Ans Jondral schreef op donderdag 22 oktober 2009, 22:58:


Ellendig en vreemd. Ik dacht aan lyme omdat ik paarden kende met vage problemen, gebrek aan energie ed die dit bleken te hebben en ik zag het bij onze hond, lyme en erlichiose... ene moment stokkreupel, ander moment ging het wel weer.
Met de restverschijnselen kampt ie trouwens nog.
Maar als het dat niet kan zijn, dan wordt het helemaal moeilijk

IR is idd ook nog iets om aan te denken of een andere autoimmuunziekte.-..
Is het een optie om een keer met erik laarakker te praten? Hij heeft goede resultaten met dit soort situaties.
Maar ja.. misschien heb je ook al zoveel afgelopen.

Moeilijk moeilijk... en heel verdrietig

Sandra van Bommel schreef op vrijdag 23 oktober 2009, 12:26:


Pffffffff........ wat moeilijk....... zie Indy weer voor me.

Indy had veel baat bij Shiatsu en Jack Meagher, dit kun je in samenwerking met de behandelende therapeut ook zelf leren, om je paard tussen de behandelingen door aan de praat te houden. Jack Meagher kan erg hard zijn, maar het viel me op dat Indy er op het laatst gewoon om vroeg. Ze liep stukken beter na een behandeling en ik kon haar zelf ook helpen.

We zijn er nooit 100% achtergekomen wat Indy nu eigenlijk had. De ataxie was duidelijk, de diagnose varieerde van vergiftiging tot kanker. Bloedonderzoek gaf ook geen duidelijkheid.

Wil je wel mailen met welke therapeuten ik goede ervaringen heb? Heb ook nog wat boeken / printjes met info liggen, stuur ik graag naar je toe als je interesse hebt.

Sterkte.
Monique

van lennep schreef op vrijdag 23 oktober 2009, 9:51:


De laatste weken is ze niet meer kreupel geweest.
Ze heeft wel een hele periode kreupel gelopen maar dat is weer ff over. Het heeft eigenlijk ook heel lang geduurd voordat ze kreupel begon te lopen door het stilstaan.
Veel langer dan ik verwacht had alleszins. Het was pas in april ofzo dat ze af en toe duidelijk kreupel begon te lopen. Daarvoor liep ze ook niet goed, maar echt kreupel zou ik dat weer niet durven noemen. Dat viel nog eerder onder de noemer 'stijf'.
En ik ben haar ook lang blijven rijden. Ik heb haar zelfs nog gereden de ochtend dat ze naar de kliniek moest. (Moet je weten, hoe fanatiek ik daarin was. Ik reed dat paard echt bijna elke dag) Ik durfde haar echt niet zomaar helemaal stil zetten.
Maar dan waren er complicaties van die biopsie waardoor ze een week in de kliniek moest blijven en van de osteo moest ze ook telkens stil staan en heb ik het uiteindelijk toch opgegeven.

Probleem zit overgings momenteel niet zozeer in die scheefheid. Ze laat zich eigenlijk best nog wel een bocht door sturen. Overgangen en dergelijke zijn een veel groter probleem. Ze loopt met de handrem erop en valt compleet uiteen dat ze zelfs struikelt over zandbultjes in de piste. T'is echt die rug die ze niet wil gebruiken.

Els Kleverlaan schreef op vrijdag 23 oktober 2009, 10:24:


Paard is absoluut niet gevoelig voor hoefbevangenheid.
En andere IR kenmerken heeft ze ook niet. Ik heb dat wel eens wat over opgezocht, en leek mij heel ver gezocht.
Gras eet ze eerder beperkt (eet vooral hooi) en haar voer hebben we voor de zekerheid ook maar veranderd.

Monique Meijer schreef op vrijdag 23 oktober 2009, 12:34:


Ja, Pête had Indy wel de hoef kunnen schudden.
Je zou ze er bijna van verdenken dat ze expres dingen verzinnen om je bezig te houden. We hebben er hier nog 3 andere rondlopen maar daar is zelden wat mee. Zelfs mijn kreupele afgedankte melkponietje maakt minder problemen.

Thanx voor't aanbod Monique. Er hebben wel wat mensen gemaild met ideeën dus ik zal eerst eens zien wat we daar mee kunnen. Maar ik houd het in gedachten

Ans Jondral schreef op vrijdag 23 oktober 2009, 15:14:


Ik hoor het wel!

Groeten,
Monique

Cranio-sacraaltherapie voor paarden. Probeer het gewoon een keer en kijk of er verbetering komt.