 mensen, kan je dat met 1 paardencoach niet aan, en HAE mensen zijn dun gezaaid in Belgenland, dus ervaren partners zouden welkom zijn. mocht je - of iemand anders op dit forum - op iemand botsen: let me know.

juist, wat je schrijft komt soms anders over dan wat je zou zeggen. mijn postje geeft blijkbaar de indruk dat er twijfels zijn, terwijl ik eigenlijk net het omgekeerde bedoelde. had ik enige twijfels over de waarde van paardencoaching, was ik er nooit aan begonnen en was ik mooi bij mijn PR gebleven. de realiteit heeft soms iets anders in petto dan wat je nastreeft. wie weet wat er kan gebeuren? de paarden kunnen ziek worden, ik kan een ongeval krijgen, noem maar op. en dan is het bye bye Equiboost ! omgekeerd kan het verhaal ook plots in een stroomversnelling geraken.

een mens kan maar zijn best doen zeker?

vele groetjes,
anke

Equibooster schreef op zondag 6 december 2009, 23:31:

Equibooster schreef op zondag 6 december 2009, 23:34:


Whoops bericht was niet doorgekomen blijkbaar. Wat ik je wou vragen Elke, is wat jij doet als beroep dat je omschrijft als 'onbestaande sector' ?

Equibooster schreef op zondag 6 december 2009, 22:59:


Grijs bestaat enkel in de pôlitiek EN bij mensen die van verschillende walletjes willen eten of die HUN belangen verwikkeld zien en hiervoor terugdeinzen wegens consequenties .Paardencoaching is de ZOVEELSTE variante op de vraag van zéér talentarme mensen die hun mogelijkheden willen opkrikken door middel van zéér dure en absoluut niet ter zake doende opleidingen .Zoals reeds gezegd : tis maar wat de zot er wil voor geven !! De volgende zotskap word reeds gebreid !Who's next ?

eddy DRUPPEL schreef op maandag 7 december 2009, 0:35:


Allé, ik zal dus één van die talentarme zotten zijn

Britt Claeys schreef op maandag 7 december 2009, 0:45:


Je kan ook tot het inzicht komen dat je voor véél geld weinig waar krijgt .Jij kan daar niets gaan doen Britt ,hélémaal niets

eddy DRUPPEL schreef op maandag 7 december 2009, 0:52:


Trek de lijn door naar mijn opleiding. Ik ben de laatste tijd een aantal keer geconfronteerd geworden met jongeren die, om het zacht uit te drukken, op een zijspoor waren beland. Zulke jongeren krijgen begeleiding van de school, sommigen van de ouders en van externe personen. Toch blijft het merendeel in een vicieuze cirkel hangen.
Toen ik de vraag kreeg van iemand, die via via te horen had gekregen dat ik paarden had, om een jongetje van 6 door zijn trauma's te helpen (erge situatie die ik niet zomaar openbaar ga maken), gingen mijn hersencelletjes werken. Deze jongen ging naar een psycholoog en hij raadde aan om therapie met paarden te gaan doen zodat hij terug uit zijn schulp zou komen. Ik heb hem doorgestuurd omdat ik niet vind dat ik de bekwaamheid heb om hem te helpen maar ik zie het nut van zulke coaching wel in!

Dus voordat ik van Equiboost of Anke had gehoord, was ik al aan het denken hoe paarden (dieren in het algemeen) een gunstig effect kunnen hebben op zulke jongeren. Voordat Anke hier op het forum verscheen, had ik al contact met haar via mail. Net zoals Piet vind ik haar gedreven, enthousiast en geeft ze me de indruk dat ze niet zomaar eens een cursuske uit de grond heeft gestampt.

Trouwens paarden, dieren in het algemeen, hebben een innerlijk rustgevend effect. Ik ben zelf een stresskip (weete wel hè), als ik mijn dieren ni had, zou ik op sommige momenten beginnen flippen

Scholen staan er ook voor open, de mijn alleszins, want dit is mijn extern keuzetraject.
Als ik de kennis die ik nu heb op één of andere manier kan aanvullen zodat ik zulke 'probleemjongeren' kan helpen, dan ben ik bereid om in het diepe te springen. Geen enkele mens is door en door slecht, zeker jongeren niet en juist deze krijgen al snel een stempel op gedrukt.

Dag Anke
mag ik nieuwsgierig zijn?
je plannen lijken mooi
ik zie dat je veel geïnvesteerd hebt in opleiding en ben wel benieuwd
wat is je vooropleiding? en welke bijkomende opleidingen heb je dan precies gevolgd?
hoe definieer je je grenzen tussen equicoaching en psychotherapie mbv paarden? maw hoe grens je af wat je wil doen tov therapie?

groetjes
Ellen

Britt Claeys schreef op maandag 7 december 2009, 1:15:


Ik en geen paardencoach en ga dat niet worden ook, mijn kracht ligt op andere vlakken en je moet het maar zeggen als ik het verkeerd zie.
Ik denk dat we nog maar aan het begin van een ontwikkeling staan en dat de inzet van dieren alleen maar zal toenemen in veel meer richtingen.
Denk maar eens aan konijnen en honden in bejaardenhuizen en voor bv demente mensen in verpleeghuizen.
Ook bij autistische kinderen ( nu moet ik heel voorzichtig zijn, want ik weet dat er hier op het forum mensen zijn die daar veel meer verstand van hebben dan ik) Ik ken een verhaal van een jongen die nergens anders belangstelling voor had, geobsedeerd was, dan het werken met legoblokken.
Sinds hij omgaan met paarden ontdekt heeft wordt hij per paard naar school gebracht en is enorm veel toegankelijker en opener voor zijn omgeving geworden en kan hij er toe gebracht worden eens even op iets anders te focussen dan lego.
Als jij als manager zover geindoctrineerd bent dat je jouw manier van communiceren met mensen als zaligmakend ziet, dan zou het kunnen gebeuren dat je door de communicatie met een paard de dingen in een ander perspectief gaat zien en gaat begrijpen waarom je bv altijd tegen bepaalde problemen aanloopt.

Alllemaal mogelijkheden voor mensen die dat willen om die manier van werken aan anderen aan te leren en om daar structuur aan te geven en infrastructuur vooor te scheppen.
Ben je niet goed genoeg dan stopt het vanzelf, maar waarom vooraf afbranden? Juist als trainer vind ik het hoogst interessant