Wat een vreselijke beslissing! Maar je wilt natuurlijk het beste voor je paard. Ik zou hem in zijn vertrouwde omgeving in laten slapen, in gezelschap van zijn maatje. Daarna dan verplaatsen met de bulldozer. Ik zou dit wel laten doen door andere mensen, zodat je daar zelf niet bij hoeft te zijn. Het is gewoon geen plezierig gezicht, hoe voorzichtig men ook te werk gaat. Dan zou ik persoonlijk mijn paardje willen herinneren zoals hij was, en die beelden van zijn verplaatsing daarbij niet willen laten overheersen als je begrijpt wat ik bedoel.

Heel veel sterkte ermee!

Groetjes Jolanda

Unartica schreef op vrijdag 4 december 2009, 11:52:


In maart stond ik voor de vreselijke beslissing mijn lieve schat te laten inslapen. Ze is in mijn bijzijn rustig ingeslapen in de stal waar ze zo graag haar middagslaapjes in hield als ze last had van steekvliegen in het weiland.

Het stond voor me vast dat ik haar die rust zou gunnen, tot aan het laatst toe, die ze altijd in haar stal ondervond, in haar vertrouwde omgeving. Hoe haar daar dan later uit te krijgen, dat zouden we dan wel zien. Indy is later op die dag door een aantal buurmannen voorzichtig uit de stal gehaald en bij de weg gelegd, zorgvuldig ondergedekt.

Ik heb niet gezien hoe ze haar uit de stal gehaald hebben, ik wilde haar in herinnering houden zoals ik haar altijd kende.

Ik wens je veel sterkte.

Monique

Mariette Stegwee schreef op vrijdag 4 december 2009, 8:02:

Mariette Stegwee schreef op vrijdag 4 december 2009, 8:02:


En er is niks waar dit forum aan kan helpen zodat hij niet ingeslapen hoeft te worden?

Mariette Stegwee schreef op vrijdag 4 december 2009, 8:02:


Laat jouw paard inslapen in de eigen wei.
Je kan zelf het beste bepalen wat de minste stress oplevert. Let wel; voor beíden.
Ik denk dat je andere paard beter niet aanwezig kan zijn. Die begrjjpt dat proces echt niet en krijgt daar alleen maar stress van.

Wel goed om het kadaver te laten zien/ruiken.
Toen hier een veulen overleed was het daardoor voor de groep/moeder helder dat het dood was, dat het niet érgens zoek stond te zijn.

Weghalen met behulp van een trekker is een non-probleem. Sterkte.

Piet schreef op vrijdag 4 december 2009, 12:42:


inderdeed 22j ? Hij kan natuurlijk zeer ziek zijn ook hé Piet

Mariette Stegwee schreef op vrijdag 4 december 2009, 8:02:


Heel erg sneu voor je. Dat is altijd zo'n rotbeslissing.
Als de mogelijkheid er is om hem thuis te laten inslapen, dan zou ik dat doen. Dat levert de minste stress op en is vaak voor jezelf en de paarden het beste.
Daarna kun je ermee slepen wat je wilt. Het is dan slechts een dood lichaam (voor mij iig) Of je de merrie erbij moet laten of niet is een eigen keuze. Daar zijn voor en tegenstanders van en het is afhankelijk van de mogelijkheden die je hebt.
Ga vooral af op je eigen gevoel.

Heel erg veel sterkte.

Sandra van Bommel schreef op vrijdag 4 december 2009, 14:39:

Toen mijn oude pony geëuthanaseerd werd, stond Buck over het hek toe te kijken. De destructie kon haar pas 2 dagen later ophalen, dus ze bleef zichtbaar. Hij, die moeilijk alleen kan zijn, bleef echter rustig en begon pas na een paar dagen te hinniken of er weer een nieuwe kwam. Ik denk -kan het niet bewijzen- dat het het achterblijvende paard helpt om het proces of iig het kadaver te zien.

Wanneer er in Artis een olifant afgemaakt wordt, laten ze de groepsleden afscheid nemen van het dode lichaam, wat ze ook zeer zorgvuldig en langdurig doen, het hele lijf wordt afgeslurfd. Dit om te voorkomen dat de achterblijvers in paniek raken, dat wil je niet als dierentuin.

Unartica schreef op vrijdag 4 december 2009, 11:52:


Jammer genoeg heb ik hier al ervaring mee....
Wij hebben ervoor gekozen op haar vertrouwde plek in de stal met de anderen erbij maar wel alles open zodat ze wegkonden als ze wilden...
De dames hebben ieder op hun manier afscheid genomen, ze hebben het zien gebeuren, gelukkig ging alles kalm en rustig en had ik het gevoel dat ook Goldie zelf er vrede mee had.
De jongste die wel meer een band met haar had is heel even komen snuffelen, had het heel snel door en was zo weer weg
De oudste heeft alleen op afstand gekeken naar wat er gebeurde. We hebben haar zelfs nog even meegenomen ernaartoe, maar ze negeerde haar gewoon...
We hebben haar nog even laten liggen maar de dames hebben er niet meer naar gekeken en bleven op de bak tot alles opgeruimd was..
Ik had onder het stro een ijzeren bedspiraal gelegd waar zij op neergevallen is , samen met mijn vriend,zijn broer en een takel hebben we de spiraal naar de rand van de tuin gesleept....Natuurlijk was dat niet leuk om te doen maar ik heb er wel zelf voor gezorgd (hoofd paste er niet meer op, heb ik gedragen tijdens de sleep) dat het met respect en waardig is gebeurd.
Aan de rand van de tuin is ze overgerold op een soort bootje en zo de trailer in getrokken van de rendac. Is wel veel te duur , maar ja, toch wel prettiger dan met zon grijper achterin de vrachtwagen...
Daar zou ik ook liever niet naar kijken...
De jongste is wel een paar dagen verdrietig geweest(of verbeelde ik me dat, aan de oudste heb ik nix meer gemerkt) maar geroepen of gezocht hebben ze zeker niet.
In ieder geval heb ik mijn gevoel gevolgd zodat ik er ook vrede mee kon hebben dat het zo gegaan is....
Iedereen (ook de dieren) heeft zijn eigen reactie denk ik maar ik vond dat de andere paarden recht hadden om te weten wat er gaande is en ook recht op hun eigen reactie hadden.
Ik wens je heel veel sterkte ...

Piet schreef op vrijdag 4 december 2009, 12:42:


Nee, tot mijn spijt niet, ik heb hem al jaren niet meer om te rijden en heb hem altijd gezegt dat hij nooit pijn hoeft te lijden, daar hou ik me aan. Het is absoluut een weloverwogen beslissing.