e m kraak schreef op dinsdag 1 december 2009, 6:07:
> Peter Donck schreef op maandag 30 november 2009, 21:20:
> ...knip...
>> oa. over de relatie tussen pigmentvariatie en gekoppelde
> uiterst belangrijke gegeven dat fokkerij c.q. opportune
> selectie na vermeerdering NIET tot "evolutie" (een pony wordt
> geen ezel) leidt maar altijd tot degeneratie (als in
> versmalling van de betrokken genenpool). Wanneer een "nieuw" c.q. "verbeterd" kenmerk in gedomesticeerde fokkerij als "veredeling" wordt gezien betreft het altijd een kenmerk dat, min of meer verborgen door andere selectors, reeds in de genenpool aanwezig was en door het opheffen van de betreffende selector waarneembaar wordt. Wat ik iedere keer weer zie, of dat nu bij een poonienitwittenfokkerijclub (galgjewoord!) of wetenschappelijk bedoelde vermeerdering is, is dat terwijl de focus op een bepaald doel ligt er blijkbaar onbemerkt een massa andere genetische veranderingen plaatsvinden die vervolgens binnen de focus geïnterpreteerd worden. Voor het ponystamboek maakt dat niet uit, dat is toch een verloren zaak maar bij research zie ik dat wat anders en mis ik meestal een solide methode van onderzoek ("Wijvekate" heef me wat dat aangaat grondig opgevoed).
Interessant, Egon, haha.
'Vluchtafstand': niet alleen de futen zijn tot mijn stomme verbazing zo dichtbij gekomen, maar ook de merels, de mussen, de meeuwen, etc komen aanmerkelijk dichterbij dan vroeger.
Je vraagt je af waar dat naartoe gaat. Grens tussen 'wild' en gedomesticeerd gaat bij veel dieren geleidelijk aan vervagen..?
(En zou dat indertijd bij de koeien, paarden, schapen etc ook zo gegaan zijn? Dat domesticatie dus geen menselijk opzet is geweest, maar het gevolg van het 'mak' worden van de dieren... Door mensen geleide vermeerdering is maar een klein, en voorspelbaar, stapje verder. )
Warboel
