Tja, ik heb er zo mijn twijfels over of dit gaat helpen, maar vind het heel goed dat er pogingen gedaan worden.

Zolang mensen niet inzien dat dieren gevoelens hebben en ze gebruiken zonder naar de "taal" die de dieren spreken te luisteren, of zonder dat ze zelfs maar inzien dat die dieren een "taal" hebben, blijft dit soort excessen aan de orde van de dag.

Op mijn opleiding hebben we het de laatste weken over interculturele communicatie gehad. We moesten een casus aandragen waarin de communicatie door taal en/of culturele aspecten verstoord was en die uitwerken volgens twee standaard oplossings modellen.
Hierbij kwam een filmpje naar voren waarin een kip op brute wijze wordt misbruikt voor een rituele handeling. Omdat ik mijn eerste ingeleverde casus niet hoefde te verbeteren, heb ik nog een casus gemaakt, die van "Kip zonder kop". Geschreven vanuit het gedrag van de kip en geanalyseerd vanuit zowel de mens als de kip.
Tot mijn grote verbazing had nog bijna niemand van mijn mede studenten op die manier naar een dier gekeken. Ze waren er nogal verbaasd over wat de kip allemaal aan gedrag had laten zien, zonder dat iemand er op lette.

Blijft het feit dat, zolang men dieren niet beschouwt als een communicatie partner, maar als een voorwerp dat ge(mis)bruikt wordt, er niets zal veranderen.

Els.

Piet schreef op maandag 16 november 2009, 11:02:


voila sé, toch nog iemand die bij de les is. Ik maak al van in het begin die fout, maar je wist wel wie ik bedoelde hé, Piet

Spirithorses schreef op maandag 16 november 2009, 11:23:


zeer frustrerend lijkt me

Cindy Helms schreef :

Ja, temeer daar je in NL altijd eerst via het KNHS orgaan moet wil je iets kunnen opzetten, regelen of er je naam mee vestigen of gewoon erkenning krijgen voor wat je doet in NL.
Al is het maar het afsluiten van een verzekering als manege.

Groet, Pien

Els Kleverlaan schreef op maandag 16 november 2009, 11:35:


Persoonlijk vind ik dat er maar zelden daadwerkelijk sprake is van partners, niet in de zin van gelijkwaardig tenminste. Ook paardgericht paardrijden komt neer op dat het paard doet wat de ruiter wil.
Dat is inherent aan betrouwbaar veilig rijden in de werkelijke wereld.
Het is een gróte uitzondering dat er functioneel werkelijk tweerichting-communicatie is. Voorbeeld is een zoekpaard bij SAR-werk. Daarbij reageert de ruiter met gedragsverandering op signalen van het paard.

Ik zie in het niet gelijkwaardige parterschap geen probleem zo lang de vijf vrijheden van het dier maar gewaarborgd zijn volgens de ethologie van dat dier, in dit geval het gedomesticeerde paard.
Zie het als een werkgever-werknemer relatie met een set arbeidsvoorwaarden.
In onze 21ste eeuwse westerse samenleving is één aspect van de (node ontbrekende) paard-arbo de definitie van dierenmishandeling:

Het onnodig veroorzaken van letsel of pijn bij een dier of het onnodig schaden van zijn gezondheid, dan wel het laten verrichten van werk dat de kracht van het dier te boven gaat.
Bon; http://www.encyco.nl/nol.php

Hou deze definitie tegen de situatie in het gewraakte filmfragment.

Spirithorses schreef op maandag 16 november 2009, 11:48:


Waarmee de absurde situatie van het ontbreken van een onafhankelijke consumentenorganisatie in de sector paard is onderstreept.
De bedrijfssector paard is daar gewoon uniek in. Pakweg een half miljoen klanten in een heel specifieke sector welke overal buiten schot blijft.

De sector kent wel een structuur vergelijkbaar met de Bovag maar kent geen tegenhanger zoals de ANWB.
Dat leidt tot een monopolie-achtige structuur onder een paraplu van één beleid. Wie dat woord niet spreekt wordt er niet door erkend en is defacto uit de markt, zal dat brood niet eten..

Denk er maar eens over door. De structuur is zó knap verankerd dat het NOC/NSF meebetaalt aan de door de bedrijfssector gewenste beeldvorming.
Deze draad is echter totaal van het onderwerp. Het geeft hooguit een mogelijke invulling aan het waaróm mbt het onderwerp.